Chapter 23: Confession

155 2 1
                                    

Kath's POV

Ang sakit ng nararamdaman ko. Parang may tumutusok sa puso ko tuwing titingnan ko si DJ at Alex. Ganito pala yung pakiramdam na mabalewala. Ang hirap pala kapag patago mo lang siyang minamahal. Kase patago kading nasasaktan. At kahit na gusto mong ipagtapat sakanya na nasasaktan ka hindi mo magawa. Ang lakas na ulan pero wala akong pakialam. Mas mabuti na to yung hindi ko muna siya makita.

"Mam malakas po ang ulan. Wag na po kayong lumabas."

Parang wala akong narinig at tumakbo lang. Hindi ko alam kung saan ako pupunta ngayon eh. Umiiyak lang ako. Ang sakit naman kase nun eh.

*beep beep* Nakakasilaw naman yung ilaw na yun. Hayy.

"Magpapakamatay kaba?" sabi sakin nung nagdadrive.

"Sorry po." after nun umupo lang ako sa isang tabi habang patuloy parin sa pagbuhos yung malakas na ulan.

"Dj. Bakit ba kailangan mo pa kong saktan ng ganito? Bakit ba kase ikaw pa eh. T.T" sabay ng sa pagpatak ng ulan ang mga luha ko. Ang sama ng pakiramdam ko. Nakakainis naman eh.

Sumasakit na naman yung mata ko. And this time sobrang sakit talaga. Araaay! Pero tiniis ko lang. Maya maya may humintong kotse sa harap ko. Si Dj.

"Kath." niyakap niya lang ako ng mahigpit. Hindi ko alam. Naiyak nalang ako sa ginawa niya. Pareho na kaming nabasa sa ulan. Habang nakayakap siya saken nararamdaman ko yung mata ko. Ang sakit na talaga. Oo nga pala. Naalala ko. Last day na ng hour glass ngayon.

Daniel John Ford Padilla. Mahal kita. Umiiyak ako as in hagulgol na. Naiinis kase ako sa kanya. Ang manhid niya.

"Bat kaba umiiyak? Hindi mo ba alam na nag-aalala ko ha?! Halos mamatay nako kakahanap sayo. Hindi ko alam kung san kita pupuntahan. Kung ano nang nangyari sayo. Pano kung may nangyari sayo. Hindi ko yun kaya Kath kase..."

"Hindi ko na din kaya Daniel." pinutol ko yung pagsasalita nya.

"Ang alin ba? Sabihin mo saken kung may problema ka. Nandito lang ako." niyakap niya ko. Hindi ko na talaga kase kaya. Baka kase mawala nadin ako sa mundo ngayong araw. Last day na ng hour glass.

"Yun nga ang masakit eh. Ikaw yung problema ko! Kase alam mo sobrang sakit palang magmahal ng isang tao ng palihim. Sobrang sakit na hindi mo ko naramdam kahit ako yung palaging nasa tabi mo. Kahit ako yung taong lagi kang dinadamayan. Ang manhid mo kase eh! Nakakainis ka. Alam mo bang parang dinudurog yung puso ko kapag nakikita ko kayo ni Alex. Gusto kong maging masaya para sayo. Gusto kong sabihin nang walanng alinlangan yung bagay kayo pero nasasaktan ako. Gusto ko ngumiti para sa kaligayahan mo na yan. Pero hindi ko kaya.." humagulgol lang ako. Nilabas ko na lahat ng mga kinikimkim ko. Tutal mawawala nako eh. Dapat malaman man lang nya

"Mahal kita Daniel. Hindi ko na matiis na hindi sabihin sayo to. Baka mawala na ko ngayon o bukas o sa makalawa? T.T Ang manhid mo. Bakit mo ba ko sinasaktan lagi. Ayoko ng umiiyak ng dahil sayo pero hindi ko magawa. Parang balewala lahat eh. Para kong natalo sa lotto. *smile* Natalo naman talaga ko diba? Siya ang pinili mo. Mas maganda. Lahat na sakanya. Mahal ka nya. Mahal mo sya. Ade kayo nang dalawa. Siya ang prinsesa mo at ako ila lang sa mga babaeng umaasang mapansin mo. Mahalin mo.Mahal na mahal kita. Handa akong maglet go sa nararamdaman ko. Sayo. Kahit ang sakit. Kakayanin ko. *smile* Im so happy for you." hindi siya umiimik. Feeling ko umiiyak din siya. Ang sakit ng mata ko.

