WHEN HE PLAYS *FINISHED*

[WHP] Play #Seven

Author's Note: Goodnews readers! Nasama sa Undiscovered Gems ng Lifebooks ang Story kong 'to aty may pag asang mapublished this coming september as a book with additional 2 stories from unknown author. Sana talaga mapublished ito. Yesss!!!!

-

MARIE'S POV:

-

"Yeah, As i i said, We need to transfer immediately papunta sa U.S dahil may sakit ang daddy ko at wala kaming relatives na tutulong sa kanya dun, Im sorry Marie," hindi nakayanan ng pusoko ang lahat ng sinabi ni Jake, akala ko magkakaron ng bagong pahina ang story ni Jake pero wala na ata talagang pag -asa akala ko talaga pag nagkaayos na kami, dito na magsisimula ang panibago naming storya pero wala na talaga. Dito na ata talaga magtatapos ang istorya naming dalawa.

Basta nalang bumagsak ang luha galing sa mga mata ko. Hindi ko napigilan ang emosyon ko, nasasaktan ako ngayon,

"Jake, wag mo sana akong iwan. Oo, Jake napakaselfish ko pag sinabi ko 'yun pero nasasaktan ako eh!" sabi ko at walang tigil sa pagbagak ang mga luha ko, bawat luha nangangahulugang sakit at poot.

"Marie, sa ayaw at sa gusto ko, kailangan eh! Marie, kung nasasaktan ka ngayon, mas doble yung sakit sakin kasi hindi ko inakalang mahuhulog ako sayo ng ganito." sagot naman nya. Paano na 'to? Ayokong mawala sakin si Jake,

"J-jake................." sabi ko at niyakap sya ng mahigpit na parang atyokong mawala sya sa tabi ko. Hindi ko kayang mawala si Jake lalo na't ayos na kaming dalawa at mas may pag asa na, pero bakit ganito ang tadhana? Kung kailan ayos na ang lahat saka dadating ang panibagong problema na sisira ulit sa pagsasama ng dalawang tao?

Ano bang kasalanan ko sa tadhanang yan at pinaparusahan ako ng ganito? May napatay ba ko? Sa pagkakatanda ko wala naman eh! Pero bakit kung parusahan ako ng punyetang tadhana nayan , parang nakapatay ako ng tao? Sht.

Nanantili lang ako sa ganung posisyon habang yakap yakap si Jake, naamoy ko tuloy yung mabango nyang damit. Gusto ko habang buhay ng nakayakap kay Jake atleast sigurado ako na ako lang ang may hawak sa kanya wala ng iba.

"Marie," pagtawag nya sa pangalan ko. Tiningnan ko lang sya na nakatingin sakin ng seryoso.

"Jake," sabi ko.

"Marie, wag kang mawalan ng pag-asa, ikaw lang ang bababeng mamahalin ko at sigurado na ko sa bagay na yun, pero sa ngayon kailangan muna natin maghiwalay. Kung tayo talaga, sa bandang huli tayo pa rin. Kung talagang tayo ang para sa isat isa," sabi nya.

Bumalot ang ilang sandali ng katahimikan. Napag-isip isip ko rin yung sinabing yun ni Jake, Napaka selfish ko naman talaga pag hindi ko sya hinayaang umalis. May taong malapit sa kanya na naghihirap sa U.S tapos ako pinagdadamot pa yung isang bagay na yun. Mali naman talaga yun. Kahit masakit, kailangan kong gawin ang bagay na 'to.

"Tama ka Jake, kung tayo talaga. Sa huli tayo parin, Im letting you Jake, but promise me one thing, na hindi mo ko kakalimutan at sa oras na bumalik ka dito, ako pa rin yung mahal mo," sabi ko. Napangiti sya s asinabi kong yun, isang ngiti na halatang hindi peke, habang ako tinitiis yung sakit na nararamdaman ko.

"Pangako 'yan Marie, ikaw lang ang mamahalin ko hanggang huli. Wala ng iba, ikaw lang. Pangako ko 'yan. Sa oras na makablik ako dito, iakaw pa rin ang babalikan ko," sabi nya na may kasamang ngiti, at ako napakalma naman. Sandali lang naman sya mawawala. Sandaling oras lang at babalikan na nya ko. ALam kong mahal ako ni Jake at katulad ng sinabi nya non' hindi nya ko hahayaang mahulog mag isa.