Only One Gender [Dutch 2/3]

-4-

Pov Dylan
En zo ging het bij elke les die we hebben gehad. Elke les voelde hetzelfde. De leraren zijn hier zelfs allemaal mannen. Pap en pap zouden dit helemaal mooi vinden. Niet letterlijk 'mooi' maar je snapt hopelijk wat ik bedoel. Of ik ben gewoon heel slim. Dat kan natuurlijk ook.

Het is nu één uur en iedereen zit in de grote kantine voor de middagmaaltijd. Voor zover je dit een maaltijd kan noemen. Het enige wat we krijgen is een bord prut.

Zelf normaal eten gunnen ze me niet. Wat een leuk leven heb ik toch weer. Of sarcastisch leven. Dat was het. 90% minimaal.

Ik zit hier mij Mats. Ik mag hem wel. Hij doet niet veel, zegt niet zo veel en bemoeit niet. Perfect dat dat soort mensen bestaan. De beste mensen zijn de mensen die je niet merkt dat ze er zijn. En ik natuurlijk. Tegenover ons zitten twee andere jongens van onze klas. Meisjes zou ook wel erg raar zijn.

Eigenlijk nu ik er over na denk is een school zonder meisjes juist raar. Mijn ouders kiezen deze school, dus die zijn ook raar. Ik zit op deze school, dus ik ben ook raar. Al deze mensen hier zitten op deze school, dus zijn ook raar. De leraren geven les op deze school, dus zijn al helemaal raar. Leraren op gewone scholen zijn namelijk al raar. Er is nog meer raar dan ik dacht.

Ik heb mijn parkje prut op en praat wat met Mats, Niels en Jesse. Ze zijn wel aardig. Niels net wat te druk als je het mij vraagt, maar dat is in mijn geval niet zo moeilijk. Als je al in staat bent om een gesprek te beginnen ben je druk. Voor mij. Het is hier in deze hal druk. Je wilt niet weten hoeveel mensen gek genoeg zijn naar deze school te gaan.

Zoals in een normale school gaat hier ook zo'n verschrikkelijk ding af wat ze een bel noemen. Als je het mij vraagt hebben die dingen weinig meer met een bel te maken. De docent voor de volgende les komt ons ophalen. Aan hem te zien wordt dit zo'n leuke les...

"Zoals jullie al hebben kunnen zien in het rooster hebben jullie nu gym. Als jullie mee willen lopen dan weten jullie de weg kennen naar de gymzalen." zegt de gymdocent zodra hij aan komt lopen. Allemaal staan we op en gooien onze tas over de schouder en volgen hem. Ik heb er niet echt zin in of zeg maar beter echt niet, maar het moet. Gym is Gewoon niet zo mijn sterkste punt. Eigenlijk zo niet, maar dat laten we even achterwegen. We draaien gewoon lekker alles om. Ik zou ik zelf om kunnen draaien en weer de kantine in lopen. Dat wordt vast niet zo gewaardeerd. Haha zo niet. Oké sorry, ik stop al met alles om te draaien en loop gewoon naar de gym. Daar zijn we namelijk nog steeds mee bezig.

Aangekomen in de gymkleedkamer gaat de docent een deur door. "Als jullie zo omgekleed zijn mag je hier doorheen de zaal in." En hij is weg. Ik begin me  om te kleden. Zelfs voor de gymkleding waren regels. Mijn ouders vonden het geweldig dat er een standaard schooltenu was. Alles wat met regels te maken heeft vinden ze geweldig. Behalve de regels in dit boek, maar dat zijn weer andere soort regels.

Het lelijke blauw shirt met het eigenlijk gay-korte broekje heb ik aan. Nu de gekke hoge sokken die dezelfde verschrikkelijke kleur hebben als het shirt en mijn eigen schoenen. Die mocht ik tenminste zelf kiezen. Dat ze het durven. Knap. Net als ik.

