Dubbel leven?

19. Liz Livia

Hoofdstuk 19, Liz Livia

- Liz -

Uiteraard weet ik dat mijn dochter weer door de gangen van het paleis loopt. Nou ja, ze is er zo af en toe, maar laat zich aan niemand zien. Bella vertelde het mij, ik ben niet boos, het is goed wat ze doet, zo houd ze het ook voor mijn man verborgen.

"Livia" Hoor ik iemand fluisterend zeggen, ik weet maar één persoon die me zo noemt, en mag noemen.

"Ja Bella?" Vraag ik zacht terwijl ik naar buiten blijf kijken zodat het niet opvalt.

"Ze komt, vanmiddag half 4" Ik had Bella gevraagt of ze mij de volgende keer dat Willemijn zou komen kon door geven.

"Dankje" Ik ga zitten, eindelijk kan ik ook iets in brengen in deze oorlog. Dat ik met Ches getrouwd ben betekend niet dat ik van hem houd. Ik ben een soort van uitgehuwelijkt, toen ik weg liep van het duisterrijk liep ik tegen hem op. Hij werd bijna direct verlieft, ik ook wel iets, maar blijkbaar was het maar een crush. Of ik was wel echt verlieft, maar hier kun je niet zomaar je man verlaten, sterker nog, scheiden is niet eens een optie laatstaan als je koningin bent. En als koningin kan ik makkelijker iets tegen de oorlog doen.

Zodra de klok kwart over drie aangeeft, loop ik langzaam richting de gang tussen de trap tegenover de deur van Willemijn. Ik zie dat Bella er voor gezorgt heeft dat zij de gang nu schoon moet maken. Ik help haar stiekem, en geef haar een knip oog. Ik snap nog steeds niet waarom Ches ze het niet gewoon met kleur laat doen.

De klok slaat half vier, nog geen Willemijn. Ik zorg dat ik wegval tegen de achtergrond zodat alleen Bella mij kan zien, maar ik wel het trapgat in de gaten kan houden. Het is het trapgat van de bediendes, het is smaller en zit tegen de muur aan.

Dan komt er in het trapgat een paarse gloed, het is zwak en wordt steeds sterker. Dan komt er een blond haar op het hoofd met daar onder een lichaam uit. Het persoon draagt een paarse jurk, het is simpel maar elegant. Wat direct opvalt is dat het persoon haar haar iets voor haar linker oog laat vallen. Logish, links is de kant van het duister rijk. Waarschijnlijk is haar linker oog net een paar tintjes donkerder, wat heel normaal is als je zowel kleur als duister stuurt.

Snel loopt ze haar kamer in. Iets later klopt Bella een rithme, en loopt naar binnen. Ik wacht vijf minuten zo als afgesproken. Dan loop ik naar de deur, als ik er voor sta stop ik. Langzaam til ik mijn hand op, maar laat hem dan weer zakken. Het is drie jaar, nou bijna drie, het is bijna drie jaar sinds ik met haar gesproken heb. Wat ik van Bella te horen kreeg is dat ze van niets meer wist, maar inmiddels weet ze het op kleine details weer.

Voor de tweedemaal til ik mijn hand op om te kloppen, en herhaal her rithme dat Bella gebruikte. Lang kort kort lang lang kort kort lang. Ik laat mijn arm zakken, de deur gaat open Bella laat me binnen. Ik zie Willemijn verschrikt kijken, vervolgens geeft ze Bella een boze blik.

"Hoi, Willemijn" zeg ik. Ze staart naar me, verbaast dat ik niet meer zeg, dat ik niet boos ben.

"Hallo, mevrouw" antwoord ze zacht.

"Zeg maar gewoon Liz, of Livia" Vertel ik haar.

"Oh, oké, Livia. Wacht Liz Livia als in mijn..."

"Ja, als in jouw moeder" Haar ogen worden groot, dan gaat ze zitten.

"Weet je hoe raar het is om je biologische moeder te ontmoeten, terwijl je met een ander woont. Is zij nou niet mijn biologische moeder?" Ik schiet in de lach.

"Waarschijnlijk heel raar" Zeg ik als ik naast haar ga zitten. Dan laat ik een zwart vlammetje op mijn hand verschijnen en ga er mee spelen. Het is vrij duidelijk dat dit Willemijn tot rust steld.

"Hoe is het met Evie?" Vraag ik, het is en blijft mijn nichtje.

"Hoe-" start Willemijn ze pauseert even voordat ze weer verder gaat. "Oh wacht, ze is je nicht je. Goed, tenminste denk ik." Ik haal de haren voor haar linker oog weg en zie niet een donker paarse iris, zo als ik had verwacht, maar een zwarte iris.

"Hoe doe je dit beneden?" Vraag ik benieuwd, want het lijkt mij onmogelijk om de hele tijd één oog te verbergen.

"Niet" Ik kijk verbaast, ze schiet in de lach. Als ze uit gelachen is gaat ze verder. "Sorry. Beneden is het niet nodig om iets te doen, zijn mijn ogen alle bij blauw."

"Oh, dat maakt het leven vele malen gemakkelijker"

"Klopt, mevrouw" Dan is het mijn beurt om in de lach te schieten.

"Geen mevrouw gewoon Liz is genoeg hoor. Heb je al een plan? Ik zou graag helpen" Geschokt kijkt Willemijn me aan.

"Maar hij is -"

"Mijn man, klopt maar ik vindt niet dat wat hij doet goed is" Kort vertel ik hoe het zit.

"Oh, wat erg."

"Ach, gelukkig is hij de koning" Zegt Bella, als we een paar minuten later uit gelachen zijn, beginnen we een plan te maken. We tekenen al vele details uit op papier en omschrijven andere. Ik stem toe om haar en Evie te helpen om hun donkerdere kleuren te trainen. Verder ga ik contact opnemen met Evie's moeder.