You're Haunted (COMPLETED)

Chapter 9: Into the Woods

A/n : Sup! Hahaha. Sorry kung ngayon lang ulit naka ud dahil sa busy po sa exam. So I won't make you wait any longer. Enjoy

Now playing : Bohemian Rhapsody by Queen

[Hanna's POV]

Is this the real life? Is this just fantasy?
Caught in a land slide, no escape from reality.

"SIGE! MAGSIPAG TAKBO KAYOOOO! HAHAHAAHAHAHAHAHA! "

I silently cursed nang makitang hinahabol niya kami at malapit na niya kaming maabutan.

"HANNA!!!! DALIAN MOOOO! " sigaw sakin ni AC na mabilis na tumatakbo ng hindi luminlingon sakin.

Nilingon ko ang humahabol samin at natigilan ako sa pagtakbo.

Open your eyes, look up to the skies and see.
I'm just a poor boy, I need no sympathy, because I'm
easy come, easy go, little high, little low.

Nasa harapan ko na siya at ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Tumigil ang ikot ng mundo ko, nakikita ko na ang kahihitnan ng mundo ko. Mamamatay na ba ako ngayon? Hindi! Hindi pa pwede! Lalabas pa ako ng buhay dito at hindi ako papayag na ang isang matandang kalbong care taker na ito ang papatay sakin!

Anyway the wind blows doesn't really matter to me, to me.

"HANNA! ANO BA! TUMAKBO KANA! "

Rinig kong sigaw ni AC sakin dito. Gustuhin ko mang tumakbo ngunit ayaw sumunod ng mga paa ko sa gustong mangyari ng utak ko. Para akong napako sa kinatatayuan ko at alam kong si Mang Ernesto ang may kagagawan nito.

"Handa ka na bang mamatay hija? "

Nanginig ang buong sistema ko dahil sa iminungkahe niya. Nakakatakot ang boses niyang parang hinugot mula sa ikailaliman ng lupa.

Mas lalong tumindi ang takot na nararamdaman ko nung ngumisi ito sakin. Kasabay n'on ang pagbiglang pagkawala nito sa harapan ko.

Mama just killed a man, put a gun against his head, pulled my trigger, now he's dead.

Mama, life had just begun, but now I've gone and thrown it all away.

N-nasaan siya pumunta? Bakit bigla itong nawala? May kapangyarihan ba si Mang Ernesto?

Mama, ooh .....didn't mean to make you cry.

If I'm not back again this time tomorrow, carry on, carry on as if nothing really matters.

Natatakot na ako dito sa kinatatayuan ko, feeling ko any minute mawawalan nako ng hininga at bubulagta nalang dito.

"Hanna! What are you standing for? Let's go! "

Napatingin ako sa humawak ng braso ko. Bakas sa tinig nito ang pag-alala ngunit Hindi ko siya kilala pero kung kaladkarin niya ako parang close na close na kami. Sino ba ang babaeng Ito?

Too late my time has come, sends shivers down my spine, body's aching all the time.

"S-sino ka? Bakit mo'ko kinakaladkad?! "

Napahinto naman ito sa pagtatakbo at pagkakaladkad sa'kin at tinignan ako ng nakakunot ng noo.

Goodbye, everybody, I've got to go, gotta leave you all behind and face the truth.

"What are you saying Hanna?! Ako ito! Si AC! For Pete's sake let's get out of here now! "

Sigaw nito sa akin. AC? Wala akong kilalang AC. Hindi ko siya kilala.