Yaşanmış Korku Hikayeleri (Gerçek)

Üç Gölge Köyü Part8

Kendi odamın olduğu kata çıktım... Ses seda yoktu yine...

En üst kata çıkıp Azad'ın odasına bakmam gerekiyordu , evin her yerini aramıştım...

Azad'ın kapısının önüne geldiğinde içeriden Azad'ın sesi geliyordu... Yine Arapça konuşuyordu ancak bu sefer farklı bir ses daha vardı sanki... Çok ince , çok tiz bir sesti... Sanki bir yandan da enstrüman sesi gibi geliyordu.

Sesler iyice yükselmişti ve ben gerçekten korkuyordum... Kapının altından dumanlar çıkıyordu...

"Azad !" diye bağırıp içeriye girdim...   
Azad odadaydı... Ama bir gariplik yoktu ortada... Sadece yüzüme bakıyordu öylece.Ne oldu kardeşim der gibi bir ifade takındı.

"Bağırıyordun , acı çekiyor gibiydin Azad." dedim... Öyle bir hal takınıyordu ki kendimi şizofrenmiş gibi hissediyordum.

"Ben mi ?" diye sordu...

Bu sefer konuyu geçiştirmeyecektim... Evet sen dedim... Sesin bütün her yeri inletti hatta Azad dedim...

"Yanlış duydun heralde" dedi ve odadan dışarıya çıktı... Peşinden gittim.

"Hayır , kendimdeydim. Seni rahatsız eden bir şeyler mi var ?" diye sordum.

"Saçmalama Oktay" dedi... Korkum geçmişti çünkü o an tamamen Azad'ın hareketlerine odaklanmıştım.

"Peki" dedi... "Madem merak ediyorsun gel gidip göstereyim." dedi...

Bu dedikleri korkutmuştu beni... Ancak merak ediyordum. Azad dünyada görebileceğiniz en iyi huylu insanlardan birisi gibiydi ama yalnız kalınca neden böyle şeyler yaşıyordu ya da köydekiler neden onun sıradışı şeyler yapabileceğini söylüyordu merak ediyordum.

Kapının önündeki atlara atladık... Köyün içine doğru gidiyorduk.

Azad hiç bir şey söylemiyordu... Bana seslenip "korkacak bir şey yok , sadece merakınını gidermek istiyorum." dedi...

Onun kendinden emin halleri insanı rahatlatabiliyordu... En sonundak öydeki o içinder resim olan harabe evlerden birine girdik...
Attan aşağıya atladı...

"Bu köyde kimse geceyi dışarda geçirmez. Kimse yeni güne sokakta başlamaz. Herkes evinde girer yeni güne... " dedi.

Bunları neden söylediğini sordum...

Bu köyün sahipleri olduğunu ve onların gece dışarıda fazla sayıda insan görmek istemediklerini söyledi...

Köyün sahipleri kim diye sormak gelmiyordu içimden , az çok tahmin edebiliyordum...

Saate baktım , saat 12'ye 3 vardı...

"Gerçekten görmek istiyor musun ?" diye sordu...

Korkmaya başlamıştım... Azad halinden emin gibiydi ancak o da durmak istemiyordu , belliydi...

Atlara atladık ve hızla Azad'ın evine doğru ilerledik... Zaman hızla geçiyordu ve nihayet eve varmıştık...

Eve girdiğimizde saat 12 olmamıştı... Azad bana bakıp

"Eğer istiyorsan yarın gidebilirsin." dedi...
"Burada kalacak değilim." dedim...

Azad salonda bir başına oturuyordu... Dertli olduğu belliydi...

Onun zor bir hayatı olduğu belliydi.. Annesini kaybetmiş , babasını görmüyor ve yalnız bir hayat yaşıyordu.

Yanına gittim , artık benim de onun bir kardeşi olduğunu söyledim ancak tabi ki bu onu teselli edecek değildi...

"Peki neden sen de gitmiyorsun bu köyden ?" diye sordum.

"Gidemem" dedi...

"Neden" diye sordum tekrar...

Cevap vermedi... Ben odaya çıktım , 5-10 dakika sonra da Azad'ın odasına çıktığını duydum.

Uykuya dalamıyordum bir türlü... Alt kata inip Azad'ın sigaralarından bir kaç tane aldım ve odaya çıktım. Odanın penceresini açtım sigara kokusu dağılsın diye... Sigarayı içime çektikçe küllerin tutuşma sesini dinliyordum... Duman gecenin karanlığında çok net belli oluyordu ve dağılışını izliyordum , bunu ergenliğimden beri yaparım.

Sigarayı içtikten sonra pencereyi kapatmaya gittim... Odanın penceresi sokak kapısının önüne bakıyordu ve evin kapısının önünde 2 tane uzun çarşaflı şeylerden gördüm... Çok net bir şekilde duruyordu. Gözümün önündeydiler... Sesler çıkardım , ancak rahatsız olmadılar... Atlarımızın yanında öylece eve bakıyorlardı...

Dualar okumaya başladım... Bildiğim bütün duaları sureleri okuyordum ama onlar hala ordaydı...

Üst kata çıkıp Azad'ın kapısına vurdum , kapısı kitliydi ve açmıyordu...

Köyde gece 12'den sonra elektrikler giderdi , lambalar da yanmıyordu...