WHEN HE PLAYS *FINISHED*

[WHP] Play #Thirteen

A/N: Ready for the bedscne! Here we go again, Hahahha. O'sige pagbigyan. May bedscne po. Kaya MGA BATA! GO AWAY!

-

MARIE'S POINT OF VIEW:

-

Its been 3 months. Tatlong buwan na ang nakalipas simula nung huli kaming magkita ni Jake, Hindi ko na rin sya nakikita dito sa campus. Siguro nga talagang pinaglaruan lang nya ko. Pinaglaruan nya lang yung puso ko, sobra kong nasaktan pero ngayon nAgagawa ko ng ngumiti. dAHIL PAKIRAMDAM KO NGAYON, MALAYO NA KO SA SAKIT,

Sa tatlong buwan na lumipas, isa lang ang ginawa ko ang mag aral at ang mag move on, at natutuwa ako na sa sandaling oras na yun nagawa kong kalimutan si Jake. Ganun naman siguro nu? TalAgang napapAgod din ang puso lalo na kung sinisira at winawasak ito ng mahal mo.

Wala na kong nararamdam kay Jake ni' marinig ko ang pangalan nya wala na kong pakealam. Hindi katulad dati na pag marinig ko palang ang pangalan nya bumibilis na ang tibok ng puso ko. Pero hindi nman ako nagagalit sa kanya dahil pagdating sa pag ibig, pagnasaktan ka wag kang magalit sa taong mahal mo na nanakit sayo dahil ang sakit kakambal nyan ang pagmamahal. Hindi ka magmamhal kung hindi ka masasaktan. Natutunan ko 'yan.

At kung iniisip nyo na wala akong lovelife ngayon, abah eh! Meron na. :))))) Kaso hindi ganong' kasaya, wala ngang saya eh. Si King ang mahal ko. Si King na laging nandyan sa tabi ko, si King na laging tumutulong sakin na ngayon ay wala na.

Tatlong buwan ko syang hindi nakita, tatlong buwan ko syang naalala. Tatlong buwan akong naghanap para makita sya pero kahit anino ni King hindi ko makita, Walang King akong nakikita sa campus.

I try to call him and text him but he dont even answered it all, galit nga talaga sya sakin. Sino ba namang hindi nu? Buong akala ni King mahal ko na sya pero makikita nya ko na kahalikan si Jake, sobrang sakit para sa kanya yon.

Napakatanga ko lang kasi eh, dahil ngayon ko lang naiisip ang mga bagay na 'to. Ngayon ko lang nakikita yung existence ni King at ngayon ko lang narealize na hindi ko kayang mabuhay ng wala sya sa tabi ko. Nasanay nako na lagi nya kong pinapatawa twing nalulungkot ako dahil nadadala ako sa mga ngiti nya pero ngayon, hindi ko na sya nakikita. Hindi ko alam kung nasaang lupalop na sya,. Alam ng diyos lahat ng pagod ko para makita lang si King pero wala eh! Sabi nga hindi mo daw makikita ang bagay na hinahanap mo kung nagtatago ito. O kung ayaw magpakita, tama ba?

Ang unfair naman kasi ng tadhana eh! Bkait ngayon ko lang kasi napagtanto na mahal ko pala si King, Kailangan ko pa bang masaktan ng maraming beses para mapunta sya ulit sakin? Kailangan ko pa bang mamatay para makasama sya ulit?

Ang raming tanong sa isip ko na kailangan ko ng sagot, Mga tanong na ang hirap masagot. At hanapin ang sagot. Dahil tadhana lang talaga ang kalaban ko sapagmamahal.

---

Kasalukuyan akong naglalakad papunta sa room ko, Late na din ako eh! Pero okay lang dahil mabait naman yung prof. namin, Andami ko kasing inasikaso kanina kaya malalate ako ngayon.

Konting kembot nalang nasa room nako, naririnig ko na yung boses ng prof. ko na nagtuturo, ang ingay talaga ng boses nun.

"Sir, Sorry for being late. Cause i fixed a lot of things," wrong grammar na sabi ko sa kanya. Okay na yun kesa mag multa ko ng 5 pesos sa subject nya. Ayaw nya kasing nagtatagalog kami sa subject nya kahit filipino ang tinuturo nya samin. Tanga nya nu?

"Okay Ms. Castello, you may Come in," sagot naman nya at humarap na ulit sa blackboard,

Tumungo nako sa upuan ko ng may biglang magsalita na nangaling sa pinto. Wait. "Sir,"