Bugün Cumartesi her hafta sonu gibi spor yapmak için hazırlandım aşağı indimde kimse yoktu demek daha uyanmamışlar aslında normal hafta sonu kim 8'de uyanır ki.
Kapıyı kapatıp evden çıktım açıkcası haber verme gibi bir niyetim yoktu.Yürüme yoluna geldim ve kulaklığımı takıp koşmaya başladım.(multimediada Melek yürüyüş yaparken var)Koşarken düşündümde "Burdan gitmek istiyorum ama gitsem geri gelmem biliyorum".. Spor aletlerinin oraya vardığımda durdum biraz onlarla oyalanayım bir kaç aletler uğraştıktan sonra tekrar koşmaya başlayacağım an kolumda bir el farketim arkama döndüm ki Umutmuş.
Bana "burda ne işin var" Allah aşkına burda ne işim olur Umut diyesim geldi harelde cinemaya gidicektimde yolları karıştıracak kadar sallak değilim aslında hiç değilim. "Her haftasonu koşuya çıkarım sonrada spor filan yaparımda"
"Ben de çıkarım bidaha söylese beraber çıkarız" dedi.Belliydi zaten maşallah kaslara bakılırsa belli oluyor neyse tabiki de bunu söylemedim.
"Olur"
"Neyse hadi gel Melek beraber koşalım hatta yarışma yapalım tabi kazanamazsın o başkada" beyfendiye bak çok idalı.
"Ben kazanamayacağım haha görelim bakalım".Koşmaya başladık bir anda ben
"Ağ bacağım Umuuut!" yanıma geldi ve ben hızlıca gereken yere koşmaya başladım veee..
"Haha işte zafer hani çok idalıydınız" yanıma geldi
"Bu haksızlık beni kandırdın"
"Aaa yani çabuk kandırılacak biri olduğu kabul ediyorsun buda imiş"
"Çok kötüsün Melek çookk!"
"Öyleyimdir".. Yarış yapmadan koşmaya başladık yorulmuştuk Umut bana döndü
"Bence bugünlük bu kadar yeter"
"Bencede"
"Melek"
"Efendim Umut"
"Bak Melek okulda kimseye beni kandırdığını söylemek yok"
"Kandırıldırıldığını kabul ediyorsun yani"
"Bunu reddedecek değilim ama söyleme"
"Tamam"
"Ne yani hiç istediğimi yapıcaksın filan ne bileyim tehtit etmeyecek misin?"
"Ben böyle saçma sapan teklifler etmem"
"Bu imiş sevdim seni"
"Haha".. Tip tip baktı sonra;
"Hadi gel eve gidelim bu arada senin bir şeye moralin mi bozuk zorla gülmeye çalışıyorsun sanki" hem zeki hem fiziği düzgün hem de yakışıklı.
"Boşver"
"Söyle söz kimseye söylemem benden sır çıkmaz hata Ahmet abi ve Tuğba ablaya dahi söylemem" ağlama başladım bu huyumdan nefret ediyorum hemen ağlamaya başlıyorum!!😫😤
"Ne oldu neden ağlıyorsun" diye sarıldı bana biriyle dertleşmem gerekiyordu şuan yanımda olan tek kişide oydu mecburen ona anlatacaktım.
"Söz ver kimseye söylemek yok"
"Söz"
"Tamam,o zaman gel" ellinden tutum ve eve yakın yerdeki basketball
sahasının oraya götürdüm şansıma kimse yoktu.Olanları anlattım açıkcası şaşırdı kim şaşırmaz ki ve bana sıkıca sarıldı açıkcası Ferah bunu duysa yani ilk ona anlatmadığımı beni parçalardı....
