O gün yine markette fazladan mesaiye kalmak zorunda kalmıştın. Neden mi? Çünkü yanlışlıkla cam eşyaların olduğu rafın bir bölümünü devirmiştin ve patron sana iki seçenek sunmuştu. Ya para çıkana kadar fazla mesai yada yine para çıkana kadar maaş kesimi. Sen de tabii fazla mesaiyi seçmiştin...
(Adın) anlatımı
Kaç aydır fazla mesaiye kalıyorum bilmiyorum ama eminim ki o gıcık patron bozuntusu beni fazladan burada tutuyor. Peh sanki tüm marketi başına yıktım! Neysee şuan saat gece 22.00 ve ben gece 01.00 a kadar buradayım. Bu hafta gece mesaisine kalıyorum. Umarım kimse gelmez ve bende müziğimi açarak kasiyer koltuğuna yayılırım. Şans bu sefer benden yana dostlar! Koltuğu sıkıldığım için çocukça döndürüyordum. En sonunda yorulup arkam kapıya dönük durdum. Sıkıldığımı fark edince kulaklığımı takıp bir şarkı açtım. Rastgele açtım doğrusu. Lp lost on you geldi. Güzel şarkı... Ben kendimi kaptırmış müziğe eşlık ederken bir anda omzuma bir çift el dokundu. Şaşkınlıkla dönünce bunların 7 maskeli adam olduğunu fark ettim. Sorarcasına bakarken omzuma dokunan:
-Şey biz kupa bakıyorduk ama? (Neden kupa sormayın😅)
Ovvv ne diyeceğim"sakarlık abidesi ben tüm bardakları vs vs ne varsa geçen ay kırdım başka markete uğrayın" mı diyeceğim? Eee mecbur diyeceğim:
-Üzgünüm burada bardak yok.
Birisi:
-Neden kapıda her çeşit cam eşya var yazıyor?
Dediklerinin bazılarını anlamıyordum çünkü Türkiye'den geldiğim için öyle aman aman bir Korecem yoktu. Neyse:
-Efendim o yazı 1 ay öncesine kadar geçerli idi. Ama bir kaç hafta sonra eminim o yazı yine geçerli olacaktır. Bilmem anlatabildim mi?
Başka biri:
-İyi de neden?
Diğeri:
-Uzatma Jin hyung gidelim. Uyumak istiyorum. Zaten bir kupa için ne diye hep beraber çıkarız ki?
Jin olduğunu anladığım adam ısrar edince:
-Aa delinin zoruna bak yok diyorum ya kardeşim! Dur heceliyeleyim Y-O-K!
Jin:
-Neden o yazı var o zaman? Yazmasaydınız!
Sinirlerim tepemde:
-Sus bakiyim. Sen benim çirkef halimi görme yazı mazı unutursun! Rafı devirdim düştü. Yoklar. Yeter artık.
Jin ise:
-Şunu ilk söylesene. Birazdan curcuna çıkacaktı.
-Ney ney?
Arkadan biri:
-Sen nasıl korelisin? Çoğu kelimeyi anlamakta güçlük çekiyorsun.
-Değilim. Türk'üm. Bu arada siz neden maskeyle geziyorsunuz? Görende ünlü sanacak.
Kahkahayı patlatmışlardı. Niye? Haklıyım sonuçta.
Birisi:
-Sen cidden bizi tanımadın mı? Dur tanıtayım. Bts biz. İnternete yaz çıkar.
Bezmiş gibi görünen biri:
-Yeter artık gidelim.
Deyince gülümseyip gittiler.
1 ay sonra
Yeni markete baya iyi alıştım. Evet kovuldum. Yeni bir markette işe başladım. Bu arada o gece gelenlerin çook ünlü olduğunu öğrendim. Peki.... umrumda mı? Neyse akşam 6 ve ben 2 saat sonra eve gideceğim. Bu sefer parton bana hep öğle mesaisi veriyor. Öğle dediğime bakmayın 4 ten 8 e kadar. Neyse bir tek ben varım şuan. Bir anda marketin tatlı zili çaldı. Gelen yine maskeli idi. Ama bu sefer bir kişi idi. Acaba onlardan mı? Yok canım tesadüfün bu kadarı! Onlardan biri galiba. Yanına gidip:
-Buyrun yardımcı olayım?
Sesimi tanıdı belli ki ve:
-Sen!
Dedi. Yüzünü kaldırınca anladım bu Jin'di. Gülümseyip:
-Evet ben.
O ise konuşmama izin vermeyip:
-Sen ******** markette çalışmıyor muydun?
-Kovulana kadar öyleydi. Neyse ne bakmıştın?
-Hmmm ramen.
-Pekala. Bu tarafta.
Yeri gösterdim ve geri kasiyer koltuğuna oturdum. Sonra elinde 5 çift ramen paketiyle kasaya geldi. İyide bunlar 7 kişi. Amaan neyse banane. Kasadan geçirdim ve:
-23 won.
Jin parayı ödeyip arkasını döndü. Tam çıkacakken dönüp:
-Şey adın nedir? Benim Jin. Kim Seok Jin.
-(Adın soyadın) tanıştıgıma memnun oldum.
-Umm yanlış anlamazsan seninle dışarda da buluşmak isterim.
-Tabii sorun yok.
-O zaman cumartesi ye ne dersin? Saat 15.30 da seni buranın önünden alırı.
2 ay sonra
(Yazar anlatımı)
Bu iki ayda çok şey değişmişti. Ama her şey bir olaya bağlıydı; jin ile sevgili olmuştunuz. O günden bu güne çook mutlusunuz.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Nasılsınız? İyisinizdir diye umuyoruz. Hikayeleri beğeniyor musunuz? Eğer öyleyse oy atmayı ve yorum atmayı lütfen unutmayın..
