My changing life •Dutch• {voltooid} (herschreven)

*Hoofdstuk 35*

P.O.V. Caitlyn
Als ik bij het huis van Caleb aankom, open ik zachtjes de deur. Ik wil ze niet storen waar ze dan ook mee bezig zijn.

Als ik in de gang sta en mijn schoenen en jas uit doe, hoor ik een harde schaterlach van Max, waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg. Ik hoop met heel mijn hart dat Caleb hem wilt adopteren...

Ik loop naar de woonkamer en zie dat Caleb Max aan het kietelen is, waardoor Max heel hard aan het lachen is. Al snel merken ze mij allebei op en komt Max naar te toe rennen. "Caleb is me aan het kietelen" zegt hij, terwijl hij zich achter mij verschuilt. Caleb komt op ons afsluipen, waardoor Max een gilletje slaakt en wegrent. Ik kijk Caleb lachend aan en hij geeft mij een lach terug, voordat hij achter Max aanrent.

Ik loop naar boven om even snel te douchen en als ik dat heb gedaan, loop ik weer naar beneden, waar ik nog steeds een rennende Max aantref en Caleb die erachteraan rent.

Ik sta glimlachend toe te kijken en als Max mij weer ziet staan, rent hij weer naar mij toe, maar dan met zijn armen omhoog, als teken dat ik hem op moet tillen. Dit doe ik dan ook en als Caleb dat ziet, trekt hij een pruillipje. "Dat is valsspelen" zegt hij. Max steekt zijn tong naar hem uit, waardoor ik moet lachen.

"Zullen wij even boven kijken. Of heeft Caleb dat al laten zien?" Max schudt met zijn hoofd.

Ik zet Max weer op de grond en samen lopen we naar boven toe. Ik neem gelijk de tassen mee die ik in de gang had neergezet. Ik zet boven de tassen weer neer en laat eerst de kamers zien zoals de werkkamer van Caleb, zijn slaapkamer en de badkamer. Dan lopen we samen naar de logeerkamer waar ik de afgelopen weken heb doorgebracht.

Ik zet de tassen in de logeerkamer en dan lopen we samen weer naar beneden, waar een heerlijke geur vanuit de keuken komt. Caleb is zijn heerlijke spaghetti aan het maken. "Moet ik ergens mee helpen?" Vraag ik. "Zou je misschien de tafel kunnen dekken? Ik ben bijna klaar." Ik knik en dek de tafel.

Al snel zitten we met z'n drieën aan de tafel, te genieten van de heerlijke spaghetti van Caleb.

Na het eten beginnen Caleb en ik hard te lachen, want bijna het hele gezicht van Max zit onder de saus. "Kom eens hier" zegt Caleb, terwijl hij opstaat en richting de gootsteen loopt. Als Max bij hem staat, tilt Caleb hem met zijn goede arm op en zet hij hem op het aanrecht. Caleb pakt een stukje keukenrol die hij nat maakt en dan maakt hij het gezicht van Max schoon. "Was het wel lekker?" Vraagt Caleb aan Max. Max knikt hevig met zijn hoofd. "Gelukkig maar"

————

Als het ongeveer 20:00u is, merk ik dat Max tegen me aan in slaap is gevallen. "Ik leg onze kleine vriend even in bed" deel ik mee aan Caleb. Hij knikt en kijkt dan weer verder naar het tv-programma.

Ik til Max voorzichtig op, zonder hem wakker te maken en loop dan naar boven. Ik leg hem in het bed in de logeerkamer en kleed hem dan snel om. Hij mompelt nog iets, maar dan is hij al weer in slaap gevallen. Ik geef hem nog snel een kusje op zijn voorhoofd en dan loop ik naar beneden.

"Hoe gaat het eigenlijk met je arm?" Vraag ik aan Caleb als ik de woonkamer in loop. "Ja, wel goed. Ik heb overmorgen weer een afspraak en dan gaan ze kijken of het weer helemaal genezen is." "Ik hoop voor je dat je weer alles mag doen" "Ja ik ook. Nu pas merk ik hoeveel je eigenlijk met allebei je armen doet" Ik knik begrijpend.

"Trouwens Cait" zegt hij glimlachend. Ik kijk hem vragend. "Ik heb lang nagedacht en het er met Marjolein nog over gehad, maar ik heb besloten om Max te adopteren." Het moet even binnendringen, maar als ik heb verwerkt wat hij zegt, slaak ik een gilletje en sla ik mijn armen om hem heen. "Dat is geweldig!" Zeg ik blij. "Ja, vanmiddag drong het ineens tot me door dat hij ons als enige vertrouwt en ik kan het niet aan om hem dan ergens heen te sturen, waar hij niemand kent. En het is echt een leuk kind" legt hij uit. Ik knik instemmend.

"Ik vind het eigenlijk wel jammer dat ik volgende week al weg ga, maar ik mis iedereen echt heel erg" "Ik hoop dat Max het een beetje goed opneemt als je weggaat" Ik zucht. "Ik ben bang van niet. Alleen voor Max zou ik al blijven, maar ik moet echt terug" Caleb knikt begrijpend. "Ik neem gewoon zo goed mogelijk de zorg op me en we gaan wel vaak face-timen. Dan ziet hij je ook" Ik knik.

————

Als het bedtijd voor ons is, lopen we beiden naar boven. Ik zeg Caleb slaap lekker en loop dan naar de badkamer toe. Caleb heeft een eigen badkamer, grenzend aan zijn slaapkamer.

Als ik mijn tanden aan het poetsen ben, bel ik Sander op.

Al snel neemt hij op en begint hij te lachen. "Wat?" Vraag ik, met mijn tandenborstel nog in mijn mond, waardoor het er niet soepel uit kont. "Niks babe. Je ziet er zo gewoon schattig uit" Ik moet blozen door zijn lieve opmerking en draai me om, zodat ik met mijn rug naar de camera sta. "Je weet dat ik zo heel erg mooi uitzicht heb"

Ik moet nog meer blozen en stap helemaal uit het beeld. "Awh, kom terug. Ik wil je lieve gezicht zien" Ik ga weer voor de camera staan en meteen glimlacht hij naar me.

Ik spoel even snel mijn mond en dan loop ik met Sander nog aan de lijn, naar de logeerkamer. Ik open de deur en zie Max gelijk wild woelen in het bed. Ik loop snel naar hem toe, zet mijn telefoon op het nachtkastje en begin met mijn hand door het haar van Max te kriebelen. Ik merk dat hij rustiger wordt, maar hij kijkt nog steeds niet ontspannen.

Plotseling schieten zijn ogen open en begint hij te snikken. Ik zet hem op mijn schoot en begin hem heen en weer te wiegen. "Hey lieverd, het is oké. Ik ben er" fluister ik zachtjes in zijn oor. Als zijn snikken gestopt zijn, kijk ik hem aan. "Had je weer een nachtmerrie over papa?" Vraag ik. Hij knikt. "Oh schat toch." Ik sla mijn armen stevig om hem heen en geef hem een kus op zijn kruin.

Wat heeft die vreselijke man allemaal met hem gedaan?!