Eylül ve Esma kendilerini toparladıktan sonra ilk konuşan Eylül oldu.
"Bahar'a söyleyecek misin?"
"Hayır ayrıca daha kesin bir şey yok Eylül."
"Tamam ama kesinleşirse söyleyecek misin?"
"Bilmiyorum."
"Ne demek bilmiyorum? Oğuz 6 gün sonra evleneceksiniz farkında mısın?"
"Eylül tamam bir sakin ol." Diyerek araya girdi Esma.
"Eylül ben öleceğim sen bunun farkında mısın?"
"Evet gerçekten durumun için çok üzgünüm bana inan ama Bahar'a boşuna umut verme tamam mı?"
"Bunu düşünmem lazım Eylül. Bahar benim her şeyim."
"Bahar benimde her şeyim bu yüzden onu üzme."
"Kararın ne olursa olsun ben senin yanındayım Oğuz." Dedi Esma burukça gülümseyerek.
Esma'ya teşekkür ettim ve ona sarıldım. Eylül'e her ne kadar bilmiyorum desem de söylemeyecektim.
"Neyse Bahar beni merak etmiştir ben artık içeri geçeyim."
"Görüşürüz."
"Görüşürüz."
İçeri girdiğimde Bahar koşarak bana sarıldı.
"Hayatım nerede kaldın ya? Çok merak ettim seni ayrıca bir daha telefonunu kapatma."
"Aşkım telefonumun şarjı bitti o yüzden haber veremedim özür dilerim."
"Bu seferlik affediyorum ama lütfen bir daha olmasın."
"Tamam sevgilim."
"Oğuz benim çok uykum var uyuyacağım sana iyi geceler."
Bahar gitmeden önce onu durdurmam gerekiyordu. Çünkü biz evlenemeyecektik ve ben ölecektim bu yüzden ona benden bir parça bırakmak istiyordum. Çocuğumuza baktıkça beni hatırlamasını istiyordum. Evet çocuğumuz babasız büyüyecekti bu yükü Bahar'ın omuzlarına bırakıp bu dünyadan göçüp gidecektim.
Bahar anne olmaya hazır değildi bunu da biliyordum ama ben ona kendimden bir parça bırakmak istiyordum. Hep onunla kalacağı bir parça. Bahar'ın mükemmel bir anne olacağını biliyorum ama şu an buna hazır değildi bende daha fazla bekleyemezdim. Belki yarın bile ölebilirdim hemde Bahar'a doyamadan.
Ağlayacak gibi olduğumda daha fazla oyalanmayıp hızlı adımlarla yürüdüm ve kolumu Bahar'ın beline doladım.
"Sevgilim daha çok erken değil mi?"
"Oğuz saat 1.30 farkında mısın?"
Hiçbir şey demeden dudaklarını öptüğümde karşılık verdi. Vakit kaybetmeden onu kucağıma alıp yatak odasına götürdüm ve yavaşça yatağa yatırdım. Daha sonra üstüne çıktım ve tekrar doyamadığım dudaklarını öpmeye başladım.
Dudaklarından ayrılıp boynunu emdim. Bahar'ın ağzından kaçan küçük çığlıklar boynundan göğüslerine inmemle daha büyük çığlıklara dönüştü.
Her öpüşümde kokusunu içime çekmeyi ihmal etmiyordum. Bir daha koklayamayacağım o kokuyu aklıma kazımak istiyordum.
(Gerisini yazamayacağım anladınız zaten)
Sabah uyandığımda Bahar yanımda bir melek gibi uyuyordu. Her anımı onunla geçirmek istiyordum ölmeden önce ona doymak istiyordum ama hiçbir zaman ona doyamayacaktım.
