Yamuluyorsan İçmiycen Başkan

1-)Ben Mafiş

Boynumda asılı duran son teknoloji olan kameramı bir kere daha öptüm. Heyecanımdan ne bok yiyeceğimi bilemiyordum.

Tam dört saattir konser alanının açılmasını bekliyordum. Sıcaktan gebermek üzereydim. Daha yaz gelmeden neden bu kadar sıcaktı anlamıyordum. Sonra eskilerden bir söz geldi aklıma. 'Sıcak değil nem çok nem.'

  Amına koyayım Eskişehir'de nem nasıl olacaktı. Sanmıyorum Porsuk nehrinin bizi bu kadar nemlendirebileceğini. Mevsimlerin ufaktan şirazesini kaydırırken insan oğlu olarak bunu hiç siklemiyorduk. Annem biraz sikliyor olabilirdi. Greenpeace katılmasının başka bir açıklaması olamazdı kırk küsür yaşından sonra. Babam ise ondan kurtulduğu için son derece mesut. Adam adının hakkını veriyordu.

Sonunda kapılar açılmaya başladığında ön sırada olduğum için ilk girenlerdenim.  Bu benim için çok önemli.

Onlar üç yılın ardından tekrar Türkiye'ye döndüler ve ilk konser verecekleri şehir olarak Eskişehir'i seçmişlerdi. Bu mucize değilde neydi?

Biletler daha satışa koyulur koyulmaz almıştım ve şimdi buradaydım.  Sahnenin tam önündeydim ve  Derin Dalış'ın tüm herkesten daha yakın görecektim.

Belki Behlül Utku ile göz göze  ile gelirdik. Fazlaca iyimser bir yapıya sahiptim ama olsun. Onları ilk çıktıklarından beri takip ediyorum. Her yaptıkları şarkıyı ezbere biliyor ve youtube da izlenme oranları artsın diye gizli sekmeden açıyordum hep şarkılarını.

Bir grubun fanı olmak sevgi ve emek ister. Bende hepsi mevcut. Ben Yakup Çınar yirmi bir yaşında bir üniversite öğrencisi. Serbest Dalış fan club'ın kurucu admini ve bir twitter fenomeni. Evet ben buyum.

Ve bir şey daha doğma büyüme sapına kadar eşcinselim.

Behlül Utku'ya biraz aşık olabilirim. Onun şarkı söylerken kendinden geçmesine ve başka bir boyutta sürüklenmesine aşığım. İşte ben buyum.

Onlar ise dört kişi dünyanın en mükemmel rock grubuydular. 

Sahnenin bir iki fotoğrafını çekip insatgram sayfama koydum.

Üniversiteden arkadaşlarım, tamam pek arkadaşım yoktu ama siktir edin üniversitedeki arkadaşların hiç biri sikimde değil , bunları görüp kudurabilirlerdi. Bir çoğu bilet bulamamıştı.

  Sahnenin fotoğrafını çekerken arkada kırmızı elbiseli çok hoş bir kadın gördüm. Behlül Utku'nun sevgili aynı zamanda grup menajeri Simge. Ezeli rakibim. Kendisinin bundan haberi yok ama olsundu!

Siyah kapşonlumu çıkarıp belime bağladım. Bu gün biraz özenmiştim. Her zaman siyah şeyler giyerdim ama bu sefer gri bir tişört giymiştim. Oldukça hoş görünüyordum. Behlül Utku eğer bir eşcinsel olsaydı bana aşık olurdu.

Sonunda sahneye çıktıların tam anlamıyla büyülenmiştim. Sahne ışıkları, müziğin yüksek ritmi ve karşımda duran muhteşem dört kişi...

Konsere gelen başka insanlar gibi çığlık çığlığa eğleniyordum.  Kahretsin ki onların fotoğrafını çekmek için bile gözlerimi üzerlerinden ayıramıyordum.

Müziğin alçalan ve yükselen ritmi beni tamamen ele geçirmişti. Yürüyen ölülerdeki zombilere zamanında büyük haksızlık etmiştim. Benim şu an onlardan hiç bir farkım yoktu.

  "Uzun zamandır buralarda değildik ve en çok Eskişehir'i özledik! Sizlerde bizi özlediniz mi?"

