Short Fictions [TH]

Harry Holland

ในที่สุดเวลาแห่งสวรรค์ก็มาถึงฉันกำลังเดินออกมาจากฮอล์เวย์มุ่งหน้าตรงไปที่ห้องชีวะซึ่งเป็นวิชาสุดท้ายของเพื่อนซี้ของฉันแฮร์รี่ ฉันไม่น่าลงเรียนวิชาหอยหลอดนี่เลย การบ้านมากกว่าฝูงแมลงสาบอีก โทรศัพท์ฉันอยู่ไหนเนี้ยแล้วนี่ใครส่งอะไรมา

ติ้ง !

-ดูคลิปนี้สิ (Y/N) -

"แฮร์รี่ ฮือๆๆๆๆๆๆ" หลังจากคลิปนี้จบฉันก็วิ่งอย่างเร็วมาหาแฮร์รี่และกอดเขาไว้อย่างแน่น

"เฮ้ๆ (Y/N) เป็นอะไรไป"

"ก็ ก็"

"ก็อะไร เป็นอะไรของเธอ"

"ก็ระหว่างทางเดินมามีคนส่งคลิปคลิปนึงมาให้ฉันและฉันก็เปิดดูมัน"

"มันเศร้าขนาดนั้นเลยหรอ"

"ไม่ใช่ มันเป็นคลิปที่พี่ทอมจูบกับลิซในสไปร์เดอร์แมน"

"โอ้ย ยัยติ๊งต๊องมันคือการแสดง"

"ก็ฉันทนไม่ได้นิ"

"นี่เธอจะชอบพี่ชายฉันมากไปแล้วนะ" อ้าว คำว่าปลอบเพื่อนไม่มีค่ะคือนางก็รู้ว่าฉันปลงกับเรื่องพวกนี้ได้ยากแต่คำปลอบไม่มี ชิ

"ก็ฉันชอบพี่นายนี่ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"เกินไปละๆ ป่ะพาไปกินย้อมใจ" อิตานี่มันรู้น่าที่ว่ะ

"เลี้ยงป่ะล่ะ"

"ชวนแล้วก็ต้องเลี้ยงสิ โอ๋ๆอย่าร้องๆ เดี๋ยวขอลายเซ็นทอมมาให้"

เอาจริงแฮร์รี่เป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ทนนิสัยงี่เง่าของฉันได้ ฮ่าๆ อยากจะขอโทษมันจังตอนนั้นโดยฉันเอาเค้กปาหน้าเนื่องจากฉันไปโกรธใครก็ไม่รู้มา แฮร์รี่เป็นผู้ชายที่สามารถทำให้ฉันหัวเราะ ยิ้ม โกรธและร้องไห้ มันทำให้ฉันร้องไห้เนื่องจากวันนั้นมันมาทำรายงานที่บ้านฉันแล้วมันแอบเอาผ้าห่มที่ฉันรักที่สุดในชีวิตโดยร่วมมือกับแม่ของฉันเอง ฉันร้องไห้บ้านแตกเพราะถ้าหลายๆคนมีตุ๊กตาเน่าๆที่รักมากมาตั้งแต่เด็กไอ้ผ้าห่มของฉันก็แบบเดียวกัน