ပေါက်စတို့အိမ် 😎

ကိုကို႐ွိတယ္

သာယာေသာ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ခင္းတြင္ျဖစ္သည္။

ဘုရားေက်ာင္းမွ ဓမၼေတးဆိုသံက စိတ္ႏွလုံးၾကည္ႏူးဖြယ္ပ့်ံလြင့္ေနသည္။

အေနာက္ကေရလွ်င္ သုံးခုေျမာက္ခုံတန္းမွာ အိုဟန္နီတို႔တူဝရီးသုံးေယာက္ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးေတြထိုင္ေနၾကသည္။

မ်က္လုံးကိုမွိတ္အာ႐ုံျပဳေနရင္း အိုဟြန္းနီကေျခတရမ္းရမ္းနဲ႔အၿငိမ္မေန။ တစ္ဖက္ျခမ္းက ကပ္လ်က္ေဘးခုံမွာေတာ့ မူႀကိဳက သူ႔သူငယ္ခ်င္းႀကီးစတယ္လာမ ႐ွိ၏။

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနေလ ဟြန္းနီ...."

ကိုကိုက တိုးတိုးေျပာေတာ့ ခုံနဲ႔အမ်ားႀကီးလြတ္ေနတာမို႔ ပစ္စလခတ္ရမ္းေနသည့္ ေျခတိုေလးေတြ ပုံ႔ကနဲ ၿငိမ္က်သြားသည္။
့
ေခါင္းကေတာ့လွုပ္ရြရြႏွွင့္။ ဘယ္ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ စတယ္လာမက မုန္႔ေတြခိုးစားေနသည္။

နည္းနည္းေကြၽးဦးလို႔ေတာင္းရင္ေကာင္းမလား။

ဟြန္႔....

ေအာက္လိုက္တာ။

သူၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ စတယ္လာမက မ်က္လုံးေလးေစြၾကည့္လာသည္။

"ငါ့မွာမုန္႔႐ွိတယ္။ နင့္မွာ႐ွိလား။"

"တီေလးမွာအမ်ားႀကီး႐ွိတယ္။"

"အမယ္.....ဒီမွာ ဒရင္းကတ္ခ်ာဆြဲႀကိဳး။ ငါ့ပါပါးဝယ္ေပးထားတာ။ နင့္မွာ႐ွိလို႔လား။"

"ဟြန္း....ငါ့ကိုကိုမွာ႐ွိတယ္။ ဆြဲႀကိဳးေတာင္မဟုတ္ဖူး။ လြယ္အိတ္ႀကီး...ပုံႀကီးမွအႀကီးႀကီးပဲ။"

" အိုဟြန္းနီ......"

"ငါ့ကိုလာေျပာေနတာ ကိုကိုး"

"အ႐ူး..နင့္မွာဘာ႐ွိလို႔လဲ"

"ငါ့မွာကိုကိုး႐ွိတယ္။ "

ဟန္ေလး သေဘာက်စြာရယ္၏။ အိုယြန္း႐ွင္း လွမ္းနားေထာင္ရင္းျပံဳး၏။

စတယ္လာမပါးစပ္ပိတ္သြားသည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူ႔မာမားကို ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ေမြးခိုင္းရမည္ဟုေတြးေန၏။

ၿပီးမွ ဒီဂ်လုံးပလုံးေကာင္ကိုျပန္အႏိုင္ယူရမည္။

ေပါက္စတို႔အိမ္ ☕

ကဲ.....အလြမ္းေျပ။