Waking Up Sleeping Beauty (Completed)

XIV Pang aakit

Juno was panting heavily, but still she can't find Joshua. Mas lalo na rin kumikirot ang kanyang dibdib. Gusto nya na sakalin ang sarili dahil hindi niya napigilan ang asawa niya.

"Where are you Joshua..." she is literally running to the streets. Nangingibabaw ang sakit at pag aalala para sa asawa. She was running until she came to their house. It was eerily silent but the lights are on. Kaya dali dali siyang umakyat only to find the house empty, hindi yata ay naglayas ang asawa niya.. no! That can't be!

"Joshua.. where are you..?" She checked everywhere, pero wala, kung naglayas ito di sana ay kinuha na nito ang mga damit, but it was neatly intact in the cabinet. Hindi pa ba umuuwi ang kanyang asawa? Napaupo siya sa gilid ng kama nakatulala sa malaking wedding picture nilang dalawa. 

Hindi niya namalayan na nakatulog pala siya, nagising nalng siya nang nag ingay ang kanyang cellphone, she forced to open her eyes and found her phone on the bottom of the bed. It was Vergel calling, in the middle of the freaking night!

"Hello-"

"Where on earth are you!! Kanina pa kita hinahanap!"-Vergel

"I'm home, hinihintay kong umuwi si Joshua-" 

"Wala ka nang hihintayin! he is in the hospital! Dalian mo! Nasa emergency room siya ngayon at nagkakagulo ang mga nurses at doctors dito! hurry up!" Sandali siyang natulala sa sinabi ng Pinsan niya saka siya nagkukumahog na lumabas ng bahay, Vergel already texted kung saang ospital. Muntik pa siyang madapa sa hagdan ng ospital, buti nalang at naibalanse niya ang katawan. 

"Miss nasaan ang room ni Mr. Joshua Quejada? Ako ang asawa niya?" tagaktak ang pawis ni Juno at the same time she is very nervous.

"Nasa operating room pa po ang asawa niyo Maam, You can wait in the waiting visitor's lounge at the meantime" Operating room? inooperahan ang asawa niya? Ganoon ka kritikal? 

"C'mon Juno, let us go and wait for him." Iginiya siya ng kanyang pinsan sa waiting lounge at pinaupo sa isa sa mga bench roon.

"Kasalanan ko ito Vergel, this is all my fault!" 

"I know right, for the past one hour here iyan na ang linya mo at naririndi na ako. So yeah, ikaw ang may kasalanan." parang gusto niyang sipain ang pinsan niyang bakla. At talagang sinuportahan pa siya! "So what do you want to do? Jump off the building? Suicide? Hala go! Ityulak pa kita eh." Hindi na siya nakatiis at tinampal na niya ang braso ni Vergel.

"Bwisit ka alam mo ba yun?" Inirapan siya nito saka bumuga ng hangin.

"IKR! At ikaw babaita, imbis na mag pray ka kay Lord ay andito ka sinisisi ang  sarili mo, Like what the fuck is wrong with you? Ikaw ba ang may pakana ng aksidente? Diba hindi? It was an accident Juno, it wasn't meant to happen! Swerte lang dahil nadamay ang asawa mo, ayaw mo noon? single ka na uli sakaling matsugi ang kekeru mo gurl." Nawala tuloy ang lungkot niya at napalitan ng inis.

"Leche ka talaga Vergel! Hindi ako makakapayag na iwan ng asawa ko ng mag-isa! Bwisit ka talaga! Pag iyan natuluyan at hindi ko masabi sa kanya na mahal ko siya ipapagahasa kita sa mga babae!" Umuusok ang ilong at bumbunan niya sa pinsan na tinawanan lang siya. Bwisit nga talaga. Panay parin ang bangayan nilang dalawang magpinsan nang lumabas na ang doktor mula sa operating room kaya tumigil na sila.

"Whom among you is Mr. Quejada's family?" 

"Ako po Doc. How is he?" Taas niya ng kamay at lumapit sa doktor, sumunod naman si Vergel sa kanya.

