Unexpected Love (COMPLETE)

Κεφάλαιο 15

Ευτυχίας POV

Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτό το κορίτσι να με βασανίζει; Τι ήταν αυτό τώρα; Γιατί το έκανε; Μας ανέβει καλά καλά και μετά μας διώχνει.

Μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Δεν θα την καταλάβω ποτέ.

Έφτασα έξω απ' το σπίτι, αλλά δεν πρόλαβα να μπω μέσα.

"Ευτυχία!" Φώναξε κάποιος και κατάλαβα αμέσως ποιός.

"Τζόρτζ τι κάνεις εδώ;" ρώτησα και αυτός ήρθε κοντά μου.

"Ήρθα να σου πω ότι παρόλο που σ'αγαπάω, κατάλαβα αυτό που προσπαθούσες τόσες φορές να μου πεις. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό ήθελα να έρθω να σου μιλήσω, αλλά μάθαινα ότι είχες αλλά προβλήματα και δεν ήθελα να σε απασχολήσω." Είπε και εγώ γέλασα ελαφρά.

"Τζόρτζ, εγώ δεν σου είπα να σκεφτείς αυτά τα πράγματα για να έρθεις να μου πεις σε εμένα ότι κατάλαβες. Εγώ για εσένα το είπα, για να μην ζεις σε ψευδαισθήσεις. Τα πάντα μπορούν να συμβούν στον έρωτα. Εκείνο που δεν περιμένεις είναι αυτό που θα σε αφήσει άφωνο. Το μόνο που δεν θα συμβεί είναι εγώ και εσύ." Του είπα και κατάλαβα ότι ήμουν λίγο σκληρή.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και πριν προλάβει να μιλήσει μίλησα πάλι εγώ.

"Κοίτα συγνώμη. Δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι. Απλά έχω και εγώ το δικά μου προβλήματα." Του ζήτησα συγνώμη και αυτός γέλασε.

"Ναι ξέρω... Κοίτα εγώ απλά ήρθα να σου το πω αυτό για να ξέρεις ότι δεν θα είμαι εμπόδιο στην ευτυχία σου." Ουαου. Αυτο δεν το περίμενα. Μάλλον όντως κατάλαβε ότι δεν θα ξανά είμαστε ποτέ μαζί.

"Ωραία σε ευχαριστώ για αυτό. Αλλά είναι ήδη πολύ αργά και ειλικρινά θέλω να μπω να κάνω ένα μπάνιο και να χαλαρώσω. Σε ευχαριστώ που ήρθες. Ένιωσα καλά που μου τα είπες αυτά παρόλο που δεν το έδειξα. Θα ήθελα πάντως να κρατήσουμε επαφές." Είπε εγώ και ύφος γέλασε ειρωνικά.

"Ναι για το τελευταίο δεν είμαι και πολύ σίγουρος. Είπα ότι δεν θα σταθώ εμπόδιο, όχι ότι θα κάτσω να βλέπω την πρώην μου με μια άλλη, που τυχαίνει να είναι η κολλητή της." Είπε και εγώ έγνεψα.

"Σεβαστό." Είπα εγώ και άνοιξα την πόρτα του σπιτιού.

"Καληνύχτα." Είπε και τον καληνύχτησα και εγώ και μπήκα στο σπίτι.

"Ευτυχία δόξα τον Θεό είσαι καλά." Είπε η Στάβι και έτρεξε να με αγκαλιάσει.

"Καλά είμαι, γιατί να μην είμαι;" Ρώτησα μπερδεμένη.