ပေါက်စတို့အိမ် 😎

အပိုင္း ၈

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ၿပီ။

အသည္းေလးတစ္ေကာင္ကေတာ့ ေႏြရာသီမွာ ပန္းခ်ီသင္တန္းတက္ခ်င္ပါသည္ဆို၍ အိုယြန္း႐ွင္းတို႔သင့္ေတာ္မည့္ဆရာကိုလိုက္႐ွာေနရ၏။ ေမြးထားၿပီး နားမလည္လုပ္ၾကေသာ အစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေဘးမ့ဲေပးထားလိုက္၏။ ေျပာျပန္လွ်င္လဲ ငါတို႔သားေတြမ်က္ႏွာမငယ္ဖို႔ ေငြလိုတယ္ဆိုၿပီး ကုန္း႐ုံးအလုပ္လုပ္ၾကတာမို႔ အျပစ္လဲမဆိုသာ။ မနက္ပိုင္းတုန္းက အလုပ္လာရင္း တူေတာ္ေမာင္ႏွစ္ေကာင္ကိုေခၚဖို႔စဥ္းစားေပမ့ဲ အိပ္ရာမႏိုးၾကေသးတာမို႔ မနက္စာျပင္ေပး၍သာထြက္လာလိုက္၏။

ဘာလိုလိုနဲ႔ အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးၾကေတာ့မည္။

😎 ေပါက္စတို္႔အိမ္ 😎

"အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းေျပာၾကရေအာင္...."

ဆရာမေလးက ေျပာေတာ့ အိုဟန္နီ မ်က္လုံးေလးေတြတစ္ျဖတ္ျဖတ္ျဖစ္သြားသည္။

"ကိုယ့္အိပ္မက္ကိုစဥ္းစားထားမယ္ေနာ္...ခဏေနက်ရင္ ကိုယ့္ျဖစ္ခ်င္တ့ဲအိပ္မက္ဆႏၵကို ကေလးတို႔ေ႐ွ႕မွာခ်ထားတ့ဲ စာရြက္အလြတ္ထဲ စိတ္႐ွိသလိုဆြဲလို႔ရတယ္။....ပန္းခ်ီပညာဆိုတာ....ခံစားမႈအတတ္ပညာမို႔....ကေလးတို႔စိတ္ကူး ဘယ္ေလာက္လွသလဲ ဆရာမက အကဲျဖတ္ၾကည့္မယ္။ Ok?"

"ဟုတ္က့ဲပါ..."

ခဲတံေလးကိုက္ရင္း အိုဟန္နီ အခန္းအျပင္ဘက္ကိုေငးေနသည္။ ဒီ ဧၿပီဆို ခုႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီမို႔ ခုႏွစ္ႏွစ္သား သူ႔မွာ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကလဲ အမ်ားသား 😔။ အိုင္းယြန္းမန္းလဲျဖစ္ခ်င္သည္။ သူ႔ငယ္ငယ္ကတည္းက အိပ္မက္။ အိုင္းယြန္းမန္းျဖစ္ရင္ ဟြန္းနီခ်စ္တ့ဲၾကယ္ေတြကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံးခူးေပးလို႔ရႏိုင္၏။ အိပ္ခန္းထဲက အႏုျမဴၾကယ္ေတြထက္ ဟြန္းနီကိုၾကယ္အစစ္ေတြ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္၏။ အာကာသေလယာဥ္မႉးလုပ္ရင္ ေကာင္းမလား။ ဒါဆိုလဲ ဟြန္းနီကိုအာကာသထဲေခၚသြားၿပီး ၾကယ္ေတြ ၿဂိဳလ္ေတြျပလို႔ရ၏။ မဆိုး။

ဒါေပမ့ဲ ဟြန္းနီက ပန္းေတြလဲႀကိဳက္ျပန္၏။ ပန္းလုၿပီး ဟြန္းနီငိုၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ဟန္ေလး ဘယ္ေတာ့မွ ပန္းထပ္မလုေတာ့။ ခိုးခူးလာသည့္ပန္းေတြအကုန္ ဟြန္းနီလက္ထဲထည့္ေပးလိုက္ရမွ ေက်နပ္တတ္ခ့ဲတာၾကာၿပီ။ ဒါဆို ပန္းဆိုင္ဖြင့္ရင္ေကာင္းမလား။