Only One Gender [Dutch 2/3]

-6-

Pov Dylan
Ik schrik wakker van de bel. Ik haat deze bel nu al na één dag. "Over een uur begint het ontbijt." Klinkt er door de school. Ik kijk op de klok in onze kamer. Het is nog maar zes uur. Wie bedenkt het nu om om zeven uur te gaan ontbijten. Ik zou het niet weten, maar die persoon is vast niet goed bij zijn hoofd. Dan zal het wel dezelfde persoon zijn als de oprichter van deze school.

"Heb jij zin om op te staan?" hoor ik Mats onder me vragen. "Ja hoor. Nul procent zin." antwoord ik. "Really?" zegt Mats sarcastisch. Ik reageer niet. Ten eerste, domme vragen verdienen domme antwoorden en ten tweede, sarcastisch zijn mag alleen ik.

Ik hoor hem naar de badkamer lopen. Met de nul procent, die nu is gestegen naar één procent zin kijk ik over het randje van het bed. Mats is al helemaal aangekleed in de tijd dat ik één procent zin heb gemaakt.

Beetje bij beetje ben ik toch uit mijn bed gekomen. Het is tien voor zeven nu en ik ben klaar. Ik loop de badkamer uit en kom onze kamer in. Die grenzen aan elkaar. Vaak is dat wel handig...

"Ontbijt?" vraagt Mats. "Nee, Dylan." zeg ik droog. "Oké kom." Mats is slim dat hij er niet op in gaat. Ik wist niet dat er slimme mensen op deze school zaten op mij na. Als je een beetje slim bent ga je namelijk niet op deze school. Tenminste, als je het mij vraagt.

Beetje bij beetje - hoe ik ook uit bed kwam - ben ik ook bij het ontbijt gekomen. Overal op de tafels staan boterden, boterhammen, boterkuipjes en beleg. Ik snap dit niet, waarom kunnen ze dan geen lunch en avondeten maken maar wel ontbijt? O ja, de mensen op deze school zijn niet zo snugger.

Als ik het ontbijt op heb is het tijd voor les. Tenminste, volgens die verdomde bel. Ik kijk op mijn rooster. Dinsdag: Nederlands - techniek - muziek - biologie - pauze - Engels - wiskunde. Jeej, wat een leuke dag. Jeej, wat een hoog sarcasme weer. Voor mij doen alleen niet.

Ik loop het lokaal van het derde uur in. Muziek. Ik vind muziek luisteren wel leuk, maar vast niet de muziek die ik in deze lessen ga spelen. Ter verduidelijking, doe mij maar The Neighbourhood.

Ik zit weer naast Mats, maar dat moet ik nu. Onze mentor heeft ervoor gezorgd dat we vaste plekken hebben. Nu zit ik dus wel aan hem vast. Hij is aardig, maar ook al mijn kamergenoot. Voor mij is het wat too much. Ach, dat is niet moeilijk in mijn geval. Mensen zijn al snel too much.

"Oké, dit is jullie eerste les muziek." Onbeschoft onderbreekt de docent mijn haatgedachten-sessie. "Waar we mee gaan beginnen is een vrije opdracht. Jullie mogen gewoon alleen of in een groep wat bedenken wat met muziek te maken heeft. Meer heb ik niet te zeggen, dus chop chop." gaat hij ook gewoon door. Hij is nu wel uitgepraat, maar nu moet ik meedoen met de les. Daar heb ik ook niet veel aan.

Ik ga samen met Mats, Niels en Jesse. Originaliteit is hoog. En sarcasme ook.

"Wat gaan we doen?" vraagt Niels. "Geen idee. Kunnen jullie iets spelen?" vraagt Mats. "Piano en keyboard." zegt Niels. "Ik gitaar en basgitaar." zeg ik. Wisten jullie niet he? Nou nu wel. "Ik zelf drum." zegt Mats. Jesse kijkt moeilijk. "Ik speel niks." zegt hij. "Dan wordt je toch zanger. Band klaar." zeg ik. Soms denken mensen echt niet na. "Ik vind het top." zeggen Mats en Niels tegelijk. Een beetje eng, maar dan kost het wel weer minder van mijn tijd. "Oké...." zegt Jesse duidelijk moeilijk. Als hij moeilijk gaat doen, dan schop ik hem er persoonlijk uit. Ik houd zo niet van mensen die moeilijk doen. Waar houd ik wel van? Weinig. Leer er mee leven.

We spelen een lied van Nickelback. Niet dat ik het zo geweldig vind, maar het kan er mee door. Ik doe voor deze keer soepel. Allen niet letterlijk. Ik ben namelijk zo stijf als een plank. Buigzame planken niet meegerekend.

Weer gaat de bel. Tijd voor...... O ja, pauze. Lunch pauze. Beter gezegd prut pauze. Ik zit aan de tafel met mijn bord prutje die deze keer groen is. Onze hele klas zit zowat bij elkaar. Iedereen is druk in gesprek, maar niks boeit me. Ik zit maar wat dom om me heen te kijken. Mensen op deze school zijn toch dom, dus mag ik dat ook.

Ik kijk alle tafels langs. Er is bijna niemand die ik ken, dus ik kan gewoon rondkijken stik wil. Er is duidelijk verschil tussen eerste en vijfde jaars. Blonde, bruine, zwarte en rode haren. Net geklede kinderen en basic geklede kinderen... Zo scan ik even iedereen die er zit, maar dan merk ik dat er iemand al de hele tijd naar me zit te kijken.

-
Plz let me know op typfouten. Ik lees het altijd nog door, maar lees er makkelijk overheen.
Alvast bedankt ❤️🖤