Niyakap niya ulet ako. "Sorry. Sorry sa lahat. Sorry Kath." bakit ba ganun?! Nakakainis.

Umalis ako sa pagkakayakap niya. Tumakbo ako palayo. Ang sakit na talaga ng mata ko. Dumudugo na yata. At ang sakit din ng puso ko. Pero di pa man ako ganong nakakalayo nasilaw ako ng ilaw. At nakarinig nang isang malakas na busina.

"Kaaaaath!!!!" narinig ko yung boses ni Daniel sa di kalayuan. Huling salita mula sa kanya? Yun na ba yun? Namanhid yung buong katawan ko. At nagdilim ang lahat.

Daniel's POV

Halos gumuho yung mundo ko nung nakita ko si Kath. Nakahandusay at duguan sa sahig.

"Kaaaaaath!" napamura nalang ako. Punyeta. Ano ba tong nangyari?! Hindi alo makagalaw. Dumadami na din yung tao kung saan nandun si Kath. Umagos nalang yung mga luha sa mukha ko.

Dali dali akong pumunta ka Kath.
"Punyeta. Tumabi kayooo!" nililingon ako nung mga tao. Oo alam ko. Issue na naman to. Kakalat sa media. Pagkakaguluhan. Pero wala akong pakialam sa kanila. Si Kath ang pinunta ko dito.

"ANO BA?! F*CK. TITITIGAN NYO NALANG BA AKO? TUMAWAG KAYO NG AMBULANSYA PLEASE. PLEASE LANG."
ramdam ko na yung iyak ko. Binuhat ko si Kath. Duguan at walang malay. Habang napapaligiran kami at nakapagitna sa mga tao. Umiiyak na ko. Madaming ilaw ng sasakyan. Kung isasakay ko siya sa kotse ko wala akong first aid. Baka mawala pa siya saken.bHindi ko yun kaya.

"Kath. Please lumaban ka." maya maya dumating na yung ambulansya. Sinakay na si Kath.

"KUYA. PLEASE, GAWIN NIYO PO ANG LAHAT. NAGMAMAKAAWA AKO KUYA." T.T Alam ko muka nakong tanga. Pero wala akong pakialam. Buhay ni Kath ang usapan dito. Umalis na ang ambulansya. Dali dali akong sumakay sa kotse. Dumadami nadin kase ang tao at ang media.

Lutang na lutang ako. Hindi ko alam. Mababaliw na yata ako. Halos hindi ko na makita yung daan. Ang alam ko mabilis yung takbo ko.

"Mahal kita Daniel."

"Mahal kita Daniel."

"Mahal kita Daniel."

"Mahal kita Daniel."

Shet. Mas napapaiyak ako. T.T Kung hindi dahil saken hindi naman siya maaaksidente eh. Bat ba kase manhid ako?!! Bwiset.

Lahat na ng pwede kong tawagan tinawag ko na na. Ang P5, si Alex, sila Julia at ang mommy ni Kath. Halos hindi na makapagsalita ang mommy niya kakaiyak. Nandito nako sa hospital. Tulala. Naaalala ko parin lahat ng confessions.

"Yun nga ang masakit eh. Ikaw yung problema ko! Kase alam mo sobrang sakit palang magmahal ng isang tao ng palihim. Sobrang sakit na hindi mo ko naramdam kahit ako yung palaging nasa tabi. Kahit ako yung taong lagi kang dinadamayan. Ang manhid mo kase eh! Nakakainis ka. Alam mo bang parang dinudurog yung puso ko kapag nakikita ko kayo ni Alex. Gusto kong maging masaya para sayo. Pero hindi ko kaya.."

Kath. Sorry na. Sorry sa lahat. Sorry kung manhid ako. Sorry kung ngayon ko lang narealize. Matagal na pala kitang mahal. Ang tanga tanga ko! 

Gumising kana please. T.T

----------------------------------
Guys! Ayan na. Hehe. Matatapos na nga pala tong story. Iplug niyo sa iba na basahin nila ah. Hehe. Mga 2 or 3 updates nalang. Ayoko ng mahaba to. Kase nakaplan na yung ending. Ahehe. Yung mga stories ko bukod dito basahin nyo na din. THANKS GUYS! SORRY SA MGA UPDATES.

Vote or comment lang kayo. :) Loveyouu
-dianelopez

In Her Eyes (KathNiel)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon