Escaped

Kabanata 12

Kabanata 12: Kissed

She tried to kiss me again but I flinched my face away. Tinulungan ko siyang makahiga sa kama pero hindi siya nagpahiga, umupo lang siya at sumandal sa headboard ng kama ko. She was biting her bottom lip and I noticed how her face blushed.

“Here!” Sabay kaming napalingon kay Aara na hinga na hingal. Inabot niya sa akin ang inhaler kaya naramdaman ko ang panginginig ng kanyang kamay. “Come on, Jude! Give her the inhaler!” sigaw ni Aara nang nanatiling hawak ko lang ‘yon.

I turned my look to Irene. “Do you still need this?” I waved the inhaler.

Hindi ko maiwasang matawa nang mabilis siyang tumango. Ibinigay ko sa kanya ‘yon at mabilis naman niyang ginamit. Pinagmasdan ko ang kilos niya. Kumuyom ang kamao ko nang mapagtanto na kakaiba ang kinikilos niya.

“T-Thanks,” said Irene when she finished. She kept the inhaler inside the pocket of her pajama. “T-Thank you,” again, she uttered.

Tumingin ako kay Aara na nakangiwi ang mukha. Masyadong mariin ang pagkagat niya sa kanyang labi. Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang nakakuyom at bahagyang nanginginig.

“S-Should I say sorry?” Aara asked, tensed. “I didn’t mean to hurt you or to trigger your condition. You forced me.”

I raised my eyebrows. “Why are you even explaining?” I asked her. Napatingin sa akin si Aara. “Hindi mo naman alam na mangyayari ito. In fact,” I turned my sight at Irene. “You saved her life…” I smirked.

Bumagsak ang tingin ni Irene sa unan na nasa tabi niya.

“N-No, Jude… D-Dapat ay hindi ko lang siya pinatulan---“

“I said, stop explaining your damn self!” Hinila ko siya at binigyan ng isang mahigpit na yakap. “Thank you…” I looked at Irene while hugging Aara. She was looking at me too and I couldn’t see any emotion from her eyes. “You saved my sister.”

Mabilis na kumawala ako sa pagkakayakap at hinarap si Aara. Nakakunot ang noo niya na halatang naguguluhan sa mga kilos ko. Even I, myself, was confused of my actions. But then again, Irene was even harder to read.

I let out a heavy sigh. “Come, ipagluto natin siya ng soup…” Hinawakan ko ang bewang niya bago tumingin kay Irene. “Kung ayos na ang pakiramdam mo, baka mas kumportable ka sa kwarto mo.” Saka ko na hinila si Aara roon at pumunta sa kusina.

Mabilis na binitawan ko rin ang pagkakahawak ko sa bewang niya at hinanda na ang mga kasangkapan sa pagluluto. Ramdam ko ang tingin ni Aara na sinusundan ang bawat kilos ko.

“Now… I am being used to make someone jealous,” I heard her.

I didn’t bother to look at her. Kung alam niya lang ang ginawa ni Irene ay alam kong iba na naman ang iisipin niya--- And I think… I am starting to give her the benefit of the doubt. Why the hell would Irene do such thing? Unless, she didn’t mean it. But fuck! She even tried again.

Napapikit ako nang masagi ko ang babasagin na baso na nahulog at gumawa ng malakas na ingay. Mabilis na pumasok si Aling Soreng na halatang natataranta.

“Ako na,” pigil niya sa akin nang aktong kukunin ko na ang mga piraso ng nabasag na baso. Lumayo muna ako habang naglilinis siya.

Napatingin ako kay Aara na nakatingin lang sa akin. Halata ang pagdududa sa kanyang mga nagtatanong na mata. Nakahalukipkip pa ito habang nakaupo sa high chair. It felt like I was being confronted just by her stares.

Nang matapos na si Aling Soreng sa paglilinis ay kumilos akong muli para sa soup na lulutuin ko. Hindi kumibo si Aara kaya hindi rin ako nagsalita. Natapos ko ang pagluluto nang pinapanuod niya lang ako.