DİKKAT! Yaramaz İkizler #DİKKAT!ikizler Serisi 1

6 BÖLÜM (DAĞ EVİ)

Evet bölümde geldi biraz fazla beklettim biliyorum ama zaman buldukça yazmaya çalışıyorum ve çoğunlukla zaman bulamıyorum kusura bakmayın

Bu arada ne kadar çok yorum ve beğeni gelirse bölüm o kadar erken gelir

Multimedya= Cansu

*"*"*"*"*"*"*

Hayat uçurum gibiydi. Bir hatan da uçuruma yakın oluyordun; peki ya biz, bizim yaptığımız hata değildi ama yaptığımız yaramazlıklar ile o uçuruma ne kademe yaklaşıyorduk ki? bizi bu kademeye getiren korkularımız ne olacaktı? tek hata tek yanlış bizde miydi? Hayır biz de ne bir yanlış ne bir hata vardı her şey büyüklere aittir bizi büyüten ya da büyütemeyen büyüklere aittir.

Yarım saatten beri azar yiyorduk ve yemeye devam ediyorduk peki neden? Neden azar yiyorduk? Büyüklerin hatası neden bizim omuzlarımıza biniyordu titreyen ellerime baktım korktum gözümden bir damla yaş aktı bu ay tam ikinci kez oluyordu ama bu sefer korkuyordum onların karşısında bu durumu yaşamaktan korkuyorum. Bu zamana kadar sakladığımız bu sır ortaya çıkar diye korktum ellerimin arasında bir el hissedince Can'a döndüm bana baktı göz kırptı. kafasını omzuma yasladı olaydan bağımsız bir şekilde hareket ediyordu Babam ve Annem'in kurduğu hiçbir kelimeyi umursamadan benle uğraşıyordu beni motive etmeye çalıştığı her halinden belliydi.

Gözlerimden yaşlar dur durak bilmezken Can babama dönerek

"Yeter değil mi? Yaptıklarınız? bizi bu duruma düşürdüğünüz?" Babam Can'a baktı tek kelime etmeden durdu ama annem durmadı devam etti yine aynı bencilliğini ortaya koymuştu.

"Ne yeter? o yaptıklarınızdan sonra cezasız kurtulacağınızı mı sanıyorsunuz?" Bana döndü sinirden gözleri dönmüştü bana nefretle bakıyordu...

"Ya sen hiç hocanın halini gördün mü? Bunu nasıl yaparsınız ben nasıl çoçuklar yetiştirmişim?"Can'ın sinirle elimi sıkmasıyla durmayacağı belliydi.

"NASIL MI YETİŞTİRDİN? SEN BİZİ HİÇ YETİŞTİRDİN Mİ DİYE SOR BENCE ÖNCE!" Sinirliydi hem de fazlasıyla sabahtan beri iki üç kelime kurmuş babam olaya bağımsız kalıyordu çünkü o haklı tarafı biliyordu.

"En son ne zaman güldün yüzümüze! ya da hiç yüzümüze güldün mü?! En son ne zaman okşadın başımızı! ya da hiç okşadın mı?! En son ne zaman yaralarımıza ilaç oldun! ya da hiç oldun mu?! PEKİ EN SON NE ZAMAN BİZE KIZIM VE OĞLUM DEDİN?! SEN BUNLARI NE ZAMAN YAPTIN!" Can'ın bağırışı evde yankı yaparken sadece bekledim korktum Can benim yanımda hep sakin olan biriydi ama şuan bu sinirin anlık olmadığı çok belliydi o anlık değil yıllık sinirini ortaya koymuştu ve şuan korkum daha fazla arttı kalbimde kendini belli eden ağrı git gide daha da şiddetlenirken nefesimin daraldığını hissettim gözlerimi yumdum daha rahat nefes alabilmek için ama yine kesik kesik nefes almaya devam ettiğimde gözlerimdeki damlalarda hız kazanmıştı kulağımda duyduğum tanıdık ses az da olsa bir rahatlık kazandırsa da nefesim yine kesik kesikti.

"Sakin ol seni buradan çıkaracağım tamam mı? Onların ruhu bile duymadan!" Can'ın ne yapmak istediğini bilmiyordum ama ona inanıyordum çünkü bu zamana kadar ne dediyse yapmıştı ve şimdi de yapardı.

Can'ın beni kucağına almasıyla nefesim daha rahat ve sakin bir ritim kazanmıştı ama nefes alış verişim de yine bir kesiklik vardı. Gözlerimden akan yaşlarla kapanan göz kapaklarım daha rahatlamamı sağladı bir süre sonra hıçkırıklarım eşliğinde gelen uykuyla daha fazla dayanamayan göz kapaklarım kendini uykunun huzurlu kollarına bıraktı.

"*"*"*"*"*"*"*"

Gelen hıçkırık sesleriyle üzerin de ağır bir yük olan gözlerim yavaş yavaş açılmaya başladı belirsiz hıçkırık sesi daha bir netlik kazanırken görüntüde de netlik oluşmaya başlamıştı. Gördüğüm manzara ağır olan göz kapaklarımda yaşlar oluştururken yattığım yataktan kalkıp ağlayan Can'ın yanına doğru ilerleyip elimi omzuna koyarak baktığı manzaraya bende eşlik etmeye başladım.