DİKKAT! Yaramaz İkizler #DİKKAT!ikizler Serisi 1

21.BÖLÜM (BEN KAYBETMEM)

Uzun bir aradan sonra bölüm sizlerleee:) 

İnşallah beğendiğiniz bir bölüm olur iyi okumalar:) 

Şarkı: Miia- Dynasty

*Vazgeçmiştim ama şuan belki de son kez çabalamalıydım.* ~'Cansu

*~*~*~*~*~*~*~*

Mutfaktan gelen seslerle uykudan uyanırken Babamın ve annemin birbirine olan bağırışları git gide şiddet kazanıyordu. Uyku sersemiyle ne konuştuklarını anlamazken kendime gelerek aşağıya indim. Annemin sesi netlik kazınırken bir yandan etrafa bir şeyler atıp bir yandan da babama bir şeyler söylüyordu.

"Senin yüzünden her şey senin yüzünden bu denli kötüysem senin yüzünden!" Babamın ağlayan sesiyle anneme yalvarışları ise olduğum yerde çakılıp kalmamı sağladı.

"Seni sevmenin bu denli yanlış olduğunu bilsem sever miydim? Ne olur bak o senin oğlun bırak hadi bak çok kan kaybediyor hastaneye götürelim ne olur! Ne istersen yaparım yemin ederim onları alıp giderim bir daha görmezsin ama yalvarırım bırak oğlumu!" Bahsettikleri kişinin Can olmamasını dilerken hızla mutfağa girdim. Can kanlar içerisinde annemin dizlerinde Annemin başına tuttuğu silahla duruyordu. Canın gözleri baygın bir şekilde bakarken çığlık atarak geriye doğru sendelerken düştüm. Babam beni görmesiyle hemen yanıma gelip gözlerimi kapattı. Ben ise inatla elini çekip anneme doğru ilerlemeye başladım. Babam ise bir yandan beni tutmaya çalışıyordu.

"Anne bırak Can'ı ne olur bırak ikizimi ne olur bırak Anneee!" Annem korkunç bir kahkaha atarken

"Ne bırak ne diyorsun sen olması gerekenler oluyor kızım!" Kapının sert bir biçimde çarpmaya başlamasıyla korkuyla ve çaresizce ağlamaya devam ettim Can'ın ise yavaş yavaş kayıp giden gözleri karşısında ilk defa yenilgi kaybediş bedenimin her zerresinde ölümcül bir acı bırakıyordu. Kapı'nın kırılma sesiyle içeriye koşarak Aras ve Babası girmişti. Aras şaşkınca öylece kala kalırken babası hemen babamın yanına gelip kaldırmaya çalıştı. Aras ise şaşkınlığını bırakıp yanıma gelip beni sakinleştirmeye çalıştı o sıra Annem elinde ki silahı önce Aras'a doğrulttu sonra Babasına doğru çevirdi.

"Yarım kalan bir şeyler var he ne dersiniz?" annemin dediğiyle bu sefer babam öne atılıp

"Senin ölümün benim elimden olacak yemin ediyorum seni adalete bile teslim etmeyeceğim!" Can'ın Cansu diye sayıklamasıyla Annem'in onu kafasından vurması aynı zamanda gerçekleşen olaylardı çığlık atarak daldığım korkunç rüyadan uyanırken hala çığlık çığlığaydım. Can ve Babam'ın odama gelmesiyle yataktan çıkıp Can'a doğru gidecekken dizlerimin üzerine düşmüştüm. Can eğilip beni kaldırırken ona sıkıca sarıldım. İçimde bitmeyen korkuyla ağlayarak ona sarılmaya devam ettim. Bedenimin her bir hücresinin korkudan titremesiyle ayaklarımda kalmayan dermanla yere doğru çökerken Can beni kucağına alıp yatağıma doğru götürdü. Yatağıma otururken beni de sıkıca sarmaya devam ediyordu kulağıma doğru

"Sakin ol sadece kötü bir kâbustu." Kafamı onaylamazca sallarken

"Çok gerçekçiydi." Dememle bir el saçlarım arasında dolaştı. Babam

"Bir şey yok kızım, korkacak bir şey yok bak korktuğun hiçbir şey yok hadi kaldır kafanı!" Kafamı onaylamazken

"Can beraber uyuyalım sadece ne olur?" Can saçlarıma bir öpücük kondururken

"Tamam, beraber uyuruz olur mu?" Kafamı sallarken Can yatakta uzanıp beni de yanına aldı. Babam'ın odadan çıkışı kapının kapanmasıyla belli olurken Can