YENİDEN DİRİLİŞ ŞÜHEDA

ŞÜHEDA BÖLÜM.1💐

1. Bölüm

Benim adım Şüheda demirci annesinin gül kızı babasının nazlısıydım. Yolum buraya yetimhaneye düştüğünden beri özlem yüklüyüm, 6 yaşında o trafik kazasında kaybettim kıymetlilerimi. Gözlerim ela babamın gözleri gibi. Saçım siyah ama kapandığımdan beri hiç bir erkek görmedi saçımı, Hacer anne sağ olsun beni rabbim ile tanıştırdı. Dua ederek uyuttu her gece. yetimhaneye ilk geldiğimdeki gibi donuk halim her zaman ki gibi.

6 yaşındayken ki o kazada beni annem kurtardı. Arabanın arka koltuğunda benim üstüme yattı bana siper oldu. Takla atan arabanın içinde sonrası yok hafızamda. ne annemin ailesi beni istedi nede babamın. O yüzden buradaydım pek başarılı bir okul hayatım yoktu zaten taki gönlümü oğlumun babasına kaptırana kadar gençlik hevesiymişim onun bunu anladığımda çok geç kalmıştım karnımda oğlum ve nikahındaydım onun.

Nasıl tanıştık bende anlamadım her şey birden gelişti 17 yaşındayken çalıştığım kafede müşteri olarak geldi ilk önceleri. Sonra sık görmeye başladım. Hiçbir anlam yüklemedim gelişlerine ben helal haram çizgisine dikkat ederek çalışıyordum. Genellikle benden servis getirmemi isterdi.
Birgün bir baktım üstünde garson önlüğü kafede çalışmaya başlamış. Zaten 3 kız 1 erkek çalışan vardı kafede Kaan'ın  gelişiyle 5 kişi olmuştuk.

Günler böyle geçerken birgün kalpli kırmızı bir pasta ile çıka geldi.  Kaan şaşırdım önce sonra  elime uzandı geri çektim kendimi ne olduğunu anlamadığım bir curcunanın ortasında kalmıştım.
Kafedeki arkadaşların yardımı ile bir hazırlık  yapılmıştı.
Sonra benim önümde dizlerinin üstüne çöktü arkada Kutsi'nin ilan-ı aşk ediyorum şarkısı eşliğinde seni seviyorum lütfen bir şans ver dedi. Ben şok içindeydim, meğer benim için girmiş bu işe.  Çalıştığı oto yıkamacıdan çıkıp kafede işe başlamış. ilk görüşte aşık oldum demişti dimi bu az önce bana şimdi ne demem gerek bilmediğim için arkamı dönüp çantam ile feracemi alıp koşar adım çıktım kafeden hiçbir cevap vermeden.

Benimde Kaan'a karşı hislerim vardı bunu biliyordum onda beni çeken bir şeyler var hissede biliyorum ama emin olamıyordum ondan. Bu zamana kadar erkeklerden hortlak görmüş gibi kaçardım okulda bile erkekle aynı sırada oturdum diye kavga çıkarttım sınıfta diye öğretmenimden tokat  yemiştim. Ama yine de oturmamıştım. Zafer ise benimdi benimle birlikte ALLAH'ın idi.  Neyse konumuz bu değil Kaan ile sevgili olmam mümkün değil tamam kabul seviyorum ona şiirler bile yazıyorum ama bu kadar daha ilerisi olamaz ALLAH  izin vermez buna.

Ben bu düşünceler içinde yol alırken daha ne olduğunu anlamadan kolumdan çekilip Kaan'ın sert göğsüne tabiri caizse tosladım..  Kendimi toplar toplamaz hemen ayrıldım Kaan'dan mahcuptum ona karşı bir cevap vermem gerektiğini biliyorum o ise konuşmak yerine sadece susup gözlerime bakıyordu uçurumum olan o gözler değilmiydi zaten.

Bir şiir kitabında okumuştum şair aynı şuan ki durumumuzu yazmış sanki (kitabın adı Aşkzede 2)

Susmak bilmezken içimdeki hengame...

O sustu, en çok konuşmasını istediğim zaman diliminde...

Sadece sustu,

İçimdeki harpten habersiz, mağlup olduğum savaştan yoksun o sustu...

Bir cümle kursa
Çiçek bahçesi olacaktı içim oysa

O sadece sustu...
Susmaları değil mi zaten içimi kasıp kavuran...

Sırtıma ucu paslı jilet darbeleri atan.

"Benimsin" diyor hiç bir sıfatı olmadan.
hak iddia ediyor...
Ama inadına susuyor...