YENİDEN DİRİLİŞ ŞÜHEDA

💐şüheda 12.bölüm 💐

Başımdaki şiddetli ağrı ile gözlerimi açtım sağıma dönüp yatmıştım öyle kalmışım. Soluma döndüm ve beni izleyen müdüre hanım ile karşılaştım. Benim uyandığımı fark edince oturduğu çalışma masamın sandalyesinden ayağa kalkıp bana dönüp üstünü değiştir odama gel polis memuru da odamda dedi ve gitti. Hızla yataktan doğrulmam ile yere yığılmam bir oldu. Kolumdaki ağrı ile yanıma kafamı çevirdim acil tıp teknisyeni olduğu belli olan 1 erkek 2 kadın odamdaydı.

Ne kadar öyle yattım bilmiyorum gözlerimi açtığımda karşımda Hacer annem ile birlikte müdüre hanımın endişeli bakışları ile karşılaştım. Saat kaçtı hiç bilmiyorum.
En son hatırladığım müdüre hanımın benim odamdan çıkmasıydı. Bana ne oldu dememe kalmadan Hacer annemin azar vari sesini işittim, işitmiş olmama rağmen ne dediğini aklımı toplayamadığım için anlayamadım. En ufak sesi kaldıracak durumda değilken annemin kızması içten bile değildi.

Serum bitince revirdeki hemşire çıkarıp geri yerine gitmiş. Kolum halen acıyordu yara bandının altında. Alışıktım acılara öyle tırnağı kırılınca kıyamet koparan kızlar gibi değildim. Kolumun acısını her acımı hiçe saydığım gibi hiçe sayıp yerimden doğruldum. Doğrulmam ile haber annem yatırmaya çalıştı ama benim yatmayı sevmediğimi bilirdi. Bir tuhaftı zaten yüzü neden  böyle tuhaf bakıyordu bana ne olmuştu bana da böyleydi.

Kendimin bile zor duyduğum bir ses ile neyim var dedim. Hiçte halim yoktu, annemi elini yavaşça anlıma yaklaştırıp ateş ölçer gibi yapınca o an anladım yine ateşlendiğim için annemin surat ifadesi bu kadar tuhaftı. Küçükken bünyem zayıf olduğundan sık sık ateşim çıkardı. Kaç gece başımda beklemiş annem öz annem gibi. Çoğu gece annemi görürdüm rüyamda.

Bembeyaz elbiseler içinde bana gülümserken gözleri nemli nemli elini uzattığı anda uyanmam bir olurdu. Ne zaman o rüyayı görmüş olsam ve uyandığımda hep ağlıyor bulurum kendimi. Kolay kolay her gece rüya gören biri de değilimdir.
Ama annemi görmek için  içimden dua ettiğim gerçeğini ilk kez sana söylüyorum. Günlüğüm dostum sırdaşım, arkadaşım. Çoğu arkadaşıma bile anlatmaya korktuğum  şeyleri sana yazdığım. İçimi  döktüğüm defterim.

Bana yataktan çıktığım için kızgın bakışları eşliğinde lavaboya götüren annemin elimi yüzümü  yıkamasından sonra odaya geldiğimde bir bayan polis kapıdan içeri giriyordu. Dün o kadar çok ayazda kalmıştım ki dolayısıyla üşüttüm bu sabahta ateş ve dün sabah araştırdığına 1 dilim ekmek 4 zeytin 3 4 tane de domates dilimi ile duruyorum. Belki de açlıktan  bayıldım açlığa karşı hiç dayanıklı değilim.

Beni çalışma masamın sandalyesine oturtan anneme minnet dolu gözlerim ile baktım. Polis memuru boğazını temizleyerek söze başladı kendisinin burada olduğunu  bir anlık unutmuştum kendini hatırlattı bana.

Ağzını açmıştı ki daha bana birşey demeden soru sormasına fırsat vermeden söze başladım.

"Dün sizleri de yordum ama saatin farkında değildim. Anne babamı kaybettiğim mekanda onların  varlığının yoğunluğunu hissedince kendimi kaptırdım sık sık gittiğim yer aslında ne zaman sıkılsam yada  başımı derde soksam kaçıp gittiğim yer orası. Saatlerin nasıl bu kadar hızla ilerlediğini fark etmediğim gibi telefonumun sesine bile duymadım saati fark edince de hemen sizi aradım."

Üzgün bir  şekilde  başımı yere eğmem ile birlikte gözümden bir damla yaş süzülüp sağ avuç içime damladı. Ve devamı geldi ağlamam başta sessiz iken şimdi sarsılarak ağlıyordum. Dün o kadar çok ağlamama rağmen bugün sabah gözlerimden yaş gelmesine şaşırdım. Ruhum ve bedenim adeta bir çöküşün içindeydi. Ağlarken karnımın guruldaması Hacer annemi harekete geçirdi. Ağrıyan dizlerine inat hızla çıktı odamdan. Aslında herşey üst üste geldiydi. Önce annemin abisinin ölümünü duymam sonra Kaan
Allah'ım Kaan'ı nasıl unuttum ben ilk fırsatta aramayı aklıma not edip içeriye elinde kahvaltı tepsisi ile giren annem ve arkasındaki erkek polis memurunu görmem ile müdüre hanımın arkasına saklanmam bir oldu az önce ağlayan ben değilmişim gibi herkesi üzen ben değilmişim gibi şimdi  tebessüm ettiriyordum bu hareketim ile birlikte.