Eve geldikten 10 dakika sonra pizza geç geldi. Bence pizza yerleri 5 dakika geç geldikten sonra bunu bedava yapmaları gerek, ama şuan da bundan şikayet edecek durumda değildim; tüm pizzayı yemek istiyor ve 1 ya da 2 tane de içki içmek istiyordum.
Harry bir hafta önce giderken, bir grup fanla One Direction üyesiyle tanışmak için en iyi şeydim, hızlı bir otuz dakikada bir şeyler imzalamış ve birkaç kişiyle selfie çektirmiştim. Yüzlerce soru soruyorlar ve çoğu ya "Harry nerede ?" ya da "diğer çocuklar da gelecek mi ?" olmuştu.
Harry'nin tur için gidişini izledikten sonra birkaç saniye iyi bir modda değildim, bu yüzden birkaç hayanla oyalandım. Fotoğraflarda gerçekten de gülümsediğimi düşünmüyordum. Bu berbattı, ama bunun için beni suçlayabilir miydiniz ?
O bitkinlikle eve gidince yalnız odalarda daha da kötü olmuştum. Ama o gün oldu. Kendimi uyumaya ne kadar zorlamaya çalışsam da, olmadı. Harry'siz, sarılmadan, konuşmadan ya da tutunmadan o yatak iyi hissettirmiyordu.
Aslında tüm hafta böyle olmuştu. Tek uyuduğum zamanda da televizyon izlerken koltukta uyuya kalmıştım. Harry diğer gün çocuklarla beraber sağ salim vardığını söylemek için aramıştı ve jetlag çarpıntısı geçtikten sonra tekrar arayacağını söylemişti.
Onu aramak istemiştim ama biliyordum ki muhtemelen hala yorgundu ya da bir şeyler yapıyordu. Yatmadan önce aramaya karar vermiştim ama.
Pizza hala çok sıcaktı ama 2 saniye çoktan 3 parçasını yemiştim. Tam dördüncüyü yiyecekken, yavaşlamam gerektiğini düşündüm. Uzaktan kumandayı buldum ve haberleri açtım.
"Suçlu yaptığı banka soygunu sonucunda bugün Hank Knit aldı bir kişiyi bıçakladı." dedi muhabir kaşlarını çatarak. "Polis yüklü silahlarla dol-"
Televizyonu kapattım.
Ya biri evimize girmeye çalışırsa ne olurdu ? Harry burada değildi ve ben de kendimi nasıl koruyacağımı bilmiyordum. Bir tabanca falan mı almalıyım ?
Hayır. Kendimi biliyorum, kesinlikle kendimi yanlışlıkla ayaklarımdan vururdum.
Paranoyak olmuştum. Eve anahtarsız giren örümcekten beri güvenlik sistemine izin vermiyorduk.
Baktığımda pizzamın yarısı gitmişti. Bunu yiyeli neredeyse 15 dakika bile olmamıştı.
Birileri yüksek sesle kapıyı çalınca, yerimden zıpladım.
Mükemmel, mükemmel, kendimi uğursuzlaştırmıştım ve şimdi ya soyulacaktım ya da birileri tarafından öldürülecektim. Silah almak için çok mu geç ?
Soygunu yapan adamın yakalanan doğru adam olup olmadıklarından nasıl emindiler ? Belki de onunla beraber insanları öldüren bir de suç ortağı vardı.
Bu bir katilse eğer ?
Resmen paranoyaklaşmıştım.
Yavaşça kapıya yürüdüm, kalbim vuruyor ve ellerim titriyordu. Kapıya yaklaşmadan önce kendimi korumak adına boş bir vazo aldım. Sonra, delikten dışarı baktım.
Bu lanet olasıca pizzacı çocuktu.
Kapıyı tekrar çalınca açtım.
"Hey, üzgünüm, ekmek çubukları da sipariş etmiştiniz ve müdürüm bunları getirmem için beni tekrar gönderdi." Unuttuğum ekmek çubuklarının poşetini ve bir şişe de Pepsi verdi, sonra kelimeleri takip etti. "evinize."
Kapıyı yarım bir şekilde açtım ve poşetimi alıncak kapatım kilitledim, paranoyaklığıma içten içe gülüyordum.
Mükemmel, zaman geçirmek için daha fazla yemek.
