Short Fictions [TH]

Zach Herron

"นี่ (Y/N) เธอมีคู่ไปงานพรอมรึยัง" ผมโพล่งถามดื้อๆหลังจากมองหน้าเธอมานานสองนาน

"ไม่มีอ่ะ คนที่มาขอฉันก็ไม่อยากไปกับเขา"

"แล้วอยากไปกับใครล่ะ"

"ไม่รู้สิ"

"วันนี้ก็วันพุธแล้วนะ  รีบหาสิ เล็งใครไว้เดี๋ยวไปบอกให้"

"งานมีตั้งวันเสาร์ ให้ฉันไปหาหน้างานก็ได้ ไม่มีก็ไม่ต้องเต้นรำ เต้นกับมารีน่าก็ได้หรือกินจนหมดเวลางานตามสไตล์นั่นแหละ ว่าแต่นายเถอะตัวเองก็ไม่มีมายัดเยียดให้คนอื่นอยู่ได้"

"เอ่อ อ่า ช่างสิคนหล่อแบบฉันไปขอใคร ใครเขาก็ไปหมดแหละ"

"จ้า สุดหล่อ"

"ว่าแต่แต่งเรื่องสั้นไปส่งในวิชาอะไรนะที่ให้อ่านนิยายอ่ะ"

"เขียนแล้ว นายต้องจำเองฉันไม่บอกแล้ว"

"ทุกทีอ่ะเธอแบบนี้ตลอด ขออ่านหน่อย"

"ได้ไง ถ้านายมาลอกของฉันล่ะ"

"แหน่ะรู้ทันอีก"

"คนสวยแบบฉันเนี้ยนะก็ต้องรู้อยู่แล้ว ไปรอฟังหน้าชั้นแล้วกัน" 

          เฮ้อออ เธอจะรู้บ้างไหมหนอว่าการที่ผมไม่ชวนใครไปงานพรอมเพราะผมต้องการแน่ใจว่าเธอจะไม่ได้ตอบรับใครไปก่อน คงชัวร์แล้วล่ะว่าเธอจะไม่ตอบรับใคร แต่ถ้าเป็นผมเธอไม่เซย์โนแน่นอนเพราะผมเป็นเพื่อนสุดที่รัก ที่แอบรักเธอ เธอเป็นนักเรียนใหม่กับหัวที่เกือบฟูเมื่อสามปีก่อนและลมอะไรไม่รู้ทำให้อีกปีนึงผมไปตกหลุมรักเธอในวิชาที่ผมยังจำชื่อไม่ได้ วิชานั้นแหละที่ผมคุยกับเธอเมื่อกี้ อาจจะเป็นเพราะความเงอะงะของเธอล่ะมั้งที่มาทำลายกำแพงของผม ผมไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเธอเลยผู้หญิงที่แหกปากใส่ผมตอนที่ผมไปยีหัวเธอ ซึ่งแฟนคนก่อนๆของผมก็ชอบกันทั้งนั้น ยิ่งนับวันเวลาที่ผ่านไปจากเด็กแว่นหัวเกือบฟูก็กลายเป็นหญิงสาวที่สมบูรณ์แบบ เธอเป็นกัปตันทีมบาสเกตบอลหญิง หัวหน้าทีมแข่งขันคณิตศาสตร์และตอนนี้ผู้หญิงทั้งรุ่นกำลังยกให้เธอเป็นแฟชั่นนิสต้าของรุ่นอยู่ พอเธอเริ่มมีคนมาชอบ เชื่อมั้ยว่าเธอไม่เดทกับใครซักคน ไม่รู้สิว่าเธอจะมีคนที่ชอบแล้วหรือเธอจะเจ็บปวดกับความรักมาเธอถึงไม่ได้สนใจใครเลย ซึ่งผมก็กลัวว่าถ้าเธอรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ผมจะโดนพวกผู้ชายที่ผมเคยหัวเราะใส่ตอนที่ถูก (Y/N) เซย์โนใส่ กลับมาหัวเราะผมกันหมดทั้งฝูง