~Melody Of Rain~

27.Bölüm 'Kördüğüm'

Melody Of Rain

Rainizer~

27.Bölüm ‘Kördüğüm’

Çık artık şu siktiğimin hayal aleminden KyungSoo.JongIn gitti ve bir daha asla dönmeyecek.Seni sevmiyor,o seni çoktan terk etti.’’

**

‘’Ben iyiyim,Kris.Kendim yapabilirim.’’ KyungSoo’ya kollarını kaldırmasını söyledi ve dediğini yapmadığı zaman üzerindeki terli tshirtü zorla çıardı.

‘’YiFan..lütfen.’’

‘’Önemli Değil,Soo.Yapmak istiyorum.’’

‘’Senin suçun değil.Ciddiyim benimle ilgilenmek zorunda değilsin.Bunu mecbur kaldığın için yaptığını biliyorum.Kimseye yük olmak istemiyorum.O yüzden bırak kendim-‘’
YiFan uzun kollarını bedenine sarıp sert göğsüne yasladığında KyungSoo burun çekme sesi duyduğuna yemin edebilirdi.

‘’Bana yük olmuyorsun.Hiçbir zaman olmayacaksın.Daha kaç defa söylemem gerek Soo?Duygularıma karşılık vermen için daha ne kadar yalvarmam gerek?Seni Seviyorum,aptal.Seni başına gelecek tüm belalardan korumak istiyorum.Yalnızca benim olmanı istiyorum.Sonsuza dek seninle olmak istiyorum.O yüzden lütfen…bana yük olduğun saçmalıklarını zırvalamaktan vazgeç.Benim için sahip olduğum her şeyden tereddüt etmeden vazgeçebileceğim kadar değerlisin.İşimi kaybettiğim için suçluluk mu duyuyorsun?Bırak kaybolan şey işim olsun.Senin kadar önemli mi zannediyorsun?Seni koruyabilirim Soo.İkimiz için güzel bir gelecek yaratabilirim.

Sadece beni kabullenmeye çalışamaz mısın?3 ay oldu,aptal.Koskoca 3 ay.Seni umursamayan o adamı düşünmeyi bırakıp gözünün önündekiler görmen gerek artık.

Daha fazla beklemek istemiyorum.Sen yorgunsun ama aşkın için dilenirken benim ne kadar yorulduğumu bilmiyorsun.’’

**

‘’Um ilaçları burada.Mavi olan bir şurup,direncini kazanması için her 4 saatte bir içmesi gerekiyor ve her 3 saatte bir bu iğneyi yapman gerekiyor kaybettiği kan yüzünden vücudunun bir şeylerle beslenmesi lazımmış.Eğer yemek yemek isterse ona yalnızca bir tabak çorba ver.Uyuşturucu kullandığı için katı bir şeyler yediği zaman damar yolları tıkanabilirmiş ve ağlamasına izin verme.Sanırım,bu kadar.Yapabilecek misin?’’ Saçlarını katıştırırken önündeki kısa boylu,cılız çocuğu şüpheli gözlerle izledi.

‘’Ben elimden geleni yapacağım.’’

‘’Pekala,sana güveniyorum öyleyse.Bu arada adım ne demiştin?’’

‘’YiXing.Zhang YiXing.’’

‘’Tamam YiXing-shi sana numaramı bırakacağım acil bir durum olduğunda beni ararsın.Teşekkürler,adamım.Sen en iyisisin.Şimdi gitmeliyim,tamam?’’ Küçüğün saçlarını karıştırdı ve YiXing büyük elin dokunuşları yüzünden vücudunun kasıldığını hissetti.Elini kaldırıp ‘Güle Güle’ bile diyecek vakit kollayamamışken uzun benden çoktan kapıdan çıkmıştı.
Kafasını iki yana sallayıp içini çekti.
YiFan isimli yabancı KyungSoo’yu kucaklamış cafeye doğru yürüyordu.YiXing kapıya koşup açtı ve KyungSoo’nun tıpkı bir gelin gibi içeri taşınmasını parlayan gözlerle seyretti.Ona imreniyordu.
Kendisini bu kadar seven birine sahip olduğu için gerçekten şanslıydı.Mutlu olmalıydı.
Karşısına kendisini,tıpkı sarışın adamın KyungSoo’yu sevdiği gibi sevebilecek birilerinin çıkmasını diledi.
Onu koruyan ve onun için endişelenen birilerinin varlığı….bu gerçekten iyi hissettirirdi değil mi?

‘’YiFan yeter,git artık.’’

‘’Pekala küçük adam diğer küçük adamın sözünden çıkmamalısın tamam mı?Akşam seni almaya geleceğim.Seni seviyorum,bunu o kaz kafana sok.İyileştiğin zaman  başkalarıyla sevişememen için orayı yeniden yırtacağım.Tamam öyleyse,görüşürüz.’’