Only One Gender [Dutch 2/3]

-21-

Pov Dylan
Mijn leven gaat nog steeds lekker zijn gangetje. Ik logeer in een kamer van een bed en breakfast. Ik werk een beetje in de bediening hier. Ik maak soms ommetjes door het dorpje. Ik heb kennis gemaakt met andere logés hier, kennis gemaakt met vaste gasten die hier ontbijten en/of dineren en zelfs kennis gemaakt met een paar bewoners hier. Ik ben vrienden geworden met ene Floris. Hij vertelde me waar hij naar school gaat en vertelde dat ik binnenkort zelfs zijn vriendengroep mag leren kennen.

Hoe soepel het hier ook loopt, toch maak ik me druk. Ik maak me druk om Morris, Mats, Jesse, Niels en zelfs school, maar het ergst maak ik me zorgen om mijn ouders. Zouden ze naar me zoeken? Of zouden ze blij zijn dat ik weg ben? Was dat misschien de reden dat ik naar die school moet en ze al die regels hadden, willen ze me eigenlijk niet? Dat lijkt me niet heel logisch aangezien ik heel leuk ben, maar je weer maar nooit.

"Alstublieft meneer. Uw medium rare biefstuk met champignon roomsaus. De gepofte aardappel en gemixte groente komt zo." zeg ik. Ik geef de man zijn bord en loop terug om de rest te halen. Ook dit zet ik hem op zijn tafel. "Dankjewel jongeman." zegt de meneer netjes, dus ik antwoord: "Geniet van uw eten." Zo loop ik verder naar andere tafeltjes, neem bestellingen op, breng eten en drinken en maak soms praatjes met de vaste gasten. Zie je nu wel dat ik leuk ben. O nee, jullie zijn dat niet. Even uitleg: ze maken geen praatjes met de andere bedieningsleden. Dat was mooi kort, krachtig en helder. Geen dank voor deze mooie uitleg. Ik gun wel iets hoor. Een vuurwapen. Snap je? Voor als je het niet snapt: gun is Engels voor vuurwapen.

Nu chill ik op mijn kamer. Ik zit wat op mijn mobiel, eet lekkers (uit de keuken omdat er altijd dingen over blijven), kijk televisie en doe wat kracht-oefeningen. De kracht-oefeningen zijn alleen om alle stress weg te krijgen. Even ter info, ook ik heb stress. Ik weet niet of er mensen naar me zoeken of dat ik hier wel altijd blijf. Ik laat het wel zitten voor nu. Dan kan het naast me komen zitten voor de sit-ups namelijk.

Pov Morris
Ik heb Dylan nu al een aantal dagen niet gezien. Niks ban hem gehoord! Nou... wel iets van hem gehoor. Ik heb net gehoord dat hij weg is. Gewoon weg! Nergens op school te bekennen. Geen les meer gevolgd, geen avond meer bij Mats op de kamer geslapen en zelfs geen rondje meer door het bos gelopen. Wacht! Ho stop! Dat is het misschien. Het bos. Daar was hij altijd als hij stress had! Soms liep ik samen met hem door het bos. Het was echt zijn plekje. Dan voelde hij zich even vrij van school.

Ik weet niet of ik het goed heb, maar ik hoop het. Het moet wel! Ik moet hem terug vinden. Ik flip namelijk heel erg op dit moment. Ook al heeft Finn gezegd dat ik even tot rust moet komen ijsbeer ik nog steeds gefrustreerd door de kamer. Ik kan gewoon niet rustig doen nu. Wie kan nu rustig doen als je net hebt gehoord dat je vriendje weg is! Gewoon weg. Ik weet niet eens sinds wanneer hij weg is, maar ik kan wel wat bedenken. Volgens mij. Sinds de dag dat ons nieuws is uitgelekt. Ik weet niet of zijn ouders deze informatie ook allemaal krijgen (ons nieuws en het nieuws dat hij weg is), maar ik hoop voor hem dat het goed komt.

Nu hoop ik dat mijn plan goed gaat komen, omdat ik de kamer uit loop richting het bos. Ik moet hem vinden. Geen idee of ik hem hier vind, maar ik moet ergens beginnen. En gelijk nu.

-
Sorry dat het zo kort is
Sorry sorry sorry