Unexpected Love (COMPLETE)

Κεφάλαιο 16

Ευτυχίας POV

"Κλείδωσε." Είπα στην Μάρα και αυτή αμέσως έκανε αυτό που της είπα.

Ήρθε πάλι κοντά μου και μου έβγαλε την μπλούζα. Κοίταξε το σώμα μου και με ξανά κοίταξε.

"Δεν φοράς σουτιέν;" Ρώτησε και εγώ στριφογύριζε τα μάτια μου. Αλήθεια τώρα;

"Αυτό σε νοιάζει τώρα; Ούτος ή άλλος θα μου το έβγαζες, φορούσα δεν φορούσα. Και για να σου λυθεί η απορία όταν κοιμάμαι δεν φοράω σουτιέν." Είπα εγώ και την φίλησα.

Της έβγαλα και εγώ την μπλούζα.

Πάλι καλά έβγαλε μόνη της το δικό της σουτιέν.

"Περίμενε." Είπα εγώ και αυτή ανησύχησε.

"Τι;" Ρώτησε μπερδεμένη.

"Άκου." Της είπα και ακούγαμε αναστεναγμούς.

"Οι γονείς σου;" Ρώτησε η Μάρα.

"Δεν νομίζω. Ο μπαμπάς μου δεν είναι εδώ." Είπα εγώ και την κοίταξα. "Ήρθες με τον αδερφό σου;" Την ρώτησα και αυτή ανασήκωσε τους ώμους της.

"Όχι εγώ μόνη μου ήρθα. Τώρα αν ήρθε και αυτός μετά από εμένα δεν το ξέρω." Είπε και με κοίταξε στα μάτια. "Μπορούμε να συνεχίσουμε τώρα;" Συμπλήρωσε, καθώς ερχόταν πιο κοντά μου.

Με άρπαξε και με έριξε στο κρεβάτι. Μου έβγαλε το σορτσάκι και μετά έβγαλε το δικό της.

Ανέβηκε από πάνω μου, και ξεκίνησε να με φιλάει στο λαιμό. Εγώ αναστέναξα και αυτή μου έκλεισε το στόμα, με το χέρι της.

Με το άλλο έπιασε το στήθος μου. Εγώ αναστέναξα ακόμα πιο δυνατά και έκλεισα τα μάτια μου.

Είχε βάλει και το χέρι της ακριβώς στο στόμα και στη μύτη μου και δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

Τις έπιασα το χέρι από το στόμα μου την στιγμή που έβαλε δύο δάχτυλα μέσα μου. Έσφιξα τα δόντια μου και νόμιζα ότι θα σπάσουν.

Έβαλα τα χέρια μου στη πλάτη της και τα έσφιξα πάνω της. Αυτή με φίλησε στο στόμα παθιασμένα.

Έβγαλε τα δάχτυλά της και με κοίταξα καθώς κατέβηκε στην περιοχή μου και ξεκίνησε να την γλύφει στην αρχή αργά, αλλά μετά με περισσότερη ταχύτητα.

Έφτασα στη κορύφωση σύντομα μετά από αυτό. Η ανάσα μου βαριά.

"Πόσο μου έλειψε αυτό." Είπα εγώ στη Μάρα κοιτώντας την στα μάτια.

Αυτή γέλασε και μίλησε. "Εμένα να δεις. Μετάνιωσα από την πρώτη στιγμή που ήθελα να σε αφήσω σε αναμμένα κάρβουνα την ημέρα που σε φίλησα και δεν ξανά μιλήσαμε. Ήθελα να σου μιλήσω, να σου στείλω ένα μύνημα, αλλά με τον μπαμπά μου και όσα συνέβησαν δεν ήξερα τι να κάνω. Είχα χάσει το μυαλό μου." Είπε η Μάρα και εγώ έκλεισα τα μάτια μου.