Study || NamJin

십사 ~ Revealing

Bölümü tamamen boş bir kafa ile doğaçlama yazdım. Kötü olursa özür dilerim.

JIN

Anlamıyordum. Hiç kimse mi telefonunu açmaz idi? Gece gece yatakta oturmuş tanıdığım herkesi arar iken,Ne Tae'den ne de Hoseok'tan doğru düzgün bir cevap alabilmiştim.

Ama asıl canımı sıkan da bu değildi.

Namjoon. Tüm bu olaya karşı gereksiz sakin bir tavır sergiliyor ve beni deliye döndürüyordu.

"Jinnie~ Yarın okulumuz var,biz elimizden geleni yaptık,lütfen artık uyu ve işi polislere bırak..."

Dişlerimi sıkıp karanlık odada bakışlarımı ona sabitledim.

"Hayır Namjoon. Bu kasabanın polisleri evsiz çocukları siklemez bile!"

Hışımla yanıma yatmış olan bedene sırtımı dönerek kıvrıldım.

--

Küçük beden karanlık sokaklarda,korkudan titreyen bacakları ile koşuyordu.

Soğuk hava kirli yüzüne vurur iken,annesinin koca bir gülümseme ile ona giydirdiği kıyafetler param parça olmuştu.

Aynı küçük çocuğun hayatı gibi.

Kaçıyordu oğlan.
Böyle bitmesini istemiyordu.

Ailesinin sonu olan adamların,kendi canını almasına da izin vermeyecekti.

Her şey bir günde olmuştu. Küçük çocuğun bu dünyanın alıştığı parçası sadece bir günde çekilip alınmıştı o minik ellerinden.

Eve her zamanki koca gülüşü yoktu babasının. O sıcak kolları ile tutmamıştı küçük çocuğu,sarılmamıştı bile oğluna.

Babası,yatak odasından yükselen hıçkırıklara ilerlemişti.

"Sonumuz geldi! Buradalar. Sadece kaç. Oğlumuzu alıp kurtar kendini."

Kafası karışmıştı küçük oğlanın.

Annesinin hiddetli ağlayışları ile içinden bir parça kopuyordu sanki.