Zor bela ayağa kalktım
"Kıvaaaannç!" diye hıçkırarak bağırdım.
Yanına yaklaştın ve döşüne kafamı koydum ağlamaya devam ettim.Şevket abi,Aysu abla ve Bade geldi ben yanlız bırakıp çıktım.Köridorda diz çöküp ağlıyordum.İçimden haykırıyordum gitme diye.Yanıma bir kaç dakika sonra Bade
geldi.Ağlayarak konuşmaya çalıştı.
"ABLA!" bana abla demişti.Hep derdi Melek abla diye büyük olduğumdan dolayı derdi ama sadece abla hiç dememişti
"Efendim canım" dedim
"Abim artık yok ama onu unutma olur mu?"
"Unutabilirmiyim Bade saçmalama"
"Tamam ama.Abimden başkası olucak biliyorum ama ..." Sustu ama ben anlamıştım abimden başkası olmasın demeye çalışıyordu.Olur muydu ki bu olanlardan sonra harbi olur muydu bi başkası..
Sıkıca sarıldım ona
"Kardeşim" dedim.Bade benim için kardeşten farkı yoktu artık.
Abisinden kalan bir kardeşti bana.Kardeşim dediğime şaşırmış olmalı ki yüzüme baktı sonra sıkıca oda bana sarıldı.Birbirimize sıkıca sarıldık.Ağlıyorduk beraberce.Kıvanç'ı o sırada odadan çıkartılar morga götürüyorlardı.
Beraber arkasından gittik ama bizi tuttuyorlardı Bade abisine sarıldı ve Abim diye haykırdı,sonra ben sarıldım ama hiç bir şey diyemedim belkide içimden demek gelmiyordu.
Bir Hafta Sonra Cenaze..
Dualar edilmişti,toprağa gömüldü,herkes başınız saolsun diledi.Herkes evlerine gitdi.Ben biraz kalmak istedim.
http://m.youtube.com/watch?v=77fbo01VoFw bunu dinleyin belki saçma gelebilir ama ben seviyorum bir dizide veda müziği (multimedia da bulunmakta)
Mezarlığın yanına eğildim
"Bizi niye bıraktın Kıvanç.Gitmek zorundamıydın.Bir kaç ay önce bütün gerçekler ailemde ilgili ortaya çıktı neye uğradığımı şaşırdım.Şimdide sen oldu mu hiç!O
gerçeklerden sonra belki şansım yinede vardır mutlu olmak için diye düşündüm durdum ama yokmuş işte.Bazıları dünyaya şanslı gelirler ya işte ben onlardan değilimz.Niye gittin niye!İkinci kere.Hastaymışsın o yüzdenmiş ama keşke bırakmasaydım beni.Üzülürüm diyeymiş şimdi hiç mi üzülmüyorum.Hastalığını atlatmışsın ama şuan ki halimize bak bir Allahın cezası araba yüzünden düştüğümüz hale bak.Ben gidiyim artık ama seni bıraktığımı
sanma,sen beni bıraksanda ben seni bırakmam.Şimdi gidiyorum ama ruhum senle.Tekrar gelicem buraya (müziği kapatabilirsiniz).. Kıvanç'ın 40'ı çıktı.Tam o öleli 45 gün oldu halen dün gibi aklımda.
Yarıyıl tatili bitti.
Nasılsın diye sorarsanız.Bilmiyorum.
Hiç kimse yanımdan ayrılmıyor Barış ve Ferah'da başın sağolsuna gelmişlerdi...Şimdiki zaman...
......Cuma......
Sınıfa girdim.En arka sıraya geçtim.Doğru dürüst kimseyle konuşmuyorum.Barış,Ferah,
Ariel,Umut ve tabiki Bade hariç kimseyle.Umut her zaman ki gibi zil çalmadan yanıma geldi.
"İyi misin Melek?"
"Sorma artık Umut sorma!İyi misin diye sorma!"
"Böyle olmaz.Bak tamam ama yapma bunu kendine"
"Ne yapıp yapmayacağımı sana sorucak değilim!"
"Bak tamam ölmüş olabilir Kıvanç ama ölüyü geri getiremeyiz ki"
"Sus!Bana ölü deme!!" zil çaldı hoca içeri girdi. Ağlaya ağlaya koşarak sınıftan çıktım lavaboya girip yüzüme su serptim.Arkamdan Ariel geldi
"Yapma böyle Meleeekk!"
"Yeter artık Ariel yeter!Her gün bıktım yanıma gelip iyi misin demenizden"
"Seni düşünüyor"
"Düşünmeyin istemiyorum.Beni kimse düşünmesin" fena halde ağlıyordum.
"Bana öldü demeyin canım acıyor Arile canım açıyor.Bu kaçıncı söyleyişim her seferinde aynı şey öldü öldü öldüü hep bunu tekrarlıyorsunuz!" sarıldık.
Bügünde Okul Bitmişti Şükürler Olsun ki.. Bütün gün Umutla hiç konuşmadım.Tören bitmişti Ariel ile eve doğru yürürken arkamızdan geldi.
Gene aynı laflar,özür dilemeler ama bu sefer o kadar kolay değil çünkü artık bıktım.Yanlış şeyler söylemesinden bıktım o ölmedi, ölmeyecek kalbimde yaşıyor!
