~Melody Of Rain~

15.Bölüm 'Luhan'ın Bakıcısı'

Melody Of Rain~

15.Bölüm ‘Luhan'ın Bakıcısı'

*Not:Yanlis bolumu yayinladim aslinda bu on altinci bolumdu ve bir onceki bolum farkliydi.Ama zaten konular birbirinden bagimsiz oldugu icin sorun olmayacak.Ciftler farkli,olaylar farkli.Yanlis yayinladigimi caktirmasamiydim acaba?Neysee :D

‘’MinSeok!Bu çalışmıyor.’’ Elindeki parlak mavi kaplı telefonu banyodan yeni çıkmış çocuğa uzatırken mızmızlandı.

‘’Neden bana söylüyorsun?’’ Kafasındaki havluyla saçlarını kurularken umursamaz bir tonla sordu MinSeok.

‘’Çünkü ben çalıştıramıyorum.’’

‘’Yani?’’

‘’Belki sen yapabilirsin diye düşündüm.’’

‘’Ben tamirci değilim,Lu.’’ Kafasını iki yana sallayıp belindeki havluyu tutarak peşinden koşuşturan Luhan’a aldırmadan odasına yürüdü.

‘’Hadi ama Xiu!Sehun arar ve bana ulaşamazsa çok endişelenir.Lütfen!’’

Kapıyı sarışının suratına çarpıp kilitledi.Ama sarışın ısrarlarını sürdürüyor mızmızlanmaya devam ediyordu.Sonunda kısa olandan cevap gelmeyeceğini anladığında ayaklarını sürüyerek salona kadar yürüdü ve kendini koltuğa atıp telefonu yere fırlattı.

Sonrasındaysa yastığı kafasına bastırmış,nefes almamak için mücadele etmeye başlamıştı.

Kapının açılma sesi duyuldu.Muhtemelen MinSeok sesleri işitmişti ve Luhan’ı kontrol etmek için geliyordu.

‘’Ne yapıyorsun?’’ Yastığı kafasına bastıran çocuğu izlerken şaşkınlıkla söyledi.Cevap alamayınca gözlerini devirmiş iç çekip etrafa dağılan telefon parçalarını toparlamıştı.Tek kişilik koltuğa geçip dağılan parçaları bir araya getirdikten sonra telefonu açmak için düğmeye bastı.Ama dediği gibi çalışmıyordu.

Yeniden ayaklanıp odasına yürüdü.Kendi telefonunu şarjdan çıkarmış Luhan’ınkini takmıştı.Telefonun ekranı birkaç defa yandı ve sonra cızırdayarak yeniden karardı.

‘’Yapamıyorsun değil mi?’’ Gelen ani sesle ürperdi MinSeok.

‘’Ne zaman geldin?’’ Gözlerini sarışana doğrulturken söyledi.

‘’Az önce.’’ Dudaklarını büzüp kollarını gögsünde bağlarken yanıtladı Lu.Kısa olana doğru yürümüş telefonu çalıştırma girişimlerinin başarısızlıkla sonuçlanmasını hayal kırıklığıyla seyretmeye başlamıştı.

Umutsuz bir şekilde geçen on dakikanın sonunda turuncu saçlı olan pes etmiş gözlerini devirip elindeki diğer telefonu sarışına uzatmıştı.

‘’Benimkini al.’’

Luhan şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırıp gögsünde bağlı olan kollarını indirdi.

‘’Sen ne yapacaksın?’’ Kendisine uzatılan telefonu alırken sordu.

Kısa olan yalnızca omuz silkmiş basit bir şekilde yanıtladıktan sonra ceketini almak için dolabına yürümeye başlamıştı.

‘’Telefona ihtiyacım yok.Kullandığımda söylenemez zaten.Kendi hattını çıkarır benimkine takarsın.Böylece sevgilin aradığında sana ulaşabilir.’’

Sevgilin kelimesini bastırarak söylemiş Luhan’ın gözlerini devirmesine sebep olmuştu.

‘’Sevgilim değil.’’ Vurguladı Luhan. ‘’O benim kocam MinSeok.’’