"Kapa çeneni!" Danielle Perrie'ti biraz fazla iterken, bu sürede gülüyordu. Dani, El ve Perrie'yi kız gecesi yapmak için evime çağırmıştım; apartmanımın sessizliği beni öldürüyordu. Birkaç tane içkimiz vardı, bizi biraz çakırkeyif ve kıkırdayıp duran birisi yapıyordu. El en kötüsüydü, her en küçük şeye kıkırdayıp kıs kıs gülüyordu.
"Eee, Ari," Perrie bana doğru döndü "Harry nasıl?"
"Hıım, o iyi, sanırım?" Biramdan bir yudum daha aldım.
"Bize anlatacağın ilgi çekici şeyler yok mu? Sırlar gibi ?"
"Ah, hayır?" Onlar gerçekten Harry'nin bana sırlarını anlatacağını mı düşünüyordu? O bana kullandığı şampuanı söylese bile şanslı olurdum. "Size ne söylememi istiyorsunuz?"
"Bilmiyorum." Danielle konuşmaya katıldı. "Liam bana Harry ile ilgili bol malzemeli şeyler söyledi, muhakkak sende bir şeyler biliyorsundur."
"Louis bana belinde bir kelebek dövmesi olduğunu söyledi." Kızların hepsi El konuştuğunda güldü. "Doğru mu?"
"Hayır, o serseri damgasına falan sahip değil, eğer bunu soruyorsanız yani."
"Onun hakkında kirli şeyler bildiğini biliyoruz, Ari." Perrie güldü. "Bize söyleyebilirsin! Ben de Zayn hakkında bir şeyler söylebilirim!" Kafamı salladım.
"Söyleyecek hiçbir şey bilmiyorum!" Gözlerini devirdiler.
"Ah, hadi ama!" El hıçkırdı. "Neredeyse 3 aydır çıkıyorsunuz! Onun sana söylediği bir kaç sır biliyorsundur." Omzumu silktim. "Blöf yapıyorsun. Bize bir şeyler söyle!" Perrie ve Danielle kafasını salladı, tepkilerimden pek tatmin olmamışlardı, ama ayakta durdum. "İyi, bize bir şeyler söylemeyeceksen..." Rahatlama her yanımı sardı, söyleyecek hiçbir şeyimin olmadığı. Bir kaç tane daha içki içerken sessizlik etrafı sarmıştı.
"Neler yapmamızı önerirsiniz?" Hepimiz Perrie'ye döndük. "İnsanları arayıp şaka yapalım, çocuklardan herhangi birisi ya da yönetimden de olabilir." El bir uyum içerisinde kıkırdadı. "İlk kim?" Danielle gönüllü olarak hemen koltuğa atladı.
"Ben! Arayacağım kişi..." Düşünce içinde durdu. "Kimi aramamı önerirsiniz?"
"Iıım, Louis'yi ara!" diye düşündü El. "Ona saçlarını tıraş edeceğini söyle."
Hiçbir ölçüde yoksul olmayan stilis dehşetinden sonra, diğer kurbanımızı seçtik. Harry. Eleanor numarasını bulan bir hayran gibi davranmak için, gönüllü oldu. Telefonu hoparlöre çevirdi, bu yüzden kahkahalarımızı bastırmak zorunda kaldık.
"Merhaba ?" Sesi yorgun geliyordu, bu kadar geç bir saatte aradığımız için pişman olmuştum.
"AMAN. TANRIM! O SENSİN! HARRY STYLES!" sesi yüksek ve çömez çıkıyordu.
"Üzgünüm, siz kimsiniz?" esnedi, arkadan ışıkları kapattığı klik sesini duyduk. Muhtemelen şuan oturuyordu, tüm dikkatiyle dinliyordu.
"Ben, senin büyük bir hayranınım!" diye sızlandı. "Buna inanamıyorum!"
"Pekala, ee, üzgünüm, numaramı nasıl aldın?" Bize baktı, hızlıca bir yalan uydurmalıydı. "Nick Grimshaw sanırım bunun için vardı?" Harry "o piçi öldüreceğim" gibi bir kaç kelime mırıldandı. "Peki, Harry! Benimle evlenir misin? Ben sana tamamen aşığım."
"İsterdim." tekrar esnedi. "Ama benim bir kız arkadaşım var, üzgünüm."
"Beni coşturur musun?" Kahkaha mı geri tuttum, muhtemelen El kendini kaybetmişti.
"Aa, ne ?" Telefonu kapattığında, etrafı kahkahalarımız doldurdu. Sırada, Perrie Zayn'i aradı, ama o onun olduğunu hemen anladı. Sıradaki yönetimden Damian adında arayacak olan bendim.
"Söyle ona." Perrie tuşları çevirdi, "Sırları biliyorsun ve onun ne dediğini gör."
"Pekala." Telefonu kaptım. "Sırlar ne ?"
"Kim biliyor ki? Onların hepsinin yönetimle sırları var." Kafamı salladım. Adam ona söylediklerimden sonra oldukça endişelenmişti, bildiklerimi dökmeyi talep etmiştim.
Bu beni çocukların ne gizledikleri konusunda oldukça meraklandırmıştı.