Eve doğru yürüyoruz..
"Melek,dinleyecek misin beni?"
"Ne var Umut?"
"Özür dilerim"
"Benden özür dileme artık.Özür bir daha yapılmayacak şeyler için dilenir ama sen her defasında yapıyorsun"
"Bir daha yapmayacağım söz"
"Bilemiyorum Umut"
"Ben sadece artık üzülmemen gerektiği için"
"Üzülmemi gerektirecek hiç bir şey yok" evin önüne gelmiştik.
"Bak Melek.Bunu kaçıncı söyleyişim bilmiyorum ama söylemekten vaz geçmeyeceğim seni seviyorum"
"Vaz geç söylemekten.Ben halen Kıvanç'a aşığım deli gibi,aşka artık aşka inanmıyorum demiştim ya kendimi kandırmışım bunca zaman.Saçma gelebilir ama bir insan başka birinin kalbinde yaşıyorsa o daha ölmemiştir".
"Bade yüzünden mi?"
"Onunla ne alakası var?"
"Hastahanede dedi ya.Abimden başkası olacak ama filan"
"Hiç bir alakası yok.Ben şimdiye kadar kimsenin dediği lafla hayatımı sürdürmedim şimdide sürdürmem.Bade demeseydide olmazdı.Çünkü seni sadece arkadaş olarak görüyorum Umut" iyi akşamlar diyip ayrıldık içeri giriyordum ki Bade seslendi.
"Abla?"
"Efendim canım?"
"Bugün abimin mezarına gidicektik"
"Biliyorum canım.Hazırlanıp geliyorum.Hadi sende gel içeri"
"Tamam" içeri girdik" odama çıktık.
Okul kıyafetlerimi çıkardım pantolon ve tişört geçirdim üzerime.Mutfağa yemek yemeye indik beraber.Taksi gelince bindik.Yarım saat sonra mezarlıktaydık.. Bade diz çöktü ağlıyordu ve konuşmaya başladı:
"Abi özür dilerim tek başıma gelemiyorum.
Kendi kendime söz vermiştim her hafta bir gün mutlaka gelecektim ama olmuyor gelemiyorum tek başıma.Korkuyorum,neyden niye korktuğumu bilmiyorum ama korkuyorum" onları yalnız bıraktım.
(multimedia da ki müziği tekrar açın.Bittiğinde tekrar açın)
Bade'nin ağzından
Abiii canım acıyor.Her gün biraz daha anımsıyorum.Melek ablada kötü ama biliyorum o bir kaç güne kadar düzelir kendi hayatına bakar öyle de yapması gerekiyor diğ mi?Bi abi var Umut diye,Melek ablaya bakışlarından anlıyorum seviyor onu.Şimdilik bir şey hissetmiyor Melek abla ama onunda bir hayattı var keşke artık kimseyi sevmese ama dünyanın kanunu bu birileri gidiyor birileri geliyor.Hem sevmese diyorum ya saçma biliyorum çünkü sevmezse evlenmezde ama işte kendi kendime saçmalıyorum.Abi özledim tartışmalarımızı bile özledim. Annem ve babamda çok kötü bana belli etmemeye çalışıyorlar ama ben anlıyorum.Abi ya keşke bunların hepsi kabus olsa uyansam sonra bana desen ben bir yere girmedim yanındayım diye sarılsan bana.O kadar çok istiyorum ki kabusum olmasını bu olanlar ama biliyorum hep bu kabusun içinde kalıcam,
uyanmayacaksın.Geri gelmeyeceksin" Melek abla geldi sizi yanlız bırakayım.
Asık karekterimiz Meleğin ağzından devam ediyor..
Bade bizi yanlız bıraktı..
"Bade'nin yanında ağlamamaya çalışıyorum ama şuan gitti serbest bırakabilirim" ağlamaya başladım.
"Özlüyorum seni Kıvanç.Belki Bade bahsetmiştir Umut'dan ama merak etme ben ona karşı bir şey hissetmiyorum zaten kalbimde izin vermiyor buna.Nasılsın diye sorma bana kırgınım sana nasıl bıraktın gittin bizi.Bade'yi görmüyor musun ne halde kardeşin.Ya annen baban,tahmin ediyorsundur işte.Belki de boşuna anlatıyorum nasıl diyordu o filmde cennetin gözleri açıktır,bizi izliyorsundur.Sabır mı hayır sabır deme bana.
....Mezarlıktan çıktık.... Kimsenin olmadığı yol bulduk.Yol boyunca yürümeye başladık.... Bade bana bakıp sıkıça sarıldı....
"Abi mi hep sev abla olur mu?" ağlamaya başladık.
"Onu hep sevicem" istediği cümleyi söyledim ki dönüp gülümsedi bana.
"Merak etme ondan başkası ASLA!"
Bu ikinci gidişin beni ikinci terk edişin
Bu sefer dönmemek üzere gidiyorsun
Bu sefer gerçekten gidiyorsun
Kabul olsun bu seferki
Gelmeseydin keşke
Uzakta olsaydın keşke
Ama YAŞASAYDIN....
(Bölüme ait bütün fotograflar multimedia da bulunmaktadır)
