Dubbel leven?

6. Terug

***Willemijn*** 

Nogmaals, waar de hel ben ik in hemels naam? Oké eens zien, een reusachtige gang of hal ik denk gang. Met 1, 2 nee 3 deuren, twee met simpele versiering (1 met groene en de naam Jasmine en 1 met paarse en de naam... eh mijn naam) en 1 super mooi versierde met donker rood, goud en gebroken wit. Zonder naam, waarschijnlijk van de ouders. Verder staan er 5 dienstmeisjes, waarvan er 1 (de jongste) ongeveer mijn leeftijd heeft. Hoe absurd. 1 van hen rent blij weg... Dus ren ik verbluft me kamer in. 

'Ho...ly...crab' it's enormouse, reusachtig, gigantisch, mega. 

***.....*** 

Bella komt overenthousiast binnen stormen. Ik heb haar niet meer zo blij gezien sinds drie jaar geleden... nee.. dat.. nee.. kan gewoon.. niet.  

'Ze is terug, ze is terug, ze is terug, ze is terug!' 

'Whow, whow, whow, wie, wat, waar? Bella mag ik vragen wat er in hemelsnaam aan de hand is en wie er terug is?' want hey ik mag dan wel koning zijn, maar volgens mij is dit meer dan heerschap en ik mag toch ook nieuwsgierig zijn? Toch? 

'Ze is terug! Daar gaat het om! Kom, kom, kom! Dan zie je het zelf!' schreeuwt Bella mij meetrekkend en ze weet dat een diestmeid dat echt niet mag doen, maar... Dit is blijkbaar zo bijzonder. 

We lopen... omhoog... naar... naar...  

'Watmoetenwehier? Jeweetdatikhiermetdeze...' daar heb je het al ik val steeds sneller stil bij deze deur, maar ik ga door: 'pleknietkanomgaan' hap adem 'sinds.. haar.. Vertrek.' tranen beginnen over me wang te rollen als ik me zin afmaak. Als Bella de deur wilt open gooien houd ik haar tegen en doe zelf langzaam de deur open. 

***Willemijn*** 

Van benen hoor ik geschreeuw: 'Ze is terug, Ze is terug, ze is terug, ze is terug.' blijkbaar had degene die schreeuwde het persoon tegen wie ze schreeuwde van streek gebracht, tenminste zo reageerde..... hij. 

Het gaat nog even door als ze naar boven komen.  

"Damit, shit, shit, shit, ze mogen me hier echt niet zien al dit is waar ik van was weggelopen. Oh... uhm... uh... GOT IT!"  

Snel gris ik een paar linten mee en verstop me achter de deur.  

Vanbuiten hoor ik hem wat (haperend) zeggen: 'Watmoetenwehier? Jeweetdatikhiermetdeze...' pauze 'pleknietkanomgaan' nog een pauze 'sinds.. haar.. Vertrek.' mijn vertrek dus. En de deur gaat langzaam heel langzaam maar zeker open. Zodra die open is glip ik naar buiten, race de trap af (met me hand langs de muur), tijdens het naar beneden rennen hoor ik de man (waarschijnlijk de koning) huilen, boos worden, schreeuwen, tieren, en tekeer gaan ofterwijl hem flippen. 

Hijgend en puffend kom ik beneden aan. Onderaan de trap sta ik stil om op adem te komen. "Oké dit word opgeschreven, overgeschreven en doorgelezen. Daarna loop ik de kamer binnen. "Waar de hel was ik" is het enige wat er door me heen gaat. 

***Evie*** ~Zaterdag~ 

'PAP' schreeuw ik door het huis 'SCHIET OP WE MOETEN ECHT GAAN' 

Het is vijf uur 's ochtends en we staan op het punt te vertrekken naar "the lovely Italië" Maar ja... me vader moet zonodig weer overal en nergens zijn BEHALVEN hier om te vertrekken. Handig... NOT. Hij zegt dan wel altijd "rustig aan is het beste wat je kan doen" maar ik ben toch liever op tijd weg voor de files uit dan zonder gestres en in de file. 

'Schat, ze heeft wel gelijk! Kom je? EN WEL NU?!?!? Roept me moeder 5 seconde na mij van buiten. Als soort zenuwachtige gestreste kip. Meer reden voor vakantie.  

Sorry Willemijn maar ik gebruik deze vakantie echt als vakantie hoe graag ik je wil helpen, ik weet niet eens of ik daar Wifi heb.

-----------------------------------

Foto is Bella (alleen op het meisje letten, de rest hoort er niet bij)