Escaped

Kabanata 21

Kabanata 21: Rest

Hindi ko dapat itinanong ang bagay na 'yon dahil alam kong mali pero malakas ang kutob ko. I've been trying to eradicate the doubts of Irene, falling in love with me, her brother, but I want to end it right now. I don't want to be confused anymore, I am getting tired.

Hindi umimik si Irene, napayuko ito.

"Irene, please?" I pleaded.

Narinig ko ang pagsinghap ni Aara. Tumingin ako sa kanya, hindi pa rin natitinag ang pandidiri sa kanyang mukha. Kahit papaano ay humupa na rin ang mga luha nila.

"You are wrong..." Irene whispered.

Napaayos ako ng tayo. "Then, what?" I asked.

Unti-unti niyang inangat ang kanyang tingin. Pinunasan niya ang mga natirang luha sa kanyang mata bago nagsalita. Lumapit ito sa mga bintana at binuksan ang mga 'yon. Pumasok ang malamig na hangin na bahagyang nagpakalma sa akin.

"Nagkamali rin ako," dinig kong sabi ni Aara.

Humarap sa amin si Irene, nakangiti na ito pero malungkot ang mga 'yon. Umiling siya bago naglakad palapit sa kama at umupo roon.

"I-I wish you were not really my brother, Jude..." Irene whispered. Umiwas siya ng tingin. "Sana ay hindi ako nasasaktan ng ganito." Madiin siyang pumikit. "Sana ay kaya kong ipaglaban ang nararamdaman ko." Iminulat niya ang kanyang mata at tumitig sa akin. "I wish I could be selfish enough... How I wish."

"This is already selfishness, Irene." Aara mocked her.

Mahina ring tumawa si Irene nang pumihit ito ng tingin kay Aara.

"This is not yet selfishness. Oh, if you think it is, I can be more selfish than this."

"H-Hindi kita maintindihan," bulong ko. Napatingin sa akin si Irene. "Mali ang ipinapakita mo sa akin, Irene. Patawad kung mali ang pagkakaintindi mo sa mga ginagawa ko... But I want you to know that every thing I've done for you, I did it because I love you, as my sister."

Napatitig sa akin si Irene. Nakita ko ang muling pagguhit ng sakit sa kanyang mga mata. Muling namuo ang mga luha roon. Sinubukan kong lumapit pero naunahan ako ni Aara, pinigilan niya ako sa paglapit kay Irene.

"Enough, Jude..." Aara shook her head.

"I lied to you, Jude..." Pumatak muli ang luha sa mata ni Irene. She bit her bottom lip as she shook her head. "Hindi ako lubusang naging masaya sa mga ginawa mo. Tawagin mo na akong walang utang na loob pero hindi talaga... I tried, but I failed."

"You should still be thankful, Irene. Hindi lahat ng tao ay kayang magsakripisyo gaya ng ginawa sa 'yo ni Jude."

"I'm thankful!" Tumaas nang bahagya ang boses ni Irene. "Hell, I am. P-Pero I can't help it but to compare him with my mom."

Bahagya akong naguluhan. Ramdam ko rin ang sakit at pagkabigo. Pakiramdam ko ay hindi lang siya ang nabigo ko, mas nabigo ko ang sarili ko. I wanted her to be happy... I made her a promise, to escape every night but right now, I don't think that was what she's been coveting.

"Y-You also pity me..." Pumakla ang boses ni Irene. "You never trusted me, Jude."

"I trust you, Irene. Pero hindi kasi normal ang kalagayan mo. I put restrictions around you because I care for you, not because I don't trust you."

"R-Really?" Bahagya siyang natawa. "Siguro nga mali ang pagkakaintindi ko sa mga ginawa mo. But I really am thankful, Jude. You made things Kuya Alex never did to me. You showed me love... But that's it."