My Second Life

Chapter 21- Austin

Chapter 21- Austin

"Kanina pa ko naghihintay dito, bakit ba ang tagal mong lumabas?"

Napatanga nalang ako ng bigla syang nagsalita.

Lumingon ako, kaliwa't kanan, pati sa likod, wala namang tao.

"Uh, ako ba ang kausap mo?" tanong ko habang nakaturo sa sarili ko.

"Ay hindi. Ang tanga e! Kausap ko yung pader!"

Ahhhhhh, kausap naman pala nya yung pader eh. Nabaliw na ba 'to si Rayven? Uhm. Siguro nga?

Naglakad na ko paalis. Wala na kong panahon sa pakikipag usap sa mga baliw. Gabi na, baka kanina pa nag hihintay dun si Kuya Dave.

Pero, hindi pa ko nakakalayo, may humawak sa braso ko dahilan para mapahinto ako sa paglalakad.

"Tara. Birthday ni Austin ngayon. Kanina pa nila tayo hinihintay,"

Napataas ang isang kilay ko sa sinabi niya.

"I dont know that I'm invited, I dont even have an invitation card. So, why would I come?" I told him still raising an eyebrow.

"Because, I said so?" At pagkasabi nya non ay hinila na nya ako.

Buwisit! Bakit pa kasi ako naging babae! Kung naging lalaki siguro ako nasuntok ko na 'tong gwapo na to!

What!? Anong gwapo? Eh, hinayupak yan eh!

Okay, bitter.

Bakit nga ba ang bitter bitter ko pag dating sa kanya? Eh, hindi naman sya si Uste.

Wait.

A thought pops to my mind.

If he knew about the childhood promise. If he knew about the feeling of betrayal. Hindi kaya sya si Uste?

"Sakay,"

I was stunned for a moment then I realized na kanina pa pala ako nakatayo dito sa harap ng isang kotse. Habang si Rayven ay nasa driver's seat na.

"Ano? Tatayo ka nalang dyan?"

Saka ko lang naisip na pwede ko na syang takbuhan. Tutal ayoko naman talagang sumama sakanya.

I count on my mind,

One.

Two.

Three. Takbooooooo!

Omg! Ngayon nalang ulit yata ako nakatakbo.

Bago ako makalayo narinig ko pa si Rayven na sinigaw yung pangalan ko na may kasamang cuss.

Kahit hindi ko alam kung  san ako pupunta, patuloy pa rin ako sa pagtakbo.

Takbo.

Kahit anong mangyari ayoko munang makasama si Rayven.

Hindi ko alam kung bakit basta ayoko.

Takbo pa.

I didnt know how, but I saw my cousin on a black car I didnt know what kind.

Oh! Good heavens!

"Reikaaa! San ka pupunta?"

Without any hesitations, binuksan ko yung pinto ng kotse at dali daling sumakay.

Inhale. Exhale.

Feeling ko ang bilis kong tumakbo kasi hindi man lang ako nahabol ni Rayven. Pero, siguro hinayaan na nya ko. I'm not even an important person para sa birthday celebration na yun ni Austin.