Only One Gender [Dutch 2/3]

-27-

Pov Dylan
Wanneer ik eindelijk weer met me luie reet, ik ben in zijn geheel lui eigenlijk, kom ik weer uit bed voor een nieuwe werkdag. Ik vraag me eigenlijk alleen af hoe lang ik het hier nog vol houd, aangezien het hele dorp vol hangt met posters van mijn hoofd. Normaal gezien zouden die heel leuk zijn, alleen nu staat er 'vermist!' bij. Wat een afknapper weer. Om een vergelijking te maken, net zo'n afknapper als wanneer je iemand versiert waarvan de vriend of vriendin er naast blijkt te staan. Oké dat heb ik nog nooit meegemaakt, maar het klonk zo lekker dramatisch. Nog dramatischer, ik moet over tien minuten in werkkleding beneden staan.

Met vele moeite heb ik mezelf zo ver gekregen op tijd te komen. En dan bedoel ik echt op tijd, want ik had nog twee seconde. Ik ben op tijd dus er is niks te zeuren. Op het feit na dat ik nu moet werken, mijn ontbijt in mijn mond heb moeten proppen, het hele dorp vol hangt met vermist-posters en... mijn bazin, dat klinkt alsof ik een hond ben by the way, op me af komt stormen.

"Waarom heb je nooit gezegd dat je weg gelopen bent! Ik moet je zo snel mogelijk melden! Mensen zoeken naar je, al die tijd al, en je hebt mij wijs gemaakt dat je gewoon 'een woonplek voor tijdelijk' nodig had!" schreeuwt ze letterlijk recht in mijn gezicht. Goedemorgen is toch een aardigere begroeting als je het mij vraagt, maar zo kan het blijkbaar ook... "En nu?" vraag ik. Ik heb niet helemaal begrepen wat nu de bedoeling is namelijk. Het is nog vroeg. Daar ligt het vast aan. Dat moet wel, want ik ben zelf heel slim. Wisten we al, maar herhalen kan nooit kwaad. "Wat nu? Je gaat je spullen inpakken en je normale kleding aan doen en terug naar de mensen die je zoeken. Dit is ernstiger dan je waarschijnlijk denkt, maar ik kan je hier niet houden. Dit is- Jij- Ugh- het is gewoon niet oké." Ze lijkt ontzettend gestresst. Nu weet ik wel wat er gaat gebeuren. Pap en pap komen of school of mijn vrienden of misschien zelfs de politie! Ik weet alleen nog niet of dit erger is als wat ik gedaan heb. Ik realiseer me namelijk wel, dit is inderdaad niet oké.

Ondanks dat het niet oké is en ik weet dat ik terug moet ben ik bang. Bang voor hetzelfde als waarvoor ik weg ben gegaan. Met de grootste tegenzin die ik ooit heb gevoelt pak ik het kleine beetje spullen wat ik heb bij elkaar, trek mijn kleding aan en loop naar beneden om mijn werkkleding in te leveren.

Zoals verwacht staan ze daar. Ik zei net of, maar het is EN. Mijn ouders, Morris, Mats, mijn mentor EN twee agenten staan er. Wat een gezellige bijeenkomst. Wat een hoge sarcasme. "Dylan!" Mijn ouders rennen op me af en... knuffelen me? Hebben ze het verhaal niet goed gehoord ofzo? Ik heb ik weet niet hoe veel regels van hen overtreden. Hoe? Wat? Er moet hier duidelijk heel veel uitgepraat worden.

Voordat ik helemaal plat en dood ben laten ze me los. Dan zie ik hem. Morris. Hij is opgelucht en teleurgesteld. Ik zie het aan hem. Ik weet niet wat hij gaat doen. Kan hij iets doen? Kan ik iets doen? Kan altijd, maar of het verstandig is dan hè. Dat is nog maar de vraag. Zonder vraagteken. Weten pap en pap van 'ons'? Met vraagteken.

De staar is maar heel kort, maar intensief. Hij duurt alleen niet zo lang omdat Morris naar me toe komt en me kust. Eventjes. Hij kijkt me aan en open zijn mond om te spreken. "Ik ben blij dat je terug bent, maar er valt nog zo veel uit te praten. Kan het zo door?" zegt hij.

Hij zette me met die uitspraak aan het denken. Wat bijzonder is want ik ben meestal te lui voor denken. Hij had gelijk. Er moet veel uitgepraat worden. Dus hier, waar iedereen er bij is die er bij moet zijn aan de tafel begon het gesprek. De onbeantwoorde vragen beantwoord en alle onduidelijkheid verduidelijken. Daar wordt het wel een keer tijd voor, aangezien ik nu al een Laar regels vol lul, maar het gesprek nog steeds niet op gang is.

"Waar beginnen we?" begin ik...

-
Zo'n slecht hoofdstuk voor mijn gevoel
Why:
Mijn school belike: O bijna vakantie? Dan moeten jullie nog even elke dag een toets maken want anders gaat de vakantie er weer overheen en dat is lastig blah blah... aka school is druk at the moment