~Melody Of Rain~

18.Bölüm 'Cevapsız Sorular'

Melody Of Rain~

Rainizer~

18.Bölüm ‘Cevapsız Sorular’

[FlashBack]

‘’Rahat dur!’’ Bağırdı Sehun sesi yankılanmıştı.Luhan kıpraşmayı kesip göz yaşlarını serbest bıraktı.
Tırnaklarını Sehun’un omzuna geçirirken burnunu çekiyor göz yaşlarının daha fazla akmaması için tüm gücünü sarf ediyordu.

‘’C-canı-canımı acıtıyorsun.’’ Mırıltı denilecek bir kısıklıkta söyledi.Sehun yinede duymuştu.Derin bir iç çekip üzerindeki kıyafetleri çıkardı.Tamamen çıplak kaldığında bacağını soğuk suya bıraktı ve ardından ötekini.Luhan ona büyümüş gözlerle bakıyor ne yaptığını soruyordu.

Sehun sabunlu lifi eline alıp Luhan’ın yaraları üzerinde hafifçe gezindirmeye başladı.Ama Luhan yeniden çığlık atmaya başlamış olduğu yerde tepinip duruyordu.

‘’Kendi düşen ağlamaz.Bir erkek bu kadar güçsüz olmamalı.Sakin ol,Luhan.Onları temizlemezsem hiçbir zaman iyileşmeyecekler.Sana kendine zarar vermemeni söyledim.Bedelini kimse değil yalnızca sen çekersin.’’

Sehun gözlerinden yuvarlanan birkaç damla yaşı görmezden geldi.Kalbi parçalanıyordu.Luhan’ı akıl hastanesine yeniden götürmeyi düşündü.Hala da düşünüyordu.
Onu seviyordu.Onu sahip olduğu her şeyden çok seviyordu.Yalnızca birkaç ayda ona öylesine çok bağlanmıştı ki mutluluğu için canını hiç düşünmeden feda edebilirdi.
Ama Luhan aynı şeyleri kendisi için hissetmiyordu.Mutlu değildi.Acı çekiyordu.Sehun’u sevmiyor,aksine onan nefret ediyordu.Luhan’ın eski yerinde şimdikinden daha iyi olduğu gerçeğini reddedemedi.

Luhan hapsedilebilecek biri değildi.Özgürdü.
Sehun sevgisini kalbine gömebilirdi.Sorun değildi.Biraz acı verirdi ve belki birazda ağlatırdı.Ama dayanabilirdi.Eğer küçük Lu’su mutlu olacaksa kendi mutluluğunu unutabilirdi.

**

Mavi bornozu zayıf bedenin kollarından geçirip kuşağını bağladı.

‘’İşe gidiyorum.Evdeki tüm kesici aletleri aldım.İstesende kendine zarar veremeyeceksin.15 dakika içerisinde senin için bir bakıcı göndereceğim.Seninle ilgilenecek.Her ne kadar sen itiraz etsende gözlerim önünde ölmene müsaade edecek değilim,Lu.Birkaç gün daha sabret bana.Sonra….’’

‘’Sonra?’’ Merakla sordu Luhan.

‘’Seni özgür bırakacağım.Tıpkı istediğin gibi.’’

Luhan kafasını eğip cevap vermeden odasına yürüdü.Sehun ardından birkaç defa seslenmiş ama Luhan umursamamıştı.Sonunda kapı kapandığında dizlerinin kendisini daha fazla taşıyamayacağını hissetti ve olduğu yere düştü.
Göz yaşları ardı arkası kesilmeden akıyor istesede durduramıyordu.
Hıçkırıkları arasında tiz çığlıklar atarken yanındaki birkaç dolabı devirdi.

‘Beni sevmiyorsun Lu.’

‘Seni özgür bırakacağım.’

‘Tıpkı istediğin gibi.’

Aynı cümleler beyninde yankılanıp durdu.Ve her yankılanışında biraz daha şiddetlendi göz yaşları.
Hissettikleri bu değildi.
İstediği şey gitmek değildi.
Ondan uzaklaşmak değildi.
Sadece…biraz daha fazlasını istiyordu.Biraz daha fazlasını.

**

‘’Bana bak ufaklık.Sehun hakkımda ne söyledi bilmiyorum ama ben senin ‘bakıcın’ ya da onun gibi bir şey değilim anladın mı?Senin nazını çekecek de değilim.Gürültü yaparsan ağzına bir tane çarparım susarsın.Kaçmaya çalışırsan gerekirse elini ayağını keserim.Göründüğüm kadar ağırbaşlı değilim.Seni sevdiğimde söylenemez zaten.Aksine midemi bulandırıyorsun.’’