kurtuluş

Mektup

Ömrüm ve ayten hanım karakolun önünde bittiler.Her şey çok tuhaf geliyordu ayten hanıma sanki bir oyunun içindeydi ömrüm her şeyi polise anlattı,nefesin nasıl bir tehlike altında olduğunu anlattı her şey çok korkunçtu. Ecenin de tehlike altında olduğunu ve ölmüş olabileceğini anlattı.Ece hala bulunamamıştı gerçeği nefesten de haber yoktu.Bellide ikisi de öldü diye düşündü ayten hanım.Ağlamaktan gözleri şişmişti."LÜTFEN LÜTFEN ÇOCUKLARIMIZI BULUN MURAT OĞLUM LÜTFEN" diye haykırdı kendini tutamayan ayten hanım." sakin olun ayten hanım nefesi ve eceyi bulmayı bende çok istiyorum ilk önce o adamı iyice araştırıp bulacağız.ömrüm bize detaylı bilgi verecek siz gidebilirsiniz."ayten hanım beklemek istemişti ama yapamadı.ağlayarak evin yolunu tuttu.eve geldiğinde kapıyı yavaşça açtı ve nefesin odasına koştu kendini nefesin yatağına bıraktı.sakin olmaya çalıştı.sonra nefesin fotoğraflarını çıkardı.kızının güzel saçları rüzgarda dalgalanırken çekilen bir fotoğraf vardı.kızı uçurumun kenarında sevgilisiyle el ele tutuştuğu fotoğrafı gördü.Evet diye düşündü kızımın sevgilisi ümit nerede o yaptı diye geçirdi aklından.ümitti hiç sevmezdi hiç fakirlik görmemişti.Sonra bir an kapı çaldı. ayten hanım merdivenlerden indi ve kapıyı açtı ve hızlıca postayı aldı.ne isim nede yer belirtilmişti.sonra zarftan bir mektup çıktı."anne" diye başlıyordu.o anda anlamıştı kızındandı nefes yaşıyordu.

Mektup;

Anne ben nefes. zaten anlamışsındır.Bu hayattan bıktım.eceyle birlikte kaçtık.Biz çok mutluyuz bizi aramanıza kesinlikle gerek yok ben yaşıyorum.Evet anne mektubun seni şaşırttığını biliyorum ama seni bir daha görmek istemiyorum eceden dönmek istemiyor.biz amerikada çok mutluyuz peşimi bırak artık seni sevmiyorum benden sakladıklarından sonra belki ölümü bulursunuz.