Only One Gender [Dutch 2/3]

-26-

pov Morris

"Zijn jullie de ouders van Dylan?" vraag ik, maar volgens mij had het een beetje een cynische ondertoon. Dat wordt zeker zodra ik de reactie terug krijg van één van zijn ouders. "Ja... en jij bent?" Hij kijkt me met een uitdrukkingloze blik aan. Voor ik antwoord, omdat ik geen idee heb of ik de waarheid kan zeggen, kijk hem eens goed aan. Hij is korter dan de andere heeft pikzwart haar en is vrij bleek. Dylan lijkt veel op hem, maar heeft duidelijk de wat minder bleke huid van zijn andere vader. O ja, dat was waarom ik me er zo over verbaasde. Hij heeft twee vaders! Wat!? 
Sorry dat ik dat bijna vergat te vertellen, maar ik ben er nog steeds van in de war. Waarom zou hij geen relatie met mij mogen hebben als hij zelf ook twee vaders heeft? Is het nu raar dit ik dit niet snap. Volgens mij snap ik best wel snel iets, omdat ik zelfs Dylan bijna altijd begrijp en dat zegt wel wat.

Ik besluit toch maar de waarheid te vertellen en zeg: "Zijn vriendje. Morris Konings. En dit is zijn kamergenoot Mats." Ik maak een klein wijsgebaar naar Mats. "Aangenaam." Zegt hij een beetje te formeel, maar dat doet er nu niet toe. Even kijken zijn vaders elkaar aan en kijken daarna weer naar ons. "Weten jullie iets over Dylan dat jullie daarom hier zijn, of gaan jullie helpen met de zoekactie starten?" zegt de blonde een stuk minder droog en bezorgder dan de ander. Voor we ook maar iets kunnen zeggen spreekt onze mentor al voor ons. "Ze gaan ons helpen met het zoeken. Ik, als de mentor van Dylan en Mats zijnde, dacht dat het wel handig was om zijn kamergenoot en vriend mee te laten helpen zoeken omdat ze meer over Dylan weten dan wij hier op school en de politie. Zij weten namelijk het best wat er de laatste weken met Dylan is gebeurd binnen deze deuren. Helaas is Dylan alleen niet meer binnen deze deuren, dus kunnen we geen tijd meer verliezen." "Ik snap het. Laten we, wat u in de mail beschreef, de vermist posters in de omgeving op hangen. Het verstandigste lijkt me als ik met Mats ga, mijn echtgenoot Noah met Morris en u met... een collega van u bijvoorbeeld." zegt de blonde ouder waar ik de naam nog niet van weet. "Goed idee meneer. Dan geef ik u en uw echtgenoot alvast een stapel posters om op weg te gaan. Dan haal ik even de conciërge om mij te vergezellen."

We lopen iets van school weg. Mats en de blonde vader gaan rechts en ik ga links samen met de vader die blijkbaar Noah heet. "U heet Noah begreep ik?" vraag ik zo net mogelijk, omdat ik geen idee heb hoe ik hem moet pijlen. "Ja dat klopt. Jij bent dan de 'boyfriend' van Dylan of heb ik dat ook verkeerd begrepen?" vraagt hij eigenlijk aardiger dan dat ik hem net vond overkomen. "Nee, dat heeft u goed begrepen." Hij kijkt moeilijk bij mijn antwoord. Is het nu onbeleefd om te vragen wat er is? nee toch? boeit me nu even niet. Als hij meer weet dan ik weet, dan wil ik het nu weten. Je kunt niet alles weten, dat weet ik ook wel, maar ik heb het recht alles te weten over Dylan op dit moment. woow, dat was veel weten achter elkaar. "Is er iets?" vraag ik. "Ja, er is hier genoeg. Bomen, Lantarenpalen, Muurtjes, Paaltjes. Daar kun je allemaal posters aan hangen, maar dat hoefde ik hopelijk niet uit te leggen. Ik deed het als nog, maar laat maar zitten." zegt hij. Hij is duidelijk een vader van Dylan. Dylan heeft alleen naast droogheid en sarcasme ook nog eens een heel groot ego. Daar leer je mee leven zeg ik je. Ik begin maar met posters op te hangen, want volgens mij is hij niet voor plan een ander antwoord te gaan geven.

Na een hele tocht posters op hangen zijn ze op. We zijn op veel plekken geweest. Zelfs in het schattige dropje waar ik destijds Dylan niet kon vinden, maar we hebben er toch maar posters op gehangen. Wie weet? Nu ik er zo over nadenk is 'wie weet' een hele rare uitspraak en toch weet iedereen wat er mee bedoeld wordt. Lees maar eens terug. Raar he? Of je laat het zitten omdat het niet boeit. Lijkt me een beter plan.

Terug op school begint Noah tegen zijn echtgenoot te praten, omdat er tegen mij niet heel veel uit kwam. Dat was ook niet echt mogelijk aangezien we overal aan de andere kant van de straat liepen als de ander om posters te hangen, maar ik weet niet of hij wel wat tegen me wilde zeggen. Hij lijkt me sowieso geen prater. Meer een denker. 

"Samuel! Ik denk dat ik het probleem al weet." zegt Noah. "Waarom hij weg is dan." legt hij verder uit. De ogen van Samuel worden verwachtingsvol groot. "Is het wat we net dachten dat het is?" zegt hij niet begrijpelijk voor Mij, Mats, onze mentor en de conciërge, maar Noah knikt. 

Waar doelen ze op?

-

boem! cliffhanger! (kom ik weer aan met m'n cliffhangers hoor haha)

omg Morris was in het Dorpje van Dylan posters hangen, maar Dylan zag de posters pas toen hij het bos uit kwam? (according to: een paar hoofdstukken terug)

PS: Dylan lijkt op Noah jeeeeej