Dziewczyna mieszkająca z ojcem, tajemniczy obserwator z lasu, poznali się kilka lat wcześniej przez przyjaciółkę dziewczyny, potem on zniknął, ona została według niej sama, ale czy na pewno...? Jaka jest prawda? Dowiedzcie się sami...
Beth, znaczy Elisabeth córeczka Damiena była uroczą towarzyszką i parę razy prawie nazwała mnie mamą, zdążała się powstrzymywać, nie chciałam by dziecko cierpiało ani to, ani jakiekolwiek inne, z trudem wymawiała słowo ciocia. Damien ze swoim zmysłem znajdował się przy mnie i głaskał mnie, musiałam powstrzymywać się by nie patrzeć na swój brzuch, Eli nigdy w nim nie było i nie będzie, nie jest moja, ból zaciskał mi gardło.
-Przepraszam muszę do toalety.- powiedziałam, potrzebowałam się wypłakać i uspokoić.
8 lat temu byłam za młoda na macierzyństwo, Dame jest dużo starszy.
I niby na co liczyłaś idiotko? To nie jej wina, że się urodziła, ale niech go szlag dotykał matki Eli, byłw niej, musiał się wyszaleć jak mówi Deborah.
-Kochanie co się dzieje, wszystko w porządku??- nie musiałam podnosić głowy, by wiedzieć, że mój Mate mnie znalazł.
-Myślałam, że czytasz mi w myślach.
-Czemu miałbym to robić, skoro sama możesz mi powiedzieć?
-Przepraszam, ja..., na prawdę się staram, i z Beth ale to boli, choć nie powinno, że dotykałeś jej matki a dziś mnie.
Jego dłonie złapały mnie i podrzuciły jakbym nic nie ważyła, bo jako wilk czy wilkołak miał podwójną siłę. Owinął swoją talię moimi nogami, bym czuła go całego jak najbliżej a ręce trzymał złączone pod moimi pośladkami, za każdym razem gdy próbowałam się ruszyć przechodził mnie dreszcz, a Damien zamykał oczy i jęczał.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Czujesz to?Tylko to się liczy, miłość między nami, nasze pożądanie, każda rozkosz, którą właśnie przeżywam będąc z tobą, Eli wie o jej matce a teraz wie o tobie. Wie, że święty nie byłem, ale teraz życie poświęcę by ci udowodnić, że moje uczucia do ciebie są prawdą.
Każde z jego słów bolało, moje ciało i dusza wyrywają się do niego, rozum każe mi się wycofać, a ja przecież zgodziłam się na spędzanie czasu z nim.
-Wiem, że 8 lat temu byłam za młoda i niegotowa, nie wiem czy i teraz jestem, wiem że być może nie chciałeś mnie zranić, sama się zraniłam, ciężko mi będzie zapomnieć o uczuciach, które były we mnie gdy wyjechałeś, nie mówię, że od razu ci zaufam, że zaufam sobie. Mam tylko jedną prośbę do ciebie i twojego wilka.
-Mojego wilka? Zaciekawiłaś mnie ukochana.
-Nie chcę jeszcze byście mnie oznaczyli, ugryźli, wiem, że on twój wilk się tego domaga z zazdrości i dlatego, że mi nie ufa, ja....
-Skarbie, posłuchaj mnie bardzo uważnie, nigdy ale to przenigdy nie zrobię niczego by cię zranić, mogę poczekać, aż sama mi powiesz że tego chcesz.
-"Nie masz zbyt wiele czasu bez oznaczenia, wataha nam padnie."
-Zamknij się, nie stracę jej drugi raz, ona decyduje.
-"Mięczak."
-Zamilcz wszarzu.
Widząc, że odpłynął myślami i duchem rozważając pewnie kwestie ugryzienia i mojego zachowywania się milczał, więc to chyba byłoby na tyle, zsunęłam się z jego bioder by mógł dumać w spokoju ale jego dłonie uniemożliwiły mi odejście. Schylił się do mojej szyi i zaczął ją całować i przeciągać nosem po niej, musiałam przygryźć wargę by powstrzymać jęk.
-Damien...
-Ćśśś...., spokojnie, zaufaj mi.
Pieszczota była tak erotyczna, intymna,zmysłowa, bałam się że upadnę ale trzymał mnie mocno.
-Doprowadzasz mnie do szaleństwa Kochanie, jestem taki nakręcony na ciebie, że chyba zaraz wybuchnę, chcę zawsze móc wybuchać w tobie jako Twój Mąż.
-Powinniśmy wyjść, tamta trójka będzie się niepokoić.
Roześmiał się, a ja potrzebuję odetchnąć inaczej zemdleję. Nagle rozlega się się pukanie do drzwi.
-Te, gołąbeczki, korzenie tam zapuściliście? Nie chcę być jeszcze ciocią.
-Bez obaw Deb.- odkrzyknęłam.
-Właśnie Skarbie, musimy omówić kwestię potomstwa, Deb daj nam jeszcze chwilkę.
-Damien, cicho!
-Spokojnie, żartowałem, poczekamy tyle ile będzie trzeba, żebyś też przestała brać tabletki.
-Mówisz jakby to było coś złego, dzięki nim mniej cierpię co miesiąc.
-Tatusiu, robicie mi siostrzyczkę?
Mordowałam go wzrokiem.
-Kwiatuszku będziesz musiała się jeszcze uzbroić w cierpliwość.-odezwała się Deborah
-Dlaczego? Tania kocha Tatusia, a Tatuś Tanię.
-To nie takie proste.
-No to co? Ja chcę siostrę.
Odwróciłam się tyłem do Damiena i dałam mu z łokcia w brzuch i wyszłam z toalety.
-Eli, co powiesz na podwójną watę cukrową i rundkę na każdej karuzeli na koszt taty i cioci Deb?- zapytałam małą chcąc odwrócić jej uwagę.
Deb uniosła brew z zaskoczenia a ja posłałam jej całusa i powiedziałam: Też cię kocham.
Dzień mijał szybko, skupiałam się na poznaniu małej Beth, to przesłodka i bardzo błyskotliwa dziewczynka. Nagle coś mi się przypomniało..., powinnam porozmawiać z tatą, on nie wie co się dzieje, mnie ciągle w domu nie ma i na dodatek te rachunki.
-Co się dzieje, jesteś jakaś inna?
-Wydaje ci się, po prostu się zamyśliłam.
- Gadaliście o twoim durnowatym pomyśle o dodatkowej pracy?
-To nie jest durnowaty pomysł, i nie, nie gadaliśmy, zgodziłam się tylko spędzać czas z nim i Eli.
-Mówisz serio? Co o tym myślisz?
-Nie wiem, ale wiem jedno najpierw muszę wyjaśnić ojcu, że ciągle jestem nieobecna, a on jest sam.
-Powinnaś go z kimś umówić.
-Myślisz, że nie chciałam? Poza tym są ważniejsze rzeczy, jak np. sterta rachunków.
-Pozwolisz sobie pomóc?
-Damien i tak zrobi co będzie chciał bylebym tylko nie martwiła się niczym. Dla niego życie jest proste.
-Ciociu Taniu! Ciociu Taniu!
-Idę!- zawołałam, próbując przyjąć łagodną minę dla małej.
Nie zliczę ile razy tego dnia brałam małą Beth w ramiona, jednocześnie czując w sobie dojmującą bolesną pustkę w sercu bo to dziecko nie było częścią mojego ciała ani nie wyszło z niego, ale mówi się, że trzeba kochać wszystkie dzieci, nie prosiły się na ten świat, tyle dzieci nie ma rodziców, które by je kochali.
