YENİDEN DİRİLİŞ ŞÜHEDA

Şüheda 4. bölüm 💐

Yurda tam saatinde yetiştirmişti beni Kaan. Yatakhaneye girip önce kıyafetlerimi alıp üstümü değiştirdim. Sonra yatsı namazını kılıp Rahmana  dua ettim. Hakkımızda hayırlısını versin diye. Normalde yatağıma geçmem gerekirdi ama ben Hacer annemin yanına gittim. Kapıyı çaldım açan olmadı. İki  üç kere daha çaldım açan olmayınca telaşlandım. Kaybetme korkusuydu bu aslında. Kapıyı açmaya çalışıyorum açılmıyor. İçime inceden inceden korku düştü Dünya üstünde sahip olduğum tek insanı da kayıp edemezdim. Bildiğim bütün duaları okumaya başladım. Bir yandan da kapıyı zorluyorum belki içerde düşüp kaldı diye. Omzumdan tutulup ters çeviriliyorum görüş alanım bulanık olunca işte o zaman fark ediyorum ağladığımı. Karşımda Hacer annemi görmem ile sarılıp sarsılarak ağlamam bir oldu.
Sinirlerim boşaldı bir anda bilincim gitti her yer karardı. Uzaktan sesler duyuyorum ama  açamıyorum gözlerimi.

Derin uykudan uyanır gibi ağır ağır açtım gözlerimi kolumdaki sızı ile koluma baktım acile getirmişler anladığım kadarıyla. Kolumdaki bakışlarımı kaldırmam ile onun ela rengi gözleriyle buluştu gözlerim. Kim çağırmıştı ki Kaan'ı bilincim çok bulanık buraya yurdun görevlileri getirdiğine eminim.

Ya Hacer annem o neredeydi. Dilim damağım kuruduğu için su diye kendimin bile duymakta zorlandığı sesim ile seslendim Kaan'a. Kapının önünde ayakta duruyordu zaten. Öylece bana bakıyordu. Su istemem ile anında yanıma geldi. Pet şişedeki suyu plastik bardağa katıp içmeme yardım etti. Tam bardağı ağzımdan çekti dışarıdan bir çığlık sesi geldi. Çığlığın ardı arkası kesilmiyor aksine daha yakından ve daha şiddetli geliyordu.
"Kaan dedim"  sadece ne demek istediğimi hemen anlayıp kapıya doğru ilerledi. Ne olmuştu da bu kadın çığlık atıyordu. Hacer annem girdi odaya yüzü şok geçiren insanların yüzü gibi beyazlamıştı.  "Anne" dedim sorar gibi.  Annem hızlı adımlarla yanıma geldi elimi tutup " kızım "dedi ağlamaklı sesiyle. Ne olmuştu ki anneme böyle davranıyor. Bir çığlık daha koptu dışardan. "Anne  ne oluyor bu çığlıkları atan kim ve ona ne olmuş dedim.

Hacer annem yine ağlamaklı bir ses tonuyla konuşmaya başladı. Acile gelen bayan bir hastaymış. Tecavüz etmeye kalkmışlar. Onlardan kaçarken pencereden kendini dışarı atmış dedi. Duyduklarım karşısında dilim damağım kurudu. Bu nasıl insanlık bu ne biçim bir karaktersizlik. Aman Allah'ım kız sinir krizi geçiriyor herhalde ki bu çığlıklar ondan kaynaklanıyor. Biz kadınları Peygamber efendimiz erkeklere emanet etmedi mi nasıl emanete sahip çıkmadır bu. Ben iç harbimden gazi çıkarken odaya Kaan ve Hakan abi girdi. Yüzleri yeri süpürüyordu. Kıza üzüldüklerine eminimdim. Kaan yanıma gelip diz çöktü yatağın yanına " elini tutup seni teskin etmek isterdim ama yapamam gülüm "dedi. Hacer annem benim konuşmama fırsat vermeden taburcu işlemlerini hallettiniz mi diye sordu. "serum bitince çıkabilirmişiz dedi Kaan.

1 saat sonra

Serumun bitmesi ile yurdun müdür yardımcısı ve Hacer annem ile çıktık hastaneden. Ne kadar  Kaan  bizi yurda bırakmak istesede müdür yardımcısı Aysel Hanım'ın izin vermeyeceğini hissedip sustu. İçim yanıyordu sanki. Orada çığlık çığlığa yatan bendim sanki. Pis nefsine sahip çıkamayan üç beş çakal saldırısına uğramışım gibi çok kötüydüm. Empati ile bu hale gelmiştim gerçekten yaşasaydım ne yapardım bilmiyorum. İntihar edemezdim rabbimden korktuğum için. Nasıl yaşardım nasıl nefes alırdım bilmiyorum. İçimden dua ederek bindim arabaya. Şöför koltuğunda müdür yardımcısı Aysel Hanım benim yanımda arkada Hacer annem yurdun yolunu tuttuk. Trafik olmadığı için fazla zaman kaybetmeden yurda giriş yapmış bulunduk. Arabadan inene kadar Kaan'ın bizi takip ettiğini fark etmedim.

Yanıma gelip arabadan aksayarak inmeme razı olmadı. Beni kucağına aldığı gibi ne kadar itiraz etsem de dinlemeden müdüre Hanım'ın yol göstermesiyle yatakhanemizin önünde indirdi beni. İçeride kızlar yatıyor diye girmemişti.  Şaşkın bir şekilde hem Müdüre hanıma hemde Kaan'a  bakıyordum Kaan'ın müdüre hanımı takmadığını belli ederek kulağıma eğilip