I WAIT

Page #3

Дээвэр дээр гараад би уртаар амьсгаа авч, нэг суниагаад, аз жаргалын тавцан болсон дээврийн ирмэг дээр хөлөө унжуулан суулаа. Өмдний халааснаасаа чихэвчээ гаргаж ирээд дуртай дуугаа сонсон орчлонгоос тасарна…
Хэн нэгэн хажуунаас хараад байгаа юм шиг санагдан нүдээ нээн харвал.

Би: аааАААА ЭЦЭГ ЧИНЬ!! цочих гэж!
Харим: У-УУУЧЛААРАЙ, уучлаарай чамайг мэдсэн л гэж бодсон шүү дээ. Би сая чамтай зөндөө юм ярьсан. Даанч чи хариулаагүй *сандран маш хурдан хэлэх*
Би: *уурлан* чихэвч зүүсэн байгааг харахгүй байна уу?
Харим: Харсаан. Гэхдээ чихэвчийг чинь авбал бүүр уурлах байга гэж бодоод… *гэмшсэн царай*
Би: *арай тайвнаар* тэгээд мэдэгдхэд яадаг юм? Энд яах гэж ирээв?
Харим: Нээрээ тийм! *нүүр дүүрэн игээмсэглэх* Чамд хичээл тарчихсан гэж хэлэх гэж ирсэн юм.
Би: юу? ТЭРИЙГ ОДОО ХЭЛЭЭД… кхмм, би мэдэж байсан юм одоо яв.
Харим: За, гэхдээ нөгөө… чамаас нэг юм гуйж болох уу?
Би: БАС ЯАВ АА?
Харим: Намайг гэрт минь хүргээд өгж болох уу?
Харим: Хүсэхгүй байвал хэрэггүй дээ гэж араас нь гараа савчуулсаар маш хурдтай угсруулан хэллээ.
Харим: … зүгээр л гадаа харанхуй болчихсон болхоор, миний өмнөх сургууль ингэж орой тардаггүй байсан юм л даа…
Би: Өдий том болчихоод ганцаараа явж чаддаггүй юм уу? Яаршигтай юм.
Харим: Үнэхээр чадахгүй гэж үү?
Би: Ганцаараа явхаар яачихаад байгаа юм? Ганцаараа яв!

Харин одоо би хэлсэн үгэндээ гэмшиж байх шиг байна. Юу вэ? тэр уйлах гээд байна уу даа? Наххх энэ л биш шүү тэр уйлаад эхэллээ. Одоо яах вэ? Айшш бурхан минь намайг хараал идээсэй!!…

Харим: Харанхуйд ганцаараа явхаас айдаг…
Би: кхмм, Тэгээд танайх хаана юм?
Харим: Юу?
Би: Наххх, гэр чинь хаана юм бэ?
Харим: эндээс нэг их хол биш ээ, автобусаар яваад л оччихно. *инээмсэглэх*

Миний доод зовхи татан гайхаж орхилоо. Юу вэ? тэрийгээ тэгээд ойрхон гээд байгаа юм байх даа? Би гарцаагүй энэ царайнаас айж явсан нь дээр юм шиг байна! анхнаасаа л таалагдаагүй, нэг л бие арзайгаад байсан юм. Ughh!

Би: За яахав, дагаад яв.
Харим: За *инээмсэглэх*