စာသင္ခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ေရာင္စုံုျခယ္ကာလာလွလွကေလးမ်ားၾကား ေခါင္းႀကီးစိုက္ကာ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ အိုဟြန္းနီ႐ွိ၏။
ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ကာ စားပြဲခုံေအာက္က ျဖဴျဖဴေလးေတြကိုလက္ညႇိဳးႏွင့္ ကေလာ္ထုတ္ေနသည္။
တစ္လုံး....ႏွစ္လုံး....
ရလာတာေလးေတြကိုလက္ဖဝါးေပၚတင္ကာ စူးစိုက္ၾကည့္ေန၏။ ျဖဴျဖဴလုံးလုံးေသးေသးေလးေတြ....
"အိုဟြန္းနီ...."
"..."
"ဘာေတြကိုင္ေနတာလဲ....အေရာင္ျခယ္ခိုင္းထားတာကို.."
"ျဖဴျဖဴေလးေတြ ဆရာမ...အသည္ေလးက လွလို႔ကိုင္ၾကည့္တာ.."
အိုဟြန္းနီေဘးနား အေကာင္ေပါက္ေလးေတြ ဝိုင္းလာၿပီး လက္ဖဝါးထဲထည့္ထားေသာ.ဥျဖဴျဖဴေလးေတြကို ဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏။
ဆရာမေလးက လူယုတ္မာျပံဳးျပံဳးလိုက္သည္။
"မွန္းစမ္း...အိမ္ေျမွာင္ဥေတြပဲ အိုဟြန္းနီရဲ႕"
"အိမ္ေျမႇာင္?!"
"မိေက်ာင္းေသးေသးေလးနဲ့တူတ့ဲအေကာင္ေလ..."
"ေအာ္....သိၿပီ"
"ဒါနဲ႔ဘယ္လိုလုပ္မလဲ အိုဟြန္းနီ...အိမ္ေျမႇာင္ဥေတြနဲ႔ထိမိရင္ ထိတ့ဲေနရာက တိုဝင္သြားတတ္တယ္တ့ဲ"
ဟြန္းနီ ျပဲကနဲ ျဖစ္သြားသည္။
"တိုဝင္တယ္ဆိုတာ တိုသြားတာလား"
"အင္းေပါ့...လက္နဲ႔ထိရင္ လက္ကေလးေတြတိုသြားတာမ်ိဳး"
ေဘးနားက ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေသာ ကေလးေတြပါ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေတြႏွင့္။
"ဒါဆို အိုဟြန္းနီက တိုဝင္ေတာ့မွာေပါ့ ဆ်ာမ"
ေျဗာင္ဘတ္ဘတ္က ပုံကိုတျဗန္းျဗန္းျခစ္ခ်ေနကာ စကားနာထိုး၏။
သူ႔လက္ကေလးကိုဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကည့္ကာ ရစ္သိုင္းလာေသာမ်က္ရည္ေတြ.....
ႏႈတ္ခမ္းေတြပါ မ့ဲမ့ဲလာၿပီး..မ်က္ခုံးေမြးေတြပါ ႐ွံု႔ကာ ေထာင္တက္လာသည္။
"ကိုကိုး....ေရ........"
လုံးတစ္တစ္ခႏၶာကိုယ္က ဝုန္းကနဲ ထေျပးတာ ဘယ္သူမွတားခ်ိန္မရလိုက္...
YOU ARE READING
ပေါက်စတို့အိမ် 😎
Fanfictionေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အတိၿပီးေသာ... ျမတ္ႏိုးဖြယ္အတိၿပီးေသာ..... ခ်စ္ျခင္းတို႔ျဖင့္အတိၿပီးေသာ.... လိုအပ္ခ်က္ကင္းမ့ဲဇုန္...... ေပါက္စတို႔ရဲ႕ အိမ္ ပျော်ရွှင်ဖွယ်အတိပြီးသော... မြတ်နိုးဖွယ်အတိပြီးသော... ချစ်ခြင်းတို့ဖြင့်အတိပြီးသော.... လိုအပ်ချက်ကင်းမဲ့ဇုန်.... ပ...
