Dutch Twilight Story: Emma Cullen

Hoofdstuk 15

'OH MIJN GOD!' Alice kwam in vampierensnelheid op mij afgerend en hierdoor moest Jack mijn hand snel lost laten, anders rukte Alice hem van me weg. 'Eindelijk! Waarom duurde dit zo lang?' Jack en ik lachten. Alle anderen kwamen binnen. 'What's up?' vroeg Jacob.

Jack en ik keken elkaar aan. Alice en Edward keken elkaar glunderend aan; zij wisten natuurlijk al wat er aan de hand was. 'We zijn verloofd,' zei Jack trots. Het gejuich en geapplaudisseer klonk door de kamer. Ik kreeg knuffels en kussen en iedereen wilde de ring zien.

'Hij is prachtig,' zei Esmé, 'hoe ben je er aan gekomen, Jack?' 'Hij heeft hem zelf ontworpen en een juwelier in New York heeft hem gemaakt,' zei Edward. 'Jij hebt me die juwelier geadviseerd,' zei Jack lachend. 'Je hebt hem zelf ontworpen?' vroeg ik. Hij hield me vast: 'ik wilde dat het speciaal zou zijn, iets dat bij ons pastte.' Ik gaf hem een zoen. De ring paste ook bij ons. De zilveren bladeren deden me aan het bos denken waar me we voor het eerst zoenden. Tijdens die nacht hadden de bladeren ook zilver geleken, onder het zilveren licht van de maan.

'Dit wordt DE bruiloft van het jaar!' zei Alice helemaal enthousiast. Ze pakte mijn handen vast en keek me met grote puppy-ogen aan; 'de organisatie kan je wel aan mij overlaten hoor.' Jack en ik lachtten hard. 'Alice, alle feesten die jij organiseerd worden een hit, dus leef je uit!' 'Yes!' ze sprong blij op en neer.

Iedereen lachte. Ik was er zeker van dat onze bruiloft geweldig zou worden, want als Alice iets organiseerde, dan werd het een hit. Iedereen ging weer door met zijn dagelijkse bezigheden; Bella en Edward keken een film met Renesmee en Jacob, Rosalie en Emmet waren aan het jagen, Alice had haar trouw-map al tevoorschijn gehaald en Jasper las een boek. Carlisle was aan het werk en Esmé was aan het koken.

Jack en ik gingen ook op de bank zitten. Hij had zijn laptop tevoorschijn gehaald en was naar vliegtickets aan het zoeken. Vliegtickets naar Londen. 'Ik wil naar mijn moeder,' zei hij, 'ik denk dat ze het wel leuk vindt om te horen dat haar enige zoon gaat trouwen.'

'Zou je haar niet moeten bellen?' zei ik, 'in de brief zei ze dat ze wilde dat je naar haar toe zou komen zodra je hier gewend was.' Hij was het kennelijk met me eens en gaf me de laptop en sprintte naar de trap om waarschijnlijk zijn mobiel te halen. Hij had ook gewoon de huistelefoon van hier kunnen lenen. Dat had hem een hoop geld bespaard.

Niet dat we ons over geld druk moesten maken. We zouden zo snel mogelijk een gezamenlijke rekening openen. Ik kon zo bij de algemene Cullenbankrekening, maar Jack niet. Hij realiseerde zich waarschijnlijk nog niet dat hij zich voor de rest van zijn leven nooit meer zorgen hoefde te maken over geld.

Maar ik snapte ook dat hij niet te afhankelijk wilde zijn. Hij wilde ook gewoon nog een beetje privacy houden. We zouden snel voor een eigen huis moeten gaan zoeken. Misschien ook een in Engeland.

Ik hoorde dat de telefoon over ging. Ik wist dat Jack doorhad dat ik luisterde, maar hij had daar niks op tegen. Hij had geen geheimen voor me. Er werd opgenomen. 'Met Jane Summers,' zei de zwakke stem van Jack's moeder. 'Hey mam, met mij,' zei Jack. 'Oh lieverd, wat fijn dat je belt! Hoe is het bij de Cullens?'

