Only One Gender [Dutch 2/3]

-18-

Pov Dylan
Morris komt aan gelopen. Geen idee waarom, aangezien hij altijd als eerste in de kantine wil zijn, maar ik klaag niet. Ik klaag nooit. Alleen over dingen waar je over mag klagen. Zoals school, ouders, zusjes, huiswerk, irritante kamergenoten, vies eten... oké ik klaag zowat permanent. We doen wel gewoon alsof dit nooit gezegd is. Het is namelijk nooit uitgesproken. Ik denk dit alleen.

"Ik moet je spreken." zegt Morris en hij klinkt ontzettend serieus. Ik houd niet van serieus, maar ik houd wel van hem, dus voor deze keer zie ik het door de vingers. Niet dat ik mijn hand nu voor mijn gezicht houd, maar dat is een uitspraak.

"Wat is er?" vraag ik. Ik wil weten waarover hij me wil spreken. Als het niet belangrijk zou zijn, zou hij namelijk aan het eten zitten nu. "Ik wil antwoorden op vragen die ik nu al een hele tijd heb. Waarom kunnen we het niemand zeggen. Ik kan het niet meer. Elke keer doen alsof er niets is. Ik wil dat we gewoon samen kunnen zijn. Met de kerstvakantie bij elkaar thuis komen." Hier kapte ik hem af. Dat is het dus juist. Als we het hier vertellen, komt het nieuws via school zo bij mij thuis terecht. Deze school is namelijk verschrikkelijk en maakt mijn leven al zuur, dus dat is echt iets voor hen.

"Ik wil het ook wel, maar als we het zeggen komt het nieuws ook bij mij thuis." "Wat is daar erg aan dan. Kan je dat alsjeblieft uitleggen? Ik heb er een tijd over zitten denken, maar waarom?" vraagt hij. Ik merk aan hem dat hij er echt mee zit. Ik moet het hem wel vertellen. Ik moet toch al heel veel dus dit kan er ook wel bij.

"Hoe ongeloofwaardig of stom het misschien ook gaat klinken, maar ik mag geen relatie hebben. Met niemand niet. Mijn ouders hebben altijd al veel regels gehad en dit is daar één van. Ik weet niet waarom het niet mag, maar het mag niet. Nooit heb ik ze gevraagd waarom niet, want dan zou ik het nu wel weten, maar eigenlijk had ik het moeten vragen. Ik weet wel iets hoor. Wel weet ik dat deze regel de reden is dat ik hier op school zit. Hier zitten geen meisjes, waardoor ze verwacht hadden dat ik geen relatie zou krijgen. Als ze zo ver gaan weet ik niet of ze er wel achter moeten komen. Beter gezegd: mogen ze er niet achter komen."

Er hangt even een stilte, maar die stoort niet. Ik merk dat Morris het verhaal even aan he verwerken is. Hij zit om een andere reden op deze school, dus hij doet er wat langer over nieuwe informatie te verwerken. Niet iedereen is zo slim als ik. Ik heb geduld. Voor nu.

Nu gaat het lang duren. Ik heb al tien seconden gewacht. Er is niet veel meer van mijn geduld over, maar voor Morris houdt ik me in.

"Dat had ik niet verwacht. Ik dacht dat je niet uit de kast durfde te komen. Niet aan de wereld te laten weten dat je gay bent, maar dit is heel wat anders. Het is wel streng, maar als jij je er aan moet houden help ik je daar mee." zegt Morris en hij kijkt me lief aan. Het is ook lief bedoeld, maar hij is echt te zoet soms hoor. Ik ben droog, en dat los je niet op met zoet gedoe. Dat los je op met nattigheid. Eigenlijk zou hij nat moeten zijn...

Om mijn dat uit te laten komen zijn we terug gegaan naar zijn kamer. Finn is er niet, dus we hebben alle tijd die we willen.

We liggen op bed en ik beweeg met mijn lippen over die van hem. Één hand aan de zijkant van zijn hoofd en één in zijn nek. Zijn handen liggen op mijn rug, maar ik voel dat er één rustig naar beneden schuift naar mijn bottom, maar hij is bottom. Daarom ga ik rustig met het puntje van mijn tong over zijn lippen om aan te geven dat ik naar binnen wil, wat hij toe laat. Met rustige glij, draai en duw bewegingen dansen onze tongen over elkaar.

Pov Finn
Wat een persoon is hij toch, echt niet te geloven. Altijd zit hij te zeggen dat we op tijd bij het eten moeten zijn. Nu we er een keer zitten wanneer het lekker rustig is peert hij hem zonder wat te zeggen.

Waarom zijn sommige mensen zo vaag? Ik kan er niet tegen. Als je met mij wil communiceren kan het alleen straight to the point. Anders heb je er toch helemaal niks aan? Altijd die mensen die overal omheen gaan zwengelen. Het zijn toch geen wijven? Nou... soms vraag ik het me bij Morris af, maar laat dat maar zitten. Ik ga die gast waarschijnlijk toch nooit begrijpen.

Op dit moment ben ik naar hem op zoek, omdat ik het eten al een tijd op heb. Ik wilde met heb nog werken aan het verslag van techniek over de ontwikkelingen in de techniek, maar dat gaat niet als ik niet weet waar hij is. Het is misschien een obvious plek, maar toch kijk ik maar even in onze kamer. Hij was niet in de woonkamer en als je het mij vraagt ik er IN school niet echt een andere plek waar wat te beleven is.

Ik open de deur, die niet op slot was, dus verwacht Morris hier aan te treffen. Om het even straight to the point te houden... ik tref Morris aan, maar ook iets wat niet voor mijn ogen bedoeld was geloof ik. Hij zit zo vast aan Dylan met zijn gezicht dat hij niet in de gaten heb dat ik hier sta. Ik doe de deur dan maar weer dicht en laat hem.

Dit moet ik even met Mats bespreken. Geen idee of hij dit weet, maar om eerlijk te zijn mogen ze dit in de kamer van Mats en Dylan houden.

Wel had ik gewoon gelijk. Morris is dus een beetje een wijf. Dit was niet aardig om te zeggen, maat dat hoeft ook niet altijd.

Ik weet welke kamer van hen is en klop op de deur. Binnen hoor ik wat beweging en de deur gaat open. Ik wordt binnen gelaten in de kamer door Mats. Gelijk begin in: "Om maar met de deur in huis te vallen, ik heb iets gezien waarvan ik wil weten of jij dit ook weet."

-
Deze is van gisteren, maar Wattpad was verschrikkelijk irritant aan het doen.
Dus ik ben blij dat het vandaag een beetje mee werkt.