Maggie
"Sino ka ba talaga Maggie? Ano ba talaga kita?"
"Ong..."
"Sagutin mo ako!"
"Ong hindi pwede! Please naman, makinig ka muna sa'kin. Wag muna ngayon, please."
"Kelangan ko yung sagot sa mga tanong ko, ngayon din."
"Hindi nga pwede, Ong! Hindi mo maiintindihan!"
"Edi ipaintindi mo sa'kin!"
I took a deep breath, mukhang no choice ako, "Wag mong pilitin umalala ha? Sasabihin ko sa'yo pero wag mo pilitin yung sarili mo. Makakasama sa'yo eh."
"Makikinig ako."
"Ong, a year ago. Naaksidente ka, car accident. Nag 50-50 ka no'n. I was really hopeless that time. Ayokong mawala ka sa'kin eh. Then when you woke up, wala ka nang maalala. Up until now, hindi mo pa rin naaalala. Sabi ng doktor, sobrang traumatic talaga nung mga nangyare para sa'yo kaya hanggang ngayon, hindi pa rin bumabalik alaala mo. Pero wag kang mag-alala, kami, pati yung mga kaibigan mo, we're doing our best para ipaalala sa'yo ang lahat. Si Ongnable? Before, kinuha ko rin si Ongnable sa'yo para mapansin mo ako kasi gustong-gusto talaga kita no'n. You even hate girls, and I'm not an exemption. Kaya I did my best para mawala na yung galit mo na yon. And I succeeded naman. The reason why I took Ongnable away from you, again, is because gusto kong ipaalala sa'yo yung memories mo, by doing what I did before. Lahat ng ginagawa namin, nangyare na dati. Ginagawa lang namin ulit kasi we're hoping na makakatulong yon. Ong please, wag mong pilitin umalala, di makakabuti para sa'yo yan."
"Sino ka ba talaga sa buhay ko, Maggie?" He asked.
Hindi ko alam pero naluluha na pala ako. "Ong, girlfriend mo ako." Sabi ko. Kumunot lang noo niya. "Ako yung babaeng habol ng habol sa'yo noon, pero buti nalang napansin mo ako. In the end, naging tayo."
"Bakit hindi mo sinabi sa'kin agad?"
"Kasi ayokong mabigla ka eh."
"Pinagmukha mo akong tanga."
"Ong, no. Ginawa ko lang yon kasi ayokong mapahamak ka."
"All this time, hindi ko man lang alam na nagka-amnesia pala ako. Hindi ko man lang alam na may girlfriend pala ako."
"Ayaw mo na ba sa'kin?" I asked, hindi ko na talaga napigilan yung luha ko nung itanong ko sa kanya yan.
"Maggie, can you please give me some space? Kelangan kong lumayo muna sa'yo, kelangan ko mag-isip."
Tumango ako at pinunasan yung luha ko, "Go ahead. I'm giving you the space that you want. Hindi naman ako magsasawang mag-antay sa'yo eh. Kahit gano katagal 'yan, ganon kita ka-mahal, Seongwu."
"Salamat." Sabi niya habang nakatingin sa'kin
"Ong, can I ask you a favor? Isa lang."
"Ano yon?"
"Pwede ba kitang yakapin?" I asked. Kumunot noo niya pero nagulat nalang ako nang siya yung yumakap sa'kin.
This time, hindi ko na talaga napigilan. I burst into tears.
"I'm sorry Maggie. Sorry kung di ko nagampanan yung pagiging boyfriend sa'yo. Pero kelangan ko muna mag-isip, kelangan ko lang talaga ng space."
"Don't say sorry, it's not your fault. Sabi ko naman sa'yo, willing akong maghintay."
"Thank you."
"And Ong?"
"Bakit?"
"Happy Second Anniversary."
**
hiiiii. i'll be inactive muna ha? finals na namin sa monday eh hehe.
BINABASA MO ANG
❝ ongnable ❞ ➳ o.sw
Short Story↝ ❝ pag sineen mo'ko, akin ka na... ❞ ❝ aba, seen pa rin? na sa'kin si ongnable, kapag sineen mo pa ako akin na 'to ❞ ↜ ↭ epistolary & narration ↭ wanna one series #2 ↭ date started (02/20/18) ↭ date completed (03/20/18) highest ranking achieved: #...