"He is stable now, pasensya na at natagalan kami sa pag-oopera sa kanya Maam, may mga bubog kasi na bumaon sa mata niya, buti nalang at walang na damage na nerves kundi ay mabubulag ang isa niyang mata, nahirapan din kami sa pagkuha ng tumusok na bakal sa tagiliran niya. Sa ngayon Maam ililipat na namin siya sa kwarto niya. Patuloy parin namin siyang imo monitor dahil may concussion siya sa ulo." marahan siyang tumango, naipagpasalamat niya sa Panginoon na hindi na tsugi ang kanyang asawa kundi ipapagahasa niya talaga si Vergel.

Its been 32 hours, pero hindi parin nagkakamalay ang kanyang asawa. Panay ang titig niya rito, tinawagan nya na rin ang mga kapatid nito, at pupunta raw ang mga ito ngayon.

"Wake up big guy, I have so many things to tell you. ." Pero miski ungol wala. Kailan pa ba ito gigising?

"Juno," napalingon sya sa pinto, it was Aya and Zion. "We brought your spares, magbihis ka muna." Marahan syang tumango at tumungo sa banyo dala ang mga pamalit. Nang matapos sya ay tumabi sya kay Aya sa sofa, habang si Zion ay lumabas muna para bumili ng kape.

"I am so sorry Aya." Hinging paumanhin nya.

"What for Juno?" Huminga syang malalim.

"Ako ang may kasalanan kung bakit sya nariryan, kung sana ay naging matapang lamang ako at tinanggap ang nararamdaman ko sa kanya wala sana sya rito." Ikinuwento nya ang mga nangyari, ang side nya. 

"Hmm, wala ka naman dapat ipag sorry." What? No violent reactions whatsoever? At mukhang nabasa naman nito ang nasa utak niya. "I understand you Juno. It is your first time falling inlove with my brother. At hindi rin naman natin alam na mangyayari to, so please don't be sorry, tandaan mong may plano si Lord kaya ito nangyayari."

"But I hurt your brother..." Sinisisi parin kasi niya ang sarili.

"Ano ka ba, Lahat naman ng mag-asawa ay dumaraan sa ganyan na phase atsaka hindi rin normal ang pagsisimula niyo ni Kuya, pero naniniwala naman ako na mahal mo ang masamang damo na yan." Juno went red dahil totoo yun. Nahihiya lang siyang ilabas ang kanyang nararamdaman.

"ahm.." 

"Alam mo halata na kayong dalawa eh, pataasan pa kasi kayo ng pride." Napatungo nalang siya, she hit it again. "Tsk. ewan ko sa inyong dalawang mag-asawa, o siya basta ba pag gumising na yan, wag ka nang mahihiya sa kanya na ipakita ang nararamdaman mo Juno."  Napatango siya, that is what exactly she'll do. 

"Where am I? Who are you? wh-who am I?" He is confused of where he is, the place reeks of an antiseptic and he is in a room with white walls.

"Joshua..?" He saw a beautiful woman who suddenly popped up from somewhere, but why would his heart constrict in pain every time he tries to stare at her eyes?

"Who are you?" He could feel that pain but He can also feel happiness. But why? Who is this woman?

"H-hindi mo ba ako naaalala?" He forced himself to remember, sumakit lang ang ulo niya pero wala talaga siyang maalala.

"N-no, who are you? How are you related to me? Ah.. Do you know my name?" Nanlaki ang mata ng kanyang kaharap.

"What? Hindi mo maalala pati ang pangalan mo? S-sandali!" The woman then pushed a button above him and her scent caught his nose, She have a very sweet and familiar scent!

"Joshua, wala ka ba talagang maalala? Ako to Joshua, Si Juno, asawa mo ko." He just stared at her face, bumubukal na ang mga luha nito, he was about to say something when the doctor and nurses came in. 

The woman talked to the doctor then the Doctor faced him after, He asked questions but he didn't know how to respond to that so he just stared at the doctor. 

Sumenyas ang doctor na makikipag-usap raw muna sa babae, he is just observing them, kitang kita niya ang pagbagsak ng mga balikat nung magandang babae, and he wonders why.

Rinig niya ang malakas na buntong hininga ng babae nang makalabas na ang doktor na nagchek-up sa kanya, matapos ay nagulat nalang siya nang nakita na umiiyak na ang babae at sinugod siya nito ng yakap.

"I'm sorry Joshua, I'm sorry.." He just sat there petrified by her actions. 

what the hell happened?