Ik loop samen met alle jongens die klaar zijn de zaal in. Ik kan hier zo niet tegen. Ze zijn blij. Blij om te mogen gymmen. Alleen de geur van de gymzaal slaat al op mijn humeur. Negatief dan hè.

We zitten op banken aan de rand van de zaal. "We gaan multi-bal spelen. Een spel waarmee je verschillende balsporten beoefend met steeds afwisselende teams. Zo leer je de sporten en elkaar wat kennen." zegt de docent om de les te beginnen. Fijn. Balsporten, teamsporten en ik. De beste combinatie ooit. Echtwaar, ik moet al lessen, eten, slapen, omkleden en douchen bij deze jongens. Moet ik ook nog eens een teamsport met ze doen. Weet je wat we wel samen kunnen doen? Een graf voor me maken. Ik wil zo wel levend de grond in.

Nou, dat ook weer niet. Dan eindig ik mijn leven met hun. Oké, beter plan nodig.

Als alles staat gaan we spelen. Het is een raar, saai, verschrikkelijk spel. Toch doe ik mee. Mentaal geef ik mezelf even een schouderklopje. Ik vind dat ik die verdien.

"Vijf!" roept de gymdocent. De eerste vijf personen op de bank moeten nu tegen de eerste vijf van het andere team. Ik zit op de vierde plaats, dus moet het veld in. De bal die in he spel wordt gerold is een voetbal. Leuk. Voetbal is echt mijn lievelingssport. Als we vanaf onderen tellen dan.

Ik probeer zo min mogelijk de bal te raken. Tot nu toe gaat het goed en sta ik alleen maar in het veld. En ik krijg de ban nara me toe gespeeld. Dankje. Ik probeer hem te schieten, maar het enige wat er gebeurt is dat ik struikel over de bal. Met mijn gezicht van ik plat op de grond. Het zal eens een keer niet bij gym. Welkom in mijn leven.

Om me heen zijn ze aan het lachen. Sorry, maar dit is net zo grappig als de afstand tussen de grond en mij. Niet dus. Ik sta op met hulp van Jesse. "Gaat het wel?" vraagt hij moeilijk kijkend naar mijn gezicht. "Ja hoor hoezo?" vraag ik. Ik voel aan mijn neus. Hij bloed. Ja hoor, kan er ook wel weer bij. Nu heb ik gewoon een ongesteld gezicht. Dat Kun je bij mij wel zeggen, want ik heb elke maand wel een keer een bloedneus van onhandigheid.

Ik ga naar de kleedkamer om mijn gezicht schoon te maken en mijn neus te koelen. Beter blijft het gewoon warm, want dan mis ik de les. Dan heeft dit ongeluk toch nog wat nut.

Mijn neus blijft maar stromen. Dat haat ik verschrikkelijk. Als ik bloed heb, dan blijft het maar doorgaan. Als ik een keer goed gewond raak ga ik misschien wel dood door bloedverlies. Of gewoon door de wond. Wat onnuttig dit weer. Ik ga wel met een prop papier onder mijn neus de zaal in.

"Kun je weer mee doen?" vraagt de docent. Nou mijn neus bloed als een gek, dus natuurlijk doe ik lekker mee. Soms zijn mensen zo dom. Echt waar. "Nou mijn neus blijft doorbloeden, dus ik denk dat ik niet mee kan doen." zeg ik om toch maar aardig te blijven. "Jammer, wil je dan aan de kant kijken?" Echt heel jammer dat ik niet meer mee kan doen inderdaad... "Ja is goed." zeg ik.

De rest van de gymles ging helemaal goed. Het enige wat ik hoefde te doen was zitten. Dat kan ik gewoon. Super knap.

Na de pauze hebben we altijd maar twee uur les, dus nu ga ik naar mijn kamer. Mats en ik zwerven wat door de gangen op weg naar onze kamer. Dan gaan we lekker niksen tot het avondeten. Ik neem niet aan dat er zo veel kan gebeuren op zo'n kamertje.

-
1250 words😱