Behlül Utku bağırırken "Milyonlarca kez evet!" diye bağırmıştım.

Etrafımdakiler, özellikle kızlar bana tuhaf tuhaf bakarken onları umursamadım. Asla başka insanları çok düşünen biri olmamıştım. Onların ne düşündüğü sikimde değildi.

  "Ben ve arkadaşlarım, dönmemiz şerefine gördüğünüz güvercinleri özgürlüğüne kavuşturmak istiyoruz. Biz de o güvercinler gibiydik.  Kendi kafeslerimizden kurtulup sizlerle bir araya gelip özgürlüğe kavuştuk. Bize eşlik edin ve onların özgür olmasını sağlayalım!"

Allah'ım çıldırıyorum!

Behlül Utku ve diğer grup üyeleri sahne çalışanları sayesinde kuşları kafeslerinden aldılar.

Hepsi yanyana geldiğinde kuşları havaya fırlattı.

Ama Behlül Utku'nun serbest bıraktığı kuş üzerime doğru uçmaya başladı.

Siktir! Benim kuş fobim vardı.

Güvercin yanımdan hızla geçtiğinde derin derin nefesler alıp veriyordum. Burnumdan dudaklarıma sıcak bir sıvı hissettim. Parmaklarımla dokunduğumda kan olduğunu gördüm. Sikeyim korkunca burnum kanardı ve beni kan tutardı. En son gözlerim kararırken hissettiğim şey mavi endişeli bakışların varlığı idi.

*

"Uyanıyor mu?"

"Etrafında durmayın. Çocuk nefes alsın amına koyayım!"

Yabancı sesler duyarken gözlerimi araladım. Bana merakla bakan üç kişi vardı.

Mert

Oğuz

Ve

Cenk

Derin Dalış'ın üyelerinin benimle ne işi olabilirdi? Yine rüyama çok kaptırmışım kendimi!

"İyi misin kardeşim?" Mert sorduğunda kaşlarımı çattım. Bu fazla gerçekçi bir rüya idi.

"Bizi korkuttun. Bir şey oldu sandık ama sadece düşünce kafanı biraz çarpmışsın. Durumun iyiymiş." Grubun en gevezelerinden olduğunu bildiğim Cenk konuştu.

Rüya değildi.

Hızlıca yerimden doğrulunca iki adım geriye gitti üçü de.

Bana şüpheli şüpheli bakıyorlardı. "İyiyim. Teşekkürler." Dedim Oğuz bana içmem için su uzatınca.

"Bir hastalığın falan mı var? Burnun kanayınca korktuk baya, istersen seni bi hastaneye bıraksın bizim çocuklar." Mert sorduğunda "Hayır. Sadece biraz kalabalık olunca etkilenmiş olmalıyım." dedim.

Tabi ki kuştan korktum demezdim. Rezil olurdum be!

Üstelik şu an çok şaşkındım. Düşünüyor olmam bile bir mucizeydi.

Aman Allah'ım!

Kulis kapısı açıldığında siyah kotu ve yırtık pırtık seksi tişörtüyle Behlül Utku içeriye girdi.

"Uyuyan güzel uyandı mı?" Diye sordu.

Umarım güzel benimdir.

"Uyandı. Kendinde." Oğuz cevap verdiğinde ben sadece Behlül Utku'ya bakıyordum.

"Adın ne senin?"

Bana sorduğunda yutkundum. Sesimin titremesini istemiyordum. Kendinden emin ve havalı olmak istiyordum.

"Yakup Çınar."

Olmamıştı. Sesim titremiş ve tüm yüzüme ateş basmıştı. Gözlerimin içi bile yanıyordu.

Yamuk gülümsemesinin ardından tek kaşını kaldırdı. Biri beni vurup, gömsün!

"Pekala Yakup Çınar bizimle geliyorsun."

Ne demek istediğini anlamamıştım. Ama bir şeyi iyi biliyordum. Hayatımın aşkı beni hayatımın gecesine çağırıyordu.

*****

Kamu spotu: Fobiler günlük yaşamımızı renklendirir. Bayılmalar da öyle. Klasik aşklar bunlarla başlar.  Siz yine de bu iki durumu abartıp götü başı dağıtmayın.