Gözyaşlarım yanaklarımdan usulca süzüldü. Dans ettiğim adamı önemsemeden yerime oturdum fakat adam beni bırakmadı.
"Bir sorun mu var?"
"Hayır." Adam nereye baktığımı anlamaya çalıştı fakat alayamadı. Bense hâlâ Oğuz'a ve o kıza bakıyordum. Oğuz'la göz göze geldiğimde ona bakmıyormuş gibi yaptım ve belkide hiç yapmayacağım bir şey yaptım. Yanımdaki adamı öptüm. Adam dünden razı olduğu için anında karşılık verdi. Beni arkamızdaki duvara yasladı ve öpmeye devam etti. Oğuz'un bize baktığını hissedebiliyordum. Ağlamaya devam ediyordum. Adam beni daha da sıkıştırınca kendimi geri çektim ve hemen çantamı alıp oradan uzaklaştım. Dışarı çıktığımda yağmur yağıyordu kahretsin ki şemsiyem yoktu. Ağlayarak yürüyordum. Bileğimde hissettiğim el ile irkildim. Arkamı döndüğümde Oğuz ile karşılaştım. Mavi gözleri ağladığı için kızarmıştı.
"Neden yaptın bunu Bahar?"
"Neyi neden yaptım?"
"O herifi neden öptün?"
"Sanane sana hesap mı vereceğim?"
"Evet! Bir daha soruyorum neden öptün o herifi?" Bu sorunun cevabını söylemek istemiyordum.
"O herifi öpmem seni neden bu kadar ilgilendiriyor?" Oğuz gözlerini kaçırdı.
"Çok yağmur yağıyor üşüteceksin."
"Sorduğum sorunun cevabı bu değil. Söylesene seni neden bu kadar ilgilendiriyor!"
"Çünkü... seni kardeşim gibi görüyorum." Bu muydu yani? Ne beklemiştim ki zaten? İlanı aşk etmesini mi? Kahkaha attım.
"İnsan sevmediği birini nasıl kardeşi gibi görür merak ettim açıkçası? Bu arada ben seni kardeşim olarak görmüyorum. Çünkü senden nefret ediyorum! Ve duran gözyaşlarım tekrar akmaya başladı. Canım acıyordu. Sadece canım değil kalbim de acıyordu. Ağlayarak içeri girdim. Ablam beni görür görmez yanıma geldi.
"Bahar ne oldu?"
"Oğuz bana seni kardeşim gibi görüyorum dedi!" Dedim ve hıçkırarak ağlamaya devam ettim.
"Bahar bir sakin olur musun? Bak bana." Ablama baktım.
"Belki de söyleyememiştir sana aşık olduğunu."
"Aşık değil zaten sadece ben bir beklenti içindeydim."
"Bahar üzme kendini. Değmez tamam mı? Kendisi pişman olur köpek gibi gelir ayağına."
"Abla ben neden aşık oldum? Ben kendime söz vermiştim asla annem gibi olmayacağım demiştim ama oldum. Şu halime bak ağlamaktan gözlerim şişti."
"Sen kalbine söz vermedin ki Bahar kendine söz verdin ama kalp asla söz dinlemez." Ağlayarak ablama sarıldım.
"Ben eve gitmek istiyorum."
"Ama Esma çok üzülür."
"Durumu analtırız Esma..." Erkekler masaya gelince sustum ve ve ablamın kolunun altına girdim. Kafamı çevirdim ve ağlamaya devam ettim.
"Ne oluyor Eylül? Nesi var Bahar'ın?"
"Midesi bulanıyor biraz. Yediği bir şey dokundu herhalde. Bu arada Esma'yı gördün mü sevgilim?"
"İçerde hediyelerini açıyordu en son bir bak istersen?"
"Hayatım bir gelsene?" Ablam ayağa kalktı.
"Abla gitme." Ağlamaktan kızarmış gözlerimi sildim.
"Birazdan geleceğim kuşum bekle biraz." Başımla onayladım. Masada sadece Oğuz vardı ve bu beni rahatsız ediyordu. Kafamı masaya gömüdüm ve usulca ağlamaya devam ettim.
