Bachelor's Pad series book 3: PLAIN JANE'S MR. ARROGANT

Part 11

WHAT the hell is wrong with me? Iyon ang naglalaro sa isip ni Charlie sa buong oras ng palabas. Madalas din niyang natatagpuan ang sariling nakatingin sa babaeng katabi na mukhang hindi na siya napansin mula nang magsimula ang play.

Buo na ang lahat ng kanyang plano para sa susunod na dalawang buwan. Nakapagdesisyon na siya na magiging malamig ang pagtrato kay Jane tuwing date nila para malaman ng dalaga na nagkamamali ito sa pagpili ng lalaking gustong pakasalan. Hindi puwedeng tumagal ng dalawang buwan ang kasunduang iyon. May bago siyang kliyente at magsisimula na ang pormal na hearing sa kaso sa susunod na buwan. Magiging abala na si Charlie at hindi kailangan ang babaeng makikihati sa kanyang atensiyon.

Pero bakit hindi niya magawang maging malamig kay Jane? Hindi siya nahihirapang gawin iyon sa ibang babae kapag gusto niya. Subalit kanina, noong sunduin pa lamang niya ang dalaga at makitang nag-ayos talaga ito para sa kanya ay may damdaming namuo sa kanyang dibdib. That emotion was akin to pride but a little different. Warmer. Bago pa makontrol ang sarili ay nahawakan na niya ang buhok ni Jane at ginawa ang noon lang niya ginawa. He kissed her hair, and it was such a cheesy thing to do, he could not believe he actually did it. Subalit nang mga sandaling iyon, pakiramdam ni Charlie ay iyon ang pinakanatural na gawin.

Natauhan lang siya nang mag-angat ng tingin at makita ang emosyon sa mga mata ni Jane. He saw love. Para siyang sinuntok sa sikmura at nakaramdam ng kakaibang takot kaya lumayo siya kaagad sa dalaga.

Hindi niya kailangan ng pag-ibig. Hindi iyon kasama sa kanyang mga plano at priyoridad. Iyon ang sinasabi niya sa sarili hanggang makarating sila sa Resorts World. Subalit nang magkaroon na naman ng pagkakataon ay gumalaw na naman ang katawan niya upang mapadikit sa katawan ni Jane. It was weird. Para bang may magnet si Jane at isa siyang metal na gustong palaging nadidikit sa dalaga.

Biglang naalala ni Charlie noong mananghalian sila. Ilang beses ding muntik na umangat ang kanyang kamay para hawakan si Jane. Hindi niya maipaliwanag kung bakit. Iyon pa naman ang pinakaayaw niya—iyong hindi niya mahanapan ng sagot ang mga tanong.

Sumulyap si Charlie sa direksiyon kung nasaan ang mga pamilya nila ni Jane na mukhang nag-e-enjoy rin sa palabas. Isa pa iyon sa nagpalala ng sitwasyon, ang makita sila ng kanilang mga pamilya na magkasama. Ayaw niyang umasa ang mga mahal nila sa buhay na may mangyayaring kasalan. He felt frustrated. Subalit nang makita niya ang sakit sa mga mata ni Jane kanina, nawala na parang bula ang pakiramdam na iyon. Napalitan ng pagkataranta at kagustuhang pawiin ang sakit sa mga mata ng dalaga. So again, he did something he had never done for anyone but his family before; he comforted her.

God, I think I'm going insane.

Natapos ang palabas na hindi masyadong pinanood ni Charlie pero naintindihan naman niya ang kabuuan. Nang muling tingnan si Jane ay nakangiti nang bumaling sa kanya ang dalaga.

"Ang ganda, 'no?" kumikislap pa ang mga matang tanong nito.

Napatitig siya sa dalaga. "Mahilig ka sa play?" Natagpuan niya ang sariling nagtanong.

Tumamis ang ngiti ni Jane. "I love plays."

Nakakahawa ang ngiting iyon. Umangat ang gilid ng mga labi ni Charlie at hindi naiwasang makaramdam ng amusement. She was like an innocent child. "Halata nga." Tumayo na siya at nailahad na ang kamay kay Jane bago pa mapag-isipan kung ano ang ginawa. Pareho tuloy silang natigilan at napatingin sa nakalahad niyang kamay. Damn, what am I really doing?

Babawiin na sana ni Charlie ang kamay nang kumilos si Jane at ipinatong doon ang kamay nito. Napatingin siya sa mukha ng dalaga na ngumiti. Napahigpit ang hawak niya sa kamay nito at inalalayang makatayo. Pagkatapos ay napahugot siya ng malalim na hininga at nakaramdam ng resignation.