Study || NamJin

십구 ~ Discharged

HOSEOK

Kollarımın altındaki minyon bedene bakarken,herkesi korkmuş bakışlarını da hissetmiyor değildim.

Herkes bu kadar sessiz ve durgun olmama alışamamış gibiydi.

Oysa ben bile alışmak üzereydim.

Etrafımda sahiplenici bir Min Yoongi olmayınca nedense böyle oluyordum.

Ben bu bilinmedik hareketlerime anlam vermeye çalıştırken birden gözleri faltaşı gibi açılmış Yoongi dikkatimi çekmişti.

Hızla yerinden doğrulup sanki boğuluyormuşcasına kendi boğazına sarılmıştı.

Ağzından saçılmaya başlayan köpükler,herkesin ayaklanmasını sağlamıştı. -yatalak olan Namjoon hariç tabii.-

Jungkook ise aramızda en hızlısı olduğunu bildiği için hemen doğrulmuştu. -Ve abartmıyorum,çita gibi odadan fırlamıştı.-

Yoongi korkudan dolayı küçülen göz bebekleri ile bana bakıyor,aksırıyordu.

Panikten ne yapacağımı bilmezken,güçlü iç gücülerim ile kollarımı o ince bedene sardım.

Kucağıma doğru yerleştirdikten sonra tam midesine uyguladığım baskı ile köpük dudaklarının iki tarafından dökülüyordu.

İçimi acıtan bu görüntüsüne olabildiğince ağlamamak için daha fazla baskı uyguluyordum.

Ki Tanrı'ya şükürler olsun ki o köpükler durmuştu...

Bedeni güçsüzce yaslanıyordu göğsüme. Zorla açık tuttuğu gözleri ile küçülmüştü tam kucağımda.

Namjoon sessizce korkmuş bir Seokjin'in yanağına buseler konduruyor ve sakinleşmesini sağlıyordu. Sıkı sıkı tuttuğu elleri üzerinde baş parmaklarını sakince dolaştırıyordu.

Taehyung'un bakmasını engelleyen Jimin,yutkunuyordu.

Herkesi çok korkutmuştu Yoongi...

Kendisini bile.

Her gözlerini kırpıştırması ile aklıma gelen o yardım dilenen kahverengileri,gözlerimin yaşarmasına neden oluyordu.

Seokjin gibi bir beden için yapılması gereken,zaten sakin Yoongi'yi olması gerekenden fazla etkilemişti. Bu da küçük bir uyuşturucu tepkimesine neden olmuştu...

Jungkook'un ironik bir şekilde uzun arayışlarından sonra bulunan doktor da tekrar etmişti bu düşüncelerimi.

Başka bir yardıma ihtiyacı olduğunu sorduğunda,Yoongi kucağında iyice top olmuş ve uzatılan eli reddetmişti.

Doktor direttiği zaman,Namjoon dikleşerek istemediğini tekrar etmiş ve hızla kovmuştu adamı.

İyi olduğundan emin olduktan sonra beni tebrik ederek ayrılmıştı doktor.

Namjoon geri uzandıktan sonra derin bir nefes verdi ve hafif bir gülümseme ile Yoongi'ye bakmıştı.

"Muayene edilmekten nefret ettiğini biliyorum... Aynı evde kalırken öğrenmiştim."