İtfaye ekibi geldiğinde Bahar'ın nabzı çok yavaş atıyordu ve ben Bahar'ın ellerini tutup, saçlarını okşmaktan başka hiçbir şey yapamıyordum.
"Lütfen çabuk olun nabzı çok yavaş atıyor hızlı olmazsanız göz göre göre ölecek!"
"Beyefendi lütfen sakin olun. Elimizden geleni yapıyoruz ama biraz zaman gerektiren bir iş."
"Elinizden gelen hiçbir halta yaramıyor. Daha fazlasını yapın o zaman!" İtfaye ekibi biraz süre geçtikten sonra Bahar'ı arabadan çıkarttılar. Ambulans çoktan gelmiş olduğu için hemen hastaneye gittik. Ben hemen Üzerimi değiştirdim ellerimi dezenfekte ettim ve eldivenlerimi taktım. Bu ameliyata girmem gerekiyordu. Ameliyata girdiğimde Bahar'ın tansiyonu düşmüştü.
"Hocam hastanın tansiyonu düştü nabız alamıyoruz."
"Tamam çekilin." Kalp masajına başladım ama olmuyordu. Makineden "dııııt" sesini duyduğumda dünyam yıkıldı.
"Hocam hasta ex oldu."
"Hayır! Hemen defibrilatörü 200'e şarj edin!"
"Ama hasta..."
"Ne diyorsam onu yap asistan!"
"Peki hocam 200 hazır." 3 kere denedikten sonra Bahar'ın kalp atışları hâlâ yerine gelmemişti.
"Hadi Bahar sen çok güçlüsün. Lütfen dayan! İnatçı keçinin tekisin sen, biliyorum. Yapabilirsin, başarabilirsin." Çaresizlikle Bahar'ın kalbine yumruk attım.
"Hadi ama! Bu kadar mı yani? Bu kadar mı dayandın ha? Sen çok güçlüsün dayanabilirsin! Hemen pes etmek sana yakışmaz! Hâlâ neyi bekliyorsun?" Bir tane daha yumruk attım. Gözyaşları içinde bekledim.
"Hocam nabız alıyoruz. Hasta yaşıyor." Gülümsedim ve Bahar'a bakarak fısıldadım.
"Başardın çiçek kız, dayandın işte bırakmadın beni." Ameliyata devam ettim ve Bahar kurtuldu. Ameliyattan çıktıktan sonra Ali'yle karşılaştım.
"Oğuz, Bahar nasıl? Yaşıyor değil mi?"
"Evet yaşıyor ve gayet iyi az önce bitti ameliyatı."
"Şükürler olsun. Neyse ben Eylül'ün yanına gidiyorum görüşürüz."
"Eylül'ün ameliyatı bitti mi?"
"Evet kurtardım onu." Dedi zafer gülümsemesiyle.
"Tebrikler. Neyse görüşürüz."
"Teşekkürler görüşürüz." Ali gittikten sonra Üzerimi değiştirdim ve Bahar'ın odasına gittim. Uyuyordu. Yatağının kenarına oturdum ve ellerini tuttum.
"Sana bir şey söylemem lazım çiçek kız. Ben galiba senden hoşlanıyorum ama bunu senin gözlerinin içine bakarak söyleyecek cesaretim yok ve bu yüzden sen bunu hiçbir zaman öğrenemeyeceksin. Bunun nedeni sadece cesaretimin olmaması değil bunun bir diğer nedeni ben senin nefret ettiğin adamım. Beni sevmeni beklemiyorum çünkü bu olmayacak ama ben seni uzaktan da olsa tüm kalbimle seveceğim." Konuşmam bittikten sonra Bahar elimi sıktı ve yavaşça yemyeşil gözlerini açtı.
"Oğuz. Neredeyim ben?"
"Hastanedesin kaza geçirdin ablanla beraber hatırlıyor musun?"
"Evet hatırlıyorum ablam nerede? Benim onu görmem lazım. Yaşıyor değil mi?"
"Merak etme yaşıyor ama şu an göremezsin."
"Neden ya? Ablam o benim yanına gitmem lazım."
"Bahar yeni çıktın ameliyattan farkında mısın?"
"Peki. Bu sefer zorlamayacağım. Bir de benim ameliyatıma kim girdi?"