En zo ging hun gesprek wel even door. Ik hing maar mijn eigen dingen doen. Ik besloot maar om naar de bank te gaan, om al die dingen maar te regelen. Jack zijn Visum te verlengen. Ik pakte de sleutel van mijn auto. Ik was dol op auto's. Ik had er drie; een voor snelheid (Aston Martin DBS, van James Bond natuurlijk), een oldtimer (mijn lichtblauwe Volkswagen Beetle) en een "zakelijke" auto (een witte Mercedes Cla). Ik stapte in mijn zakelijke auto.

Ik had ook maar meteen wat netters aangedaan, ik kon niet in een spijkerbroek bij de netste bank van Seattle aankomen (http://www.polyvore.com/emma_in_seattle_wattpad_story/set?id=125740720 )! Ik reed over de autoweg en kwam na een tijdje rijden in Seattle aan. Ik parkeerde mijn auto pal voor de bank. Gelukkig had ik de parkeerpas van Carlisle kunnen lenen, want hiermee kon je overal parkeren.

Ik stapte uit en sloot de auto af. De zon scheen aan de andere kant van de stad, maar het was niet koud. Ik had een sjaal bij me, zodat ik, als de zon deze kant uit kwam, die om kon doen. De portier bij de deur hield de deur met een bewonderende blik in zijn ogen voor mij open. Ik dantke hem en gaf hem een stralende glimlach.

Hij brabbelde wat, maar zelf mijn superieure gehoor kon daar niks uit maken. Ik liep door naar de receptie en vertelde dat ik een afspraak had met Mr. Smith. 'Uw naam?' vroeg de vrouw achter de balie. 'Emma Cullen,' antwoordde ik.

Een paar uren waren verstreken. Ik was bij de bank geweest, ik had nieuwe boeken en films gekocht, verse bloemen voor Esmé gehaald en twee taarten bij de bakker opgehaald. Om toch maar in een feestelijke stemming te komen. Ik was immers verloofd! Het klonk me nog steeds een beetje raar in de oren; IK verloofd! Ik liep met de taarten in mijn handen de bakkerij uit. Een medewerker liep achter me aan om mijn andere tassen te dragen. Het hoefde niet, maar hij wilde het graag. Dat zei hij inmiddels.

Ik deed de achterbak open met de elektronische sleutel. Ik legde de spullen neer en bedankte de jongen voor het dragen. Hij liep snel weer weg. Oké dan. Doe maar raar. Ik stapte in de auto en startte de motor. Ik reed weg van de parkeerplaats.

Ik reed snel naar de autoweg. Ik deed de radio aan en meteen hoorde ik de eerste noten van een van mijn favoriete liedjes: Fancy. 'I'M SO FANCY!' zong ik hard mee. En zo spendeerde ik mijn rit terug naar Forks.

'Hey, daar ben je weer!' zei Renesmee. 'Wat heb je allemaal meegenomen?' vroeg Jacob. Hij hielp me met de spullen. 'Oh, dat boek wilde ik net lezen!' zei Renesmee blij. Ik nam alle spullen mee naar het huis. 'Alsjeblieft Esmé.' Ik gaf haar de bloemen. Witte fresia's, een van haar favorieten. 'Ze zijn prachtig Emma. Dankjewel.' Ze gaf me een knufflel en begon de stelen schuin af te snijden. 'Emma, jij weet wat ik lekker vind!' zei Seth, die net binnen kwam lopen. Hij gaf me een knuffel 'Gefeliciteerd,'jij ook Jack.' Hij moest natuurlijk al van Jacob via de wolventelepathie te horen hebbeb gekregen dat we verloofd waren. Jack kwam naast me staan en legde zijn arm om mijn middel.

'Is het gelukt?' vroeg ik hem. Hij knikte. 'De tickets zijn geboekt. We vertrekken overmorgen. Ze vindt het heerlijk om je nog eens te zien.' 'Ik vind het ook heerlijk om haar weer te zien,'zei ik. Jane was zo'n lieve vrouw. 'Nou', zei ik, 'ga allemaal eens zitten,' wijzend op Jack, Seth, Jake en Renesmee, 'en eet die taarten op.' 'Geen probleem!' zei Seth lachend. Ze gingen allemaal zitten en pakte bordjes en bestek. Emsé zette de taarten op twee grote platen. 'Zo,' zei ik, 'tast